نتایج آشفته در انتخابات ایتالیا

راجر کوهن

دیپلماسی ایرانی: ایتالیا می تواند به هر صورت به مشکلات غلبه کند. مدتها است که ایتالیا از خیالات باطل خود در مورد جهان دست برداشته است. اما موفقیتش به وسیله ی انتخابات مورد آزمایش قرار خواهد گرفت. انتخاباتی که در آن دو حزب ناشایست 50 درصد آرا را به دست آورده اند. احزاب اصلی را شکست داده و از گود خارج ساخته و بی تجربه ها را قدرت بخشیده است و اکنون شاهدیم که "استیو بانون" به عنوان یک کارشناس خبره در توسکان ظاهر شده است.

اروپا بین هسته دموکراتیک لیبرال فرانسه - آلمان که توسط آنگلا مرکل و امانوئل مکرون رهبری می شود، تقسیم شده است. جنبش های متعصب در کشورهایی همچون مجارستان، لهستان و در حال حاضر ایتالیا افزایش یافته است. این حرکت با شورش های ناسیونالیستی همراه است تا حدودی به این دلیل که دونالد ترامپ هر گونه تعادل را از بین برده و اروپا کم تحمل شده است.در واقع ایالات متحده به عنوان یک قدرت برای ثبات اروپا ضروری است هر چند که ترامپ به این تراژدی اروپا بهایی نمی دهد.

جریانی که جنبش پنج ستاره پیروزی رساند از افکار ضد مهاجرت برخوردار است. ایتالیا حدود 64 درصد از 186،000 مهاجر را که در سال 2017 از دریای مدیترانه به اروپا سفر کرده بودند، پذیرفته است. بسیاری از این مهاجران در سال 2016 پذیرش شده اند.

همبستگی اروپایی از بین رفته است. ایتالیایی ها، خشمگین شده اند و به دنبال مقصر هستند. چه کسی بهتر از آفریقایی های سرگردان و یا اتحادیه اروپا؟

چپ میانه در  ایتالیا مانند سایر نقاط اروپا، به جز انگلیس، سقوط کرد. حزب دموکرات فقط 18.7 درصد از آرا را به دست آورد و ماتئو رنزی، نخست وزیر سابق، و رهبر حزب گفت شغلش را ترک خواهد کرد. حتی حزب راستگرا به رهبری برلوسکونی، که ورود دوباره او به عرصه سیاست موجب بحث های زیادی شد،  14% آرا را به دست آورد.

وقتی که تلویزیون اهمیت داشت، برلوسکونی که هنوز هم چندین کانال دارد، بازیگر اصلی بود. اکنون که اینترنت گسترش یافته جنبش پنج ستاره فرزند ایتالیا شده است. دنیای دیجیتال که قرار بود مردم را با هم متحد کند آنها را از هم جدا کرده است.

جمع آرای دو حزب راستگرا و دموکرات تقریبا با جنبش پنج ستاره،حزبی بی کفایت، برابر بود. در حقیقت مجلس به جنوب ایتالیا متمایل شده است. جایی که فرهنگ وابستگی به کمک های دولتی عمیقا ریشه دار است؛ بیکاری بالا است؛ و فساد گسترده است.

حزب دیگر به نام "روسو" که به دنبال برقرای دموکراسی است، محصولی از سیاست های قرن 21، همدرد با پوتین، خشمگین، وسیله ای برای تحریک احساسات و اخبار جعلی است.

در شمال ایتالیا، این لیگ بود که پیروز شد و از حزب جبهه ملی فرانسه در لیون مورد ستایش قرار گرفت. رهبر آن، ماتئو سالوینی، یک خیانتکار ضد مهاجر است. برای شمال ایتالