کم آبی بهانه جنگ آینده تل آویو و کشورهای عربی

 رژیم صهیونیستی با طرح ادعای ساخت بزرگ ترین مجتمع آب شیرین کن جهان در آینده نزدیک، در پی تحقق اهداف سیاسی خود از جمله عادی سازی روابط با کشورهای منطقه خاورمیانه از طریق بحرانی جلوه دادن وضعیت آب است.
کم آبی بهانه جنگ آینده تل آویو و کشورهای عربی
به گزارش روز دوشنبه ایرنا، 'بنیامین نتانیاهو' نخست وزیر رژیم صهیونیستی، این‌ بار اهداف سیاسی خود را در قالب پرداختن به بحران آب مطرح کرده و مدعی توانایی ساخت بزرگ ترین مجتمع آب شیرین کن جهان با مشارکت شرکت های داخلی و خارجی شده، و این در حالی است که این رژیم با مشکلات زیادی در زمینه کمبود آب مواجه است و چندی پیش کابینه آن، طرح فوری برای رفع مشکل کمبود آب را تصویب کرد.
نتانیاهو که چندی پیش مدعی کمک به بی آبی در ایران شده بود در پیامی فریبکارانه خطاب به ملت ایران پیشنهاد ارائه فناوری های جدید در زمینه مدیریت و تصفیه آب را نیز مطرح کرد.
وی در حالی خود را مدافع ملت ایران معرفی کرد و مدعی دستیابی به فناوری های پیشرفته در زمینه حل مشکل کم آبی و تصفیه و بازیافت 90 درصد از فاضلاب ساختمان های رژیم صهیونیستی شد که رژیم صهیونیستی با تصرف منابع آبی مردم نوار غزه و مناطق جنوبی سوریه (دریاچه طبریه)، مشکلات بی شماری را برای زندگی روزمره ساکنان این منطقه و سوری ها ایجاد کرده است. 
فلسطینی‌ها در نوار غزه با کمبود منابع آب آشامیدنی و حتی آب کافی برای آبیاری مزارع کشاورزی و درختان زیتون خود که یکی از منابع درآمد مردم این منطقه است ، مواجه هستند.
البته باید این حقیقت را متذکر شد که متخصصان ایرانی در حوزه‌های تصفیه و بازچرخانی آب از دانش کافی برخوردارند اما در عین حال باید پذیرفت که ایران با چالش بزرگی به نام آب روبرو است.
ادعای توخالی روز گذشته (شنبه) وزارت دارایی رژیم صهیونیستی درمورد برگزاری مناقصه ساخت بزرگ ترین مجتمع آب شیرین کن جهان با پیشنهادات هفت شرکت داخلی و خارجی و تولید سالانه 200 میلیون متر مکعب آب درآینده، نیز نوعی عوام فریبی دیگر این رژیم صهیونیستی است.
نگاه اجمالی به سرقت آب فلسطینیان توسط نظامیان اسراییلی از سال 1967 در کرانه باختری و سرقت منابع آبی غزه و اداره آن از طریق پیمان صلح اوسلو از سال 1974بیانگر این حقیقت است که رژیم صهیونیستی رودخانه اردن را به سمت دریای جلیله منحرف کرده و اردن، سوریه و لبنان نیز همین کار را در ارتباط با سرزمین‌های خود صورت داده و چنین اقداماتی سبب شده 'بحرالمیت' با کاهش سطح مواجه شود.
رژیم صهیونیستی با بی‌اعتنایی به مخالفت حقوق بین‌الملل با تاراج سرزمین‌های اشغالی، مسیرهای آبی کوهستانی را که 80 درصد از آنها در کرانه باختری قرار دارد، کنترل و از آنها برای مصارف کشاورزی، استخرهای شهرک‌ نشینان و چمنزارهای سرسبز استفاده می‌کند. 
در سال 2009، این مسیرهای آبی 40 درصد از نیازهای کشاورزی رژیم صهیونیستی و 50 درصد از آب آشامیدنی آن را تأمین کردند.
رژیم صهیونیستی همچنین میزانی بیش از سهم خود را از مسیرهای آبی ساحلی غزه بهره‌برداری می‌کند و نهر 'وادی غزه' را درست پیش از رسیدن به غزه به سمت صحرای نقب منحرف می‌کند. 
دیوار مرزی حائل میان غزه و سرزمین های اشغالی نیز تمام چاه‌ها و چشمه‌هایی را که در شرق خط سبز قرار دارد به سمت اراضی اشغال شده هدایت می کند و امروز فلسطینیان کرانه باختری مجبور هستند نیمی از آب مصرفی خود را اغلب به قیمتی بالاتر از شهرک‌نشینان از شرکت های صهیونیستی خریداری کنند.

