اسرائیل توان جنگیدن ندارد

دیپلماسی ایرانی: امسال برای هشتمین سال متوالی است که دیپلماسی ایرانی یادداشت های سرکیس نعوم را منتشر می کند. این یادداشت ها بعد از سفر وی به امریکا و دیدارش با مقامات فعلی و سابق امریکایی به طور مرتب در روزنامه النهار منتشر شده است. به دلیل تغییراتی که در روزنامه النهار ایجاد شده نتوانستیم به همه این یادداشت ها دسترسی داشته باشیم اما آن دسته از یادداشت هایی که امکان دسترسی به آنها وجود داشته و از اهمیت و جذابیت بالایی برخوردار بوده است را تهیه و منتشر می کنیم. در این جا بیست و پنجمین بخش از این یادداشت ها را می خوانید:

از دیپلمات سابقی که سال های سال در بخش «مبارزه با تروریسم» کار می کرد و بعد به یک جایگاه غیر دیپلماتیک منتقل شد که با مردم در ارتباط بود و از طریق آن بحث مبارزه با تروریسم را دنبال می کرد، پرسیدم آیا فکر می کنی اسرائیل به صورت محدود یا گسترده جنگ نظامی علیه لبنان – سوریه راه بیندازد؟ جواب داد: «به نظر من اسرائیل نمی خواهد جنگی گسترده علیه لبنان راه بیندازد مگر این که تحولات گسترده ای که ابعاد آن برای همه روشن است، روی دهد، به نظر هم نمی رسد که حزب الله برای حمله به اسرائیل عجله داشته باشد یا درصدد حمله به آن باشد. حزب الله الآن تلاش می کند دستاوردهایش را حفظ کند. اما سرنوشت و تصمیم هایش در آخر با سرنوشت ایران و سیاست ها و تصمیم های آن مرتبط است.»

نظر دادم: «از لحاظ اصولی و ابتدا به ساکن این حرف صحیح است. اما حزب الله بعد از آزادسازی جنوب از اشغال اسرائیل و بعد از دخالت موفق نظامی اش در سوریه و یمن و عراق اکنون به جایی رسیده که حرفش در ایران در تمامی سطوح شنیده می شود. از لحاظ لبنانی، نظر حزب الله شنیده می شود و مورد احترام است و عمل می شود. در سوریه و عراق و یمن مشورت با آن ضروری و لازم شده است، حتی بعضی وقت ها تهران از آن می خواهد که نقش موفقیت آمیزی را در میان هم پیمانانش در این سه کشور در مواقعی که به اختلاف می خورند، ایفا کند.»

نظر داد: «جنگ اسرائیل اگر در بگیرد می تواند همه چیز را در لبنان نابود کند. اما آیا حزب الله می تواند همانند سال 2006 از آن پیروز خارج شود؟» 

جواب دادم: «فکر می کنم بتواند برای این که اسرائیل آماده جنگ سراسری نیست، برای این که نمی تواند هزینه های سنگین در میان شهروندان و نظامیانش را متحمل شود.»

پرسید: «حالا خودت نظرت درباره لبنان چیست؟» 

جواب دادم: «لبنان بیش از کشورهای دیگر باثبات است. اما آینده اش غامض است همچنین آینده مسیحیانی که در آن هستند.»
نظر داد: «مسیحی ها اشتباه کردند و اشتباه خواهند کرد اگر بخواهند خود را قهرمان نشان دهند و مسیحیان شرق را به زیر سلطه خود بیاورند. اگرچه وظیفه خود می دانند که حقوق مسیحیان شرق یا اقلیت های مسیحی که سال هاست «مورد ستم» قرار گرفته اند را بستانند. در مصر شمار مسیحیان در حدود 9 یا 10 میلیون نفر، بیشتر یا کمتر، تخمین زده می شود. اما در دریایی از مسلمانان زندگی می کنند که حدودا صد میلیون نفر تخمین زده می شوند. برای همین اوضاع آنها زیاد بهبود نمی یابد حتی اگر اوضاع مسیحیان لبنان یا جاهای دیگر بهتر شود. در عراق و سوریه که مسیحی ها تمام شده اند یا این که شاید بتوان گفت در مسیر پایان گرفتن هستند. البته در عراق طرف های بحران و جنگی که تا حالا هم تمام نشده، چه سنی ها چه کردها و چه شیعه ها، از آنها استفاده می کنند، حقوق ساده و کمی را به آنها می دهند و خیلی چیزهای دیگر از آنها می گیرند. برای همین آن دسته از آنها هم که باقی مانده اند بیشترشان به فکر مهاجرت هستند و می خواهند کارهایشان را سامان دهند تا بروند. اما مسیحیان لبنان همچنان وضعشان در حد معقولی است و تعدادشان هم قابل توجه است. ملت لبنان از مجموعه ای از ادیان و طایفه های گوناگون تشکیل شده است. برای همین امکانات حل یا راه حل ها زیاد هستند. به نظر من می توان آینده مسیحیان لبنان را با کشیدن خط زندگی در داخل لبنان تضمین کرد. یعنی این که کانتون خاصی برای اقامت آنها در نظر گرفت که این البته آرزویی قدیمی در لبنان است.»
پرسیدم آیا چنین چیزی ممکن است؟ و افزودم: «شاید ممکن باشد اما قبل از آن که در لبنان به آن تکیه شود به تکیه به اصول جدید فدرالیسم یا سوریه تجزیه شده یا تقسیم شده نیاز دارد. با علم بر این که بازسازی حکومت اسد و توانایی او برای حکومت بر سر سوریه به امری تقریبا غیرممکن تبدیل شده، همچنین تشکیل کشوری مرکزگرا یا به شدت متمایل به مرکز هم به نظر غیرممکن شده است. به هر حال سوریه به نظام جدید نیاز دارد، تا شاید حکومت لبنان بتواند بر اساس آن شکل بگیرد، به تفاهمی روسی – امریکایی. باید در آن برای ایران هم نقشی وجود داشته باشد اما با تفاهم ایران با امریکا نه این که به کوری چشم آن باشد.»
نظر داد: «ایران از «شبکه های» عراقی استفاده و آنها را مسلح می کند.»

بعد در پایان حرفش گفت: «یک مجموعه ای در جنوب سوریه هستند که علیه اسد قیام کرده اند، اما منزوی هستند و حزب الله تلاش می کند که آنها را جذب کند و آنها را به جنگ علیه اسرائیل ترغیب کند و «جبهه سوری» را علیه آن بگشاید. با همین نیت به وجود خود در لبنان اعتقاد دارد و فکر می کند که می تواند امور را در طرف مرزهای سوریه از دست اسرائیل خارج و علیه آن کند.»

ادامه دارد...