آمریکایی ها باید سیاست بهتری را در خاورمیانه دنبال کنند

نویسنده: مندی ترک

دیپلماسی ایرانی: مردم آمریکا نمی خواهند درباره خاورمیانه صحبت کنند. در میانه افزایش شمار مبتلایان به کرونا، اقتصاد رو به زوال و دموکراسی که تعادل در آن بر هم خورده، خاورمیانه آخرین جایی است که می تواند نظر مردم آمریکا را جلب کند. از این رو، منطقی بود که سیاست ایالات متحده در خاورمیانه چندان در مناظرات انتخابات ریاست جمهوری یا کارزارهای انتخاباتی مطرح نشد و اکنون هم به سختی در اخبار به آن اشاره می شود. اما فارغ از اهمیت این مساله برای مردم، رئیس جمهوری منتخب جو بایدن باید روابط همکاری با رهبران منطقه ایجاد کند، با آنها توافق های دیپلماتیک و نظامی و به نحوی با منطقه تعامل داشته باشد.

در پشت صحنه، سیاست هایی که دولت او دنبال می کند بر امنیت و ثبات خاورمیانه و به طور گسترده تر بر امنیت و ثبات آمریکا تاثیرات واقعی خواهد داشت. دولت ها از هر دو حزب دموکرات و جمهوری خواه اغلب خواه از طریق ایفای نقش در استخراج نفت و گاز، خواه از طریق سیاست های ناموفق برای تغییر نظام، و خواه با حمایت از دیکتاتوری ها منبع بی ثباتی و نابرابری در منطقه بوده اند. این سیاست گذاری های آمریکا تا اندازه زیادی به کینه و نفرت انجامید و مردم سراسر منطقه را علیه اظهارات ضد و نقیض ایالات متحده درباره دموکراسی و در آغوش کشیدن ریاکارانه مستبدان متحد کرد. این ترکیب بی ثباتی و کینه منافع آمریکا را در منطقه به هدف خشم تبدیل کرد و تا زمانی که رویکرد دولت های ایالات متحده در قبال منطقه به طور چشمگیری تغییر نکند، شرایط همین طور خواهد ماند.

این سیاست های شکست خورده گذشته احتمال همکاری قابل توجه و معنادار بر سر مسائل مهم را که حل آنها به همکاری حقیقی بازیگران منطقه بستگی دارد، کاهش می دهد. از جمله این موضوعات انتقال از سوخت های فسیلی به منابع تجدیدپذیر انرژی، توسعه ساز و کارهای مقابله با گرم شدن کره زمین و جلوگیری از همه گیری های آینده و معضلات بهداشت عمومی مشابه کووید 19 است.

مردم آمریکا باید بر چند مولفه اصلی سیاست گذاری در خاورمیانه توجه و تاکید داشته باشند؛ مولفه هایی که به اهمیت به مردم منطقه بیش از رهبران آن و ممانعت از تاثیرگذاری بی ثبات کننده ایالات متحده مربوط می شوند.

اول، آمریکایی ها باید از سیاست هایی حمایت کنند که به کاهش اثرات مخرب حملات مسلحانه و اشغال گری های آمریکایی به عراق و افغانستان کمک می کند. علاوه بر ناپایداری مداوم سیاسی و جناح بندی ناشی از تهاجمات، اقدامات نظامی ایالات متحده مناظر محلی را با پیامدهای وحشتناکی نابود کرده است. در عراق، سموم باقی مانده از جنگ آمریکا در خرابه ها همچنان باعث افزایش نقایص مادرزاد و سرطان می شود. نظام بهداشتی تخریب شده و انواع جدیدی از بیماری پدید آمده که قابل درمان نیستند. ایالات متحده باید برنامه های جامع برای کاهش تخریب محیط های محلی و بهداشت عمومی را تامین مالی و اجرا کند.

دوم، آمریکایی ها باید رهبران خود را برای پایان دادن به تحریم های اقتصادی تحت فشار قرار دهند. تصور آمریکایی ها بر این است که تحریم های اقتصادی مانند مجازاتی که علیه ایران اعمال شده، با محروم کردن دولت از درآمد و محدودیت واردات و صادرات، رهبری یک کشور را تحت فشار قرار می دهد؛ اما در حقیقت، تحریم ها به ندرت در پیشبرد اهداف مربوطه موثر هستند و تنها ضعیف ترین افراد جامعه را مجازات می کنند. در ایران، تحریم های دولت ترامپ تنها به واکنش خصمانه دولت ایران انجامیده و هیچ تاثیر مثبتی در تصمیمات سیاست خارجی آن نداشته و در مقابل، مردم عادی را از داروهای مهم و تجهیزات پزشکی محروم کرده است. آمریکایی ها باید بر پایان یافتن این سیاست بی اثر و بی رحمانه تاکید کنند.

سوم، آمریکایی ها باید خواستار پایان جریان آزادانه فروش تسلیحات به رژیم های ثروتمند دیکتاتوری شوند. در سراسر منطقه خاورمیانه این غیرنظامی ها هستند که با سلاح های جنگی ساخت شرکت های آمریکایی کشته می شوند. فروش تسلیحات به رژیم های سرکوبگر امکان مقابله آنها با مخالفان سیاسی را فراهم می آورد و به جنگ های سلطه طلبانه خارجی می انجامد. فروش تسلیحات آمریکایی منطقه را بیشتر بی ثبات کرده و احتمال درگیری مسلحانه را افزایش داده است. ایالات متحده همچنین باید بر صادرات فن آوری نظارتی به دیکتاتورهای منطقه که از این فناوری برای نابود کردن مخالفان سیاسی خود استفاده می کنند، نظارت داشته باشد.

چهارم، آمریکایی ها باید به جای اتحاد نظامی سیاست افزایش همکاری در مسائل مدنی و اجتماعی را خواستار شوند. جوامع خاورمیانه نیز با بسیاری از موضوعاتی که آمریکایی ها از آن رنج می برند مانند خشونت پلیس، نژادپرستی، نابرابری زنان، اعتراضات گسترده، نابرابری اقتصادی-اجتماعی، تهدیدهای زیست محیطی و نبود دقت عمل در دموکراسی، درگیر هستند. خاورمیانه احتمالا برخی از مخرب ترین اثرات سیاره در حال گرم شدن را تجربه خواهد کرد و روابط مشترک آن با بازیگران جامعه مدنی در منطقه می تواند درس های ارزشمندی درباره چگونگی کنترل تغییرات آب و هوایی به آن بدهد. همکاری با کشورهای خاورمیانه چه از طریق سیاست گذاران و چه گروه های مدنی می تواند آمریکایی ها را قادر سازد مشکلات مشترک را سریع تر و موثرتر حل کنند.

آمریکایی ها نمی توانند خاورمیانه را نادیده بگیرند و نباید هم چنین کاری کنند. خاورمیانه جزئی جدایی ناپذیر از جامعه جهانی است و اهمیت جمعیتی آن با توجه به جمعیت نامتناسب جوان در این منطقه در قیاس با باقی جهان، افزایش خواهد یافت. آنچه آمریکایی ها می توانند و باید انجام دهند این است که از رهبران خود بخواهند سیاست هایی را در منطقه دنبال کنند که بر انصاف، کاهش درگیری های مسلحانه و ارتقا ثبات تاثیر داشته باشند. این سیاست ها برای خاورمیانه خوب و برای ایالات متحده بهتر است.

منبع: ریسپانسیبل استیت کرفت / تحریریه دیپلماسی ایرانی 34