** چالش‌های پیش روی رژیم صهیونیستی
جمعیت رژیم صهیونیستی همچنان رو به افزایش است. طبق آمار سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سیا) در سال 2017، رژیم صهیونیستی 8 میلیون و 174 هزار جمعیت داشت. به ‌علاوه، حدود 21 هزار صهیونیست در بلندی‌های جولان و تقریباً 201 هزار تن دیگر در قدس شرقی زندگی می‌کنند. 
با توجه به رشد جمعیت و افزایش سطح زندگی، مصرف آب سالانه رو به رشد است. بر اساس پیش‌بینی‌های موجود، میزان آب مورد نیاز از سال 2050 حدود 3.5 میلیارد متر مکعب در سال خواهد بود. در عین حال، میانگین آب غنی ‌شده طبیعی در سال کمتر از 1.1 میلیارد متر مکعب خواهد بود. بدین معنی که رژیم صهیونیستی با کمبود سالانه 2.4 میلیارد متر مکعب روبرو خواهد بود یعنی دو برابر میزان کمبود در سال 2015. 
بنابراین آینده این رژیم به داشتن سطوح پایداری از آب آشامیدنی وابسته است. به‌ علاوه، توزیع این آب، بستگی به آب‌هایی دارد که از لبنان، سوریه و اردن به طرف سرزمین های اشغالی جریان می‌یابد. 
تغییرات آب و هوایی نیز منبع نگرانی برای رژیم صهیونیستی و خاورمیانه است.
طبق گزارش روزنامه آمریکایی 'نیویورک‌ تایمز'، سال 2016، گرم‌ترین سال کره زمین بوده است. تغییرات آب و هوایی منجر به ناامنی آب در سراسر خاورمیانه از جمله فلسطین اشغالی و همسایگانش شامل اردن، سوریه، لبنان و مصر شده است. 
دانشمندان برآورد می‌کنند که تا سال 2050، در نتیجه تغییرات آب و هوایی، حوضه آبریز دریای مدیترانه، کاهشی 30 تا 50 درصدی را در منابع آب شیرین تجربه کند. این گرمای شدید بر رودخانه‌ها، دریای جلیله و بخش عمده صنعت کشاورزی رژیم صهیونیستی تأثیر خواهد گذاشت. 
آب آشامیدنی هر چه بیشتر کمیاب می‌شود، تغییرات آب و هوایی تأثیر چشمگیری بر روابط رژیم صهیونیستی با فلسطینیان نیز خواهد گذاشت. در این معنا، از آنجا که سطوح آب آشامیدنی به طرز خطرناکی نه‌ تنها در فلسطین اشغالی بلکه در سرتاسر خاورمیانه کاهش می‌یابد، تغییر آب و هوایی نشان‌دهنده تهدیدی فزاینده است. حتی جایی که آب آشامیدنی وجود دارد، آلودگی بر آن در سرتاسر خاورمیانه تأثیر می‌گذارد.
مساله دیگر این است که رژیم صهیونیستی در سال 2016 با خشکسالی دیگری که بر دریای جلیله تأثیر گذاشته است، دست‌ به ‌گریبان شد. کمبود آب در شمال سرزمین های اشغالی فلسطین در 100 سال اخیر، بدترین کمبود آب بوده است. 
روزنامه صهیونیستی 'هاآرتص' نوشت: حتی اگر سال 2018 به‌ قدری بارانی باشد که نتوان این سال را پنجمین سال متوالی خشکسالی نامید، اسراییل همچنان در وضعیت بحران قرار خواهد داشت. مقامات هشدار دادند که سطوح آب دیگر به میزان یک دهه پیش، زمانی که دریای جلیله (بزرگ‌ترین منبع آبی رژیم صهیونیستی ) و سفره‌های آب زیرزمینی، پر بودند، نخواهد رسید. 
یکی از مقامات فلسطینی که نخواست نامش فاش شود گفت: 'دریای جلیله هیچ‌گاه مثل اول نخواهد شد و طی 20 سال آینده تبدیل به باتلاق خواهد شد.' 
به همین منظور، سازمان آب رژیم صهیونیستی و شرکت آب 'مکوروت'، طرح اضطراری 7.5 میلیارد شیکلی (2.2 میلیارد دلاری) را به ‌منظور تضمین آب کافی برای خانه‌ها و مزارع تا سال 2050 ارائه کرده‌اند. 
این طرح اضطراری به مشکلات کوتاه ‌مدت و بلند مدتی که رژیم صهیونیستی در این زمینه با آن مواجه است پرداخته و چهار اقدام را بررسی کرده است: حفاری جدید برای تأمین آب از سفره‌های زیرزمینی، تأسیسات جدید آب‌ شیرین ‌کن، پمپاژ آب به دریاچه جلیله و کاهش مصرف آب.
اگر فرض کنیم رژیم صهیونیستی تبدیل به یک قدرت جهانی در فرایند شیرین سازی آب شده و حالا می‌تواند مقادیر زیادی از آب آشامیدنی را از طریق شیرین سازی آب تولید کند، بسیاری از اسراییلی ها دیگر باور ندارند که کمبود آبی در سرزمین های اشغالی وجود دارد و این امر سبب می‌شود درک نیاز به حفظ و مدیریت توزیع آب در فلسطین اشغالی کاهش یابد.
به‌ علاوه، تأسیسات آب‌ شیرین‌ کن، بنیانی برای توزیع آب کنونی و آینده رژیم صهیونیستی هستند، این رژیم همچنان نیاز دارد که به آسیب زیست‌محیطی ناشی از شیرین سازی آب بپردازد. تأسیسات شیرین سازی آب ضروری هستند اما اگر از اقدامات خصمانه یا رویدادهای زیست‌محیطی تأثیر پذیرند، ظرفیت رژیم صهیونیستی برای تولید آب آشامیدنی نیز تأثیر خواهد پذیرفت.
در نهایت، دسترسی به آب آشامیدنی برای آینده رژیم صهیونیستی حیاتی است، این رژیم به ‌شدت به تأسیسات آب ‌شیرین‌ کن، سفره‌های آب زیرزمینی و جریان آبی که از لبنان، سوریه و اردن به این سرزمین وارد می‌شود، وابسته است.
علاوه بر پیشامدهای سیاسی، آلودگی و سایر عوامل در نتیجه استخراج نفت و گاز طبیعی از سواحل ممکن است تأسیسات آب ‌شیرین ‌کن و عرضه آب را در معرض خطر قرار دهد. 
شرکت‌های نفت و گاز طبیعی آمریکایی ممکن است به کمک 'دونالد ترامپ' رییس جمهوری آمریکا، اسراییل را تحت ‌فشار قرار دهند تا اجازه استخراج این منابع را به آنها بدهد. تحت چنین شرایطی رژیم صهیونیستی بزودی به جایی خواهد رسید که بین اولویت دهی به آب آشامیدنی یا منابع انرژی مجبور به انتخاب خواهد شد.
با اینکه تلاش برای محافظت از منابع آبی و بازیافت آب بخشی از برنامه بازسازی زیرساخت های آب رژیم صهیونیستی بوده است اما این آب شیرین کن ها هستند که نقشی محوری در تبدیل رژیم صهیونیستی از وضعیت خشکسالی شدید به وضعیتی که بیش از نیازهایش آب شیرین داشته باشد، ایفا کرده اند.
رژیم صهیونیستی که سالهاست با کمبود بارندگی و وضعیت آب و هوایی فرساینده روبرو است، به شکل فزآینده‌ای به استفاده از آب دریا روی آورده است. 
نخستین واحد نمک‌ زدایی در دهه 60 میلادی ساخته شده و امروزه حدود 60 درصد از آب مورد نیاز برای مصارف خانگی از طریق فرآیند نمک‌زدایی تأمین می‌شود.
نمک‌ زدایی یا شیرین ‌سازی آب فرآیندی است که در آن نمک و سایر ناخالصی‌ها از آب دریا جدا می‌شود و در نتیجه این آب به آب قابل شرب بدل می‌ شود. 
رژیم صهیونیستی با درک این موضوع که کشور های غرب آسیا با مشکل کم آبی مواجه هستند، تلاش می کند مفهوم آب و در واقع خطر بی آبی را مبنایی مشترک برای همزیستی مسالمت آمیز با کشورهای همسایه فلسطین در آینده قرار داده و از طریق آعلام آمادگی برای کمک به بحران بی آبی برخی کشورهای منطقه زمینه های عادی سازی روابط را فراهم کند.
این در حالی است که خود رژیم صهیونیستی به واسطه آب دزدی از کشورهای عربی همسایه در معرض جنگی جدید غیر از جنگ سیاسی قرار دارد و از این رو تلاش می کند با طرح ادعای پیشرفت در حوزه آب شیرین کن خود را به عنوان قدرت منطقه ای نشان دهد.