عبدالله شهبازی: نامه اردشیر زاهدی باید تحسین شود

عبدالله شهبازی؛ مورخ و پژوهشگر درباره یادداشت اردشیر زاهدی در نیویورک تایمز نوشت: اردشیر زاهدی در یک کلام «لات» بود ولی شخصیت مستقل خود را داشت. با محافل سطح بالای غرب خیلی نزدیک بود و به هیچ کدام شان رحم نکرد. از جمله، به این دلیل «نوکر» نبود.

به گزارش انتخاب، شهبازی نوشت: نامه اردشیر زاهدی باید تحسین شود. اردشیر زاهدی همیشه اینطور بوده. پدرش هم بطور نسبی مستقل بود از شاه و به همین دلیل پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ محمدرضا شاه و دوستانش در ایران و بریتانیا با زحمت زیاد از شر سپهبد زاهدی خلاص شدند. تمام دوره زاهدی نزاع بود میان دو باند قدرتمند که در نهایت به سقوط دولت زاهدی انجامید.

در «ظهور و سقوط سلطنت پهلوی» این تعارض را بطور مستند توضیح دادم و سپس بارها گفته ام که اینطور نیست تصور کنیم کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ مرزی است که ماقبل آن سفید سفید است و پس از کودتا سیاه سیاه می شود. تحکیم و تثبیت دیکتاتوری محمدرضا شاه فرایندی طولانی بود و رجال هم بسیار متفاوت بودند. برای مثال، در مقایسه با اسدالله علم برای رقیبش، دکتر منوچهر اقبال، احترام قائلم که سرانجام به دلیل دسیسه های علم و باند علم در اثر توهین شاه ایست قلبی کرد و مرد. ولی خب، امروزه شاهدیم که همان شبکه و همان مافیا هنوز قدرتمند است و از علم (مثلاً با تدوین و بازنویسی و اضافه و حذف و زیبا کردن و انتشار یادداشت های روزانه اسدالله علم) و سایر افراد این شبکه، مثل علینقی عالیخانی، «چهره» می سازد.

اردشیر زاهدی در یک کلام «لات» بود ولی شخصیت مستقل خود را داشت. با محافل سطح بالای غرب خیلی نزدیک بود و به هیچ کدام شان رحم نکرد. از جمله، به این دلیل «نوکر» نبود. استقلال خودش را داشت حتی از شاه. داماد شاه بود ولی دختر شاه را طلاق داد.

شهبازی در پایان با اشاره تنها دیداری که با سیروس ناصری داشته، نوشت: اگر قرار بود ... امثال سیروس ناصری «دیپلمات» درجه اول و تعیین کننده مقدرات ما شوند، من ترجیح می دهم همان اردشیر زاهدی باشد که تمام رجال واشنگتن را با انگشت خود بازی می داد.