اگر ترامپ دوباره رئیس جمهور شود

نویسنده: مارک ان. کاتز  (Mark N. Katz) 

دیپلماسی ایرانی: دونالد ترامپ در صورت پیروزی در انتخابات نوامبر 2020 بی‌تردید در دور دوم ریاست جمهوری‌اش همان سیاست‌های خارجی دور اول را پیگیری خواهد کرد. گرچه انتخاب دوباره او می‌تواند تاثیر بسیار ویرانگری بر روابط ایالات متحده با متحدان غربی و سایر متحدان دموکراتیک این کشور داشته باشد.

بسیاری از این متحدان در حال حاضر با سیاست‌های خارجی ترامپ از جمله تضعیف ناتو، خروج از توافقات بین‌المللی مانند توافق اقلیمی پاریس، برجام و توقف کمک‌های مالی به سازمان جهانی بهداشت مخالف هستند.

به رغم آسیبی که سیاست‌های خارجی ترامپ به منافع کشورهای متحد آمریکا وارد کرده است، این کشورها هنوز در پی حفظ روابط خوب با واشنگتن و شخص ترامپ هستند چرا که آنها باور دارند انتخاب او در سال 2016 یک اتفاق تصادفی بود و مردم آمریکا پس از مشاهده رهبری ضعیف ترامپ قطعا در 2020 بار دیگر او را انتخاب نخواهند کرد و رئیس جمهور بعدی – دموکرات یا جمهوریخواه – میانه‌روتر و کسی خواهد بود که رویکرد سنتی ایالات متحده را احیا خواهد کرد، رویکردی که بر پایه ارزش دادن به و حمایت از متحدان دموکراتیکش شکل گرفته است.

انتخاب دوباره ترامپ، درک متحدان از او را بدتر نخواهد کرد بلکه باور این کشورها به اعتبار و سودمندی ایالات متحده و حتی مردم آمریکا به عنوان یک همپیمان را تضعیف خواهد کرد. چرا که متحدان آمریکا امیدوارند یا باور دارند که تعداد چشمگیری از افرادی که در 2016 میلادی به ترامپ رای دادند، اکنون از این کار پشیمان هستند و انتخاب دوباره او در 2020 با شناخت کامل از خوی بی‌ثبات او و سیاست‌های غیرعاقلانه‌اش به این معنی خواهد بود که رای دهندگان آمریکایی در انتخابات دورهای بعدی نیز افراد مشابهی را انتخاب خواهند کرد.

اگر متحدان آمریکا به این باور برسند که ترامپیسم به ویژگی‌ دائمی سیاست‌های خارجی آمریکا تبدیل خواهد شد، در این صورت آنها در روابطشان با واشنگتن بازبینی اساسی انجام خواهند داد. به عبارت دیگر، اگر متحدان دموکرات ایالات متحده امیدشان برای بازگشت آمریکا به شرایط "عادی" را به دلیل انتخاب دوباره ترامپ از دست بدهند، چه بسا آنها در پی محدود کردن آسیب ناشی از پیگیری سیاست‌های آسیب‌زای ترامپ برای منافع خودشان برآیند.

ناتالی توچی، دبیر موسسه‌ پرنفوذ ایتالیایی ایستیتوتو افری اینترنازیونالی (Istituto Affari Internazionali) در این باره می نویسد: "با ادامه افزایش رقابت راهبردی بین آمریکا و چین، ایالات متحده باید تلاش برای استقلالش را مضاعف کند تا حدی که بتواند با آنها تشکیل یک سه‌ضلعی بدهد به جای این که ناگزیر باشد بین آنها یکی را انتخاب کند یا تسلیم یکی از آنها بشود."

به عبارت دیگر، گرچه متحدان دموکرات سنتی ایالات متحده احتمالا اتحادشان با آمریکا را به دلیل انتخاب دوباره ترامپ انکار نخواهند کرد، اما تردیدهایشان نه فقط درباره ترامپ بلکه درباره تعهد افکار عمومی آمریکا نسبت به تامین دفاع و رفاه آنها باعث خواهد شد این کشورها چنین نتیجه‌گیری کنند که باید به تدریج مراقبت از خودشان را افزایش دهند. چه بسا بسیاری از آنها به این نتیجه برسند که این هدف را با سازگاری با یک یا هر دو قدرت بزرگ استبدادی، یعنی روسیه و چین، محقق کنند.

به ویژه متحدان مستبد ایالات متحده در خاورمیانه و سایر مناطق در پی همکاری با هر دو کشور روسیه و چین علیه دشمنان منطقه‌ای‌شان خواهند بود. تمام آنها امیدوار خواهند بود که از رقابت چین و روسیه که چه بسا هرگز عملا پدیدار نشود، در راستای منافع خودشان بهره‌برداری کنند.

اما حتی اگر ترامپ انتخابات سال جاری را از دست بدهد هم با توجه به آسیب‌های ناشی از سیاست‌های ترامپ، بازسازی روابط با متحدان سنتی ایالات متحده به زمان و تلاش چشمگیری نیاز دارد.

منبع: ریسپانسیبل استیتکرفت / تحریریه دیپلماسی ایرانی