آمریکا و کناره‌گیری از نفوذ در سازمان ملل

نویسنده: دانیل دی پتریس

دیپلماسی ایرانی: زمانی که نیک هیلی از سوی دونالد ترامپ به عتوان سفیر آمریکا در سازمان ملل انتخاب شد، خیلی ها سرخود را به نشانه تاسف تکان دادند. فرماندار کارولینای جنوبی به نظر انتخاب عجیبی برای این شغل مهم بود نه تنها به این دلیل که در کمپین انتخاباتی دونالد ترامپ نقشی مهم ایفا کرد بلکه به این خاطر که برخلاف سفرای پیشین فردی برخاسته از دستگاه دیپلماسی ایالات متحده نبود و برخلاف کسانی مانند سوزان رایس و مالدین البرایت تجربه ای بسیار اندک در سیاست خارجی داشت.

هیلی اگرچه خود را به عنوان فردی که همیشه زنده باقی می ماند ثابت کرده اما از هر فرصتی برای ضربه زدن به سازمان ملل استفاده کرد و خود را به عنوان مروج ترامپ و تقکر او معرفی کرده است. تفکراتی که به طور کلی علیه سازمان های بین المللی و به خصوص سازمان ملل متحد است. از نخستین سخنرانی او در سازمان ملل متحد که متحدان و مخالفان را به طور یکسان کوبید و انها را کسانی معرفی کرد که هوای آمریکا را ندارند او تکرار دیدگاه ها و سخنرانی های فرد اول مملکت بود.

آخرین ضربه هیلی در هفته جاری رخ داد. زمانی که او خروج ایالات متحده از شورای حقوق بشر را اعلام کرد. شورایی متشکل از 47 کشور به بر نقض حقوق بشر در سراسر جهان نظارت دارند. اما این شورا از نظر هیلی دسته ای از عوامل بی عدالتی بودند که پول مالیات دهندگان آمریکایی را نابود می کردند. هیلی نماینده دائمی امریکا در سازمان ملل ضمن ابراز اینکه کشورش از  شورای حقوق بشر سازمان ملل خارج شده است، اظهار داشت، این شورا شایسته نام خود نیست.

خروج آمریکا هرچند راه به جایی نمی برد و تنها مساله زمان است تا آنها به این شورا بازگردد. هیلی از فرصت سخنرانی خود برای دفاع از اسرائیل استفاده کرد. چیزی که به عقیده بسیاری تبدیل به اشتیاق وافری برای ایالات متحده شده است در حالی که اعمال اسرائیل در حمله به فلسطینی ها هم از سوی جمهوری خواهان و هم از سوی دموکرات ها تقبیح شده است. از نظر ایالات متحده بسیاری از کشورها از جمله مصر، چین، ونزوئلا، کوبا، روسیه و پاکستان که با موضوع نقض حقوق بشر مواجه هستند حق عضویت و یا اظهار نظر در موضوعات حقوق بشری را ندارد. هیلی به این مشکلات اشاره می کند و امیدوار است که متحدان اروپایی او را همراهی کنند درحالی که وقتی که بحث به اسرائیل می رسد او گوش شنوایی ندارد. درحالی که مشخصا متحدان علاقه ای به همکاری اینچنینی با ایالات متحده ندارند.

هنوز بسیار زود است تا درباره عواقب این خروج صحبت کنیم اما سود اولیه کاملا مشخص است: ایالات متحده لازم نیست که بیش از تعهدات خود را به گردن داشته باشد و در اتاقی بنشیند و سنخرانی های حقوق بشری را گوش دهد. هزینه ها هرچند به وضوح چه به صورت نمادین و چه به صورت اخلافی بیشتر از اینهاست. جرایمی که ایالات متحده همواره در برابر بسیاری کشورها انها را در این شورا مطرح می کرد حالا دیگر از درجه اعتبار ساقط می شوند. اسرائیل تنهاتر خواهد شد. ایالات متحده حضور در شورایی را که نفوذ بسیار بالایی در آن داشت از دست داده و قابلیت چانه زنی خود را کمتر کرده است. امریکا در جامعه جهانی ایزولهه تر شده است. اول همکاری ترانس پاسیفیک را کنار گذاشت، سپس از توافقنامه آب وهوایی و توافق هسته ای با ایران خارج شد و حالا از شورای حقوق بشر.

برای نیکی هیلی این موفقیتی شخصی محسوب می شود و راهی برای محکم تر کردن بندهای سیاسی اش و گره خوردن بیشتر به اینده سیاسی مورد علاقه خود. هرچند برای ایالات متحده همه چیز کمتر اشتیاق برانگیز است.

منبع: آمریکن کانسرویتیو/ مترجم: روزبه آرش