چرا مردم کره جنوبی احساس خوشبختی نمی کنند؟

دیپلماسی ایرانی: کره جنوبی کشوری که طی چهار دهه اخیر با رشد و توسعه اقتصادی معجزه آسای خود توانست از یک کشور بسیار فقیر به نهمین اقتصاد برتر جهان تبدیل شود. در درون این جامعه زیبا و با شکوه، مردم آن با مشکلاتی دست و پنجه نرم می کنند که کمتر انعکاس بیرونی دارد. بسیاری از بزرگان می گویند ثروت راحتی در زندگی به هم راه دارد اما گرفتاری های بشر را کاهش نمی دهد. 

یکی از گرفتاری های بزرگ اجتماعی کره جنوبی آمار بالای خودکشی در اقشار مختلف مردم این کشور است که همواره کره جنوبی را در ردیف اول و یا دوم  جهان قرار داده است. از طرفی دیگر علی رغم درآمد سرانه بالای 38هزار دلار، احساس خوشبختی در این جامعه آنچنان بالا نیست. بر مبنای تحقیقات به عمل آمده این کشور در جهان به لحاظ احساس خوشبختی در ردیف پنجاه و هفتم قرار دارد. آمارها نشان می دهد که در سال های اخیر به طور متوسط روزانه 38 نفر خودکشی کرده اند. تحقیقات علمی نشان می دهد که استرس، عادات و سنت های اجتماعی مبنی بر مخفی کاری، فشار شدید و شرایط رقابتی جامعه ای مضطربی را نشان می دهد. اگرچه در ظاهر چیزی مشخص نیست و وقتی با یک کره ای گفت وگو می کنید چهره ای خندان از آنان برای شما ترسیم می شود. اما واقعیت چیز دیگری است. مهمترین دلیلی که موسسات تحقیقات اجتماعی کره جنوبی در خصوص خودکشی به آن اشاره می کنند بیماری افسردگی است. آمارها نشان می دهند که بخشی از مردم دچار این نوع بیماری هستند که بسیاری از آنان به دلیل سنت های خاص شرقی مبنی بر مخفی کاری و حفظ آبرو حاضر به معالجه خود نیستند. 

فشارهای سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و اجتماعی در درون جامعه کره جنوبی بسیار زیاد است و خودکشی یکی از راه های خلاص شدن از این فشارهاست. کشوری کوچک ‌به وسعت استان سمنان ما و با جمعیتی بالغ بر ۵۰ میلیون نفر. 

بسیاری دیگر از فاکتورهای دیگر جامعه ای پر هیجان و پر استرسی را ساخته که توسعه اقتصادی توانسته تا حدودی به این سرزمین آرامش مالی بدهد لکن رقابت در این جامعه برای بهتر بودن این آرامش را کم رنگ کرده است. در واقع یکی از مهمترین عارضه توسعه اقتصادی برق آسای در کره جنوبی عدم رشد متوازن بخش های فرهنگی، سیاسی و اجتماعی است.  

به هر حال دلایل متعددی را در خصوص خودکشی در کره جنوبی می توان بیان کرد، یکی از مشکلات این جامعه تبعیض اقتصادی و اجتماعی و فاصله طبقاتی و رقابت برای  کم کردن این شکاف هاست. این معضل باعث شده که طبقات مختلف اجتماعی برای حل مشکلات خود به رقابتی کشنده با یکدیگر بپردازند. این رقابت کشنده از دوران تحصیل فرزندان آغاز و تا پایان دوره دانشگاه ادامه دارد. مثلا دانش آموزان دوره متوسطه روزانه به طور متوسط باید 16 ساعت از وقت خود را صرف حضور در دبیرستان و یا امور مربوط به آن کنند. بعد از فارغ التحصیلی از دبیرستان نیز رقابت برای ورود به بهترین دانشگاها آغاز می شود. این رقابت ها به  یک معضل برای خانواده ها تبدیل شده است به طوری که  آنان در رقابتی شدید بسیاری از سرمایه های خود را صرف این کار می کنند. در این میان کسانی که به لحاظ مالی ضعیف هستند، دچار مشکلاتی از جمله افسردگی می شوند.  

یکی دیگر از دلایل افسردگی و اقدام برای خودکشی، خصوصا میان دانش آموزان و دانشجویان دختر، موضوع آزار جنسی در این محیط هاست که بسیاری برای حفظ آبرو کمتر به آن می پردازند. اگرچه در ده سال اخیر با توجه به قوانین سخت و محکمی که در رابطه با حمایت از زنان وضع شده است ولی  قربانیان آن کم نیستند و آسیب دیدگان بعضا دست به خودکشی می زنند. 

یکی دیگر از دلایل خودکشی در کره جنوبی تداوم سنت های دیرین مبنی بر مخفی کاری برای حفظ آبروست. در جامعه کره بسیاری بر این باورند که خودکشی باعث خواهد شد تا ابروی آن طبقه و یا خانواده حفظ شود و فرد با انجام این کار در واقع جلوی بسیاری از گرفتاری های بعدی را خواهد گرفت. نمونه بارز آن خودکشی آقای پارک ون سون، شهردار معروف و محبوب پایتخت کره جنوبی  است که شایعاتی در خصوص اتهام آزار جنسی به ایشان مطرح شده است. البته با آموزش های متعدد و اقدامات دولت در چند سال اخیر آمار خودکشی در این کشور قدری کاهش یافته است اما باید گفت هنوز در کره جنوبی این معضل خودنمایی می کند.