نامه‌ای برای نجات برجام
محمدعلی حسینی، سخنگوی پیشین وزارت خارجه در سرمقاله روزنامه شرق نوشت: «نامه رئیس‌جمهور به سفرای کشورهای ۴+۱ چند محور اساسی داشت که عبارت‌اند از:
الف؛ تصریح بر مسئولیت‌پذیری جمهوری اسلامی در قبال برجام و رفتاری مبتنی بر پایبندی بر تمامی تعهدات از ابتدا تاکنون
ب؛ صبر و خویشتن‌داری راهبردی با هدف روشنگری افکار عمومی جهان و جامعه بین‌المللی و نیز اعطای فرصت کافی به سایر طرف‌های برجام برای نمایش عملی حسن‌نیت خود.
ج؛ تصریح به عدم چشم‌پوشی از حقوق مصرح و بدیهی ملت ایران در ازای عمل به تعهدات و تکالیف برجامی
د؛ تأکید بر این که نه آغازگر نقض برجام بوده‌ایم و نه آغازگر تقابل و درگیری خواهیم بود اما عزم ما در مقابله با نقض و زورگویی، راسخ و خلل‌ناپذیر است.
ه؛ تأکید بر این که در یک توافق چندجانبه بین‌المللی باید تمامی طرف‌ها مسئولیت بپذیرند و هزینه کنند و طبعاً از منافع آن بهره ببرند و جمهوری اسلامی هرگز نمی‌پذیرد که دیگران هزینه‌های خود را از جیب ملت ایران بپردازند.
و؛ تأکید و تصریح بر نقش سازنده، مؤثر و مستمر ایران در مبارزه با تروریسم، جرایم سازمان‌یافته، قاچاق مواد مخدر و پدیده مهاجرت و پرداخت هزینه‌های گران‌سنگ جانی و مالی در این زمینه. اروپاییان از این اقدامات ایران بهره‌های فراوان برده‌اند؛ بدون آن که هزینه‌ای بپردازند یا قدر آن را بشناسند. تأکید بر این محور که برجام نیاز به جراحی دارد، علاقه ایران به جلوگیری از ازهم‌پاشیدگی نظام برجام را نشان می‌دهد، با این ابزار که ضمن مقابله با زورگویی رژیم آمریکا و یک‌جانبه‌گرایی آنها، دقیقاً در راستای تقویت دیپلماسی چندجانبه و پیشگیری از تضعیف یا فروپاشی قواعد متعارف حقوقی و بین‌المللی عمل می‌کند.
این تلاش ایران گام مهمی در جهت نجات و احیای برجام است. یک توافق چندجانبه نمی‌تواند بدون مسئولیت‌پذیری همه طرف‌ها و با بی‌علاقگی برخی اعضای برجام برای پرداخت هزینه‌های لازم و بهره‌برداری یک‌سویه از آن، دوام و استمرار داشته باشد. این اقدام جمهوری اسلامی در حقیقت تلنگری البته کوچک، به سایر طرف‌هاست تا مسئولیت خود را بشناسند و تعهدات خود را اجرا کنند. ایران نهایت صبر و خویشتن‌داری را از خود نشان داده و اکنون به این اجماع و اتفاق‌نظر رسیده است که ادامه مسیر به این سبک و رویه چیزی جز ضرر‌و‌زیان در ابعاد مختلف برای منافع ملی ایران ندارد. از طرفی دیگر فرصت دوماهه علاوه بر فرصت یک‌ساله‌ای که طرف اروپایی داشته، فرصت مغتنمی است تا بتوانند مواضع اعلامی مثبت خود را به اقدامات اجرایی ملموس ترجمه و تبدیل کنند. طبیعی است اگر طرف مقابل بر رویه غلط گذشته خود اصرار بورزد که امیدواریم چنین نباشد، ایران نیز بر رویه صحیح کنونی خویش باقی خواهد ماند. اروپا و سایر طرف‌های برجام باید متوجه این نکته مهم و اساسی باشند که برای نظام جمهوری اسلامی، دولت و ملت ایران، پذیرفتنی نیست که در یک توافق بین‌المللی، از یک سو تنها طرف صد در‌صد متعهد و پایبند به تکالیف خود باشند و از سوی دیگر از حقوق و منافع طبیعی آن توافق محروم شوند و هم‌زمان، شاهد افزایش و تنوع فشارها بر مردم کشورمان باشند. اروپا اگر واقع‌گرا و هوشیار باشد، باید این اقدام ایران را در جهت احیا و نجات برجام تلقی کند و برخلاف گذشته، حداکثر استفاده را از این فرصت ۶۰ روزه به عمل آورد. حفظ این توافق بین‌المللی که پشتوانه قطع‌نامه شورای امنیت را دارد، زمینه اعتمادافزایی و رونق همکاری‌های مشترک را فراهم می‌کند؛ امری که برای اروپا دور از دسترس نیست.»
نظر شما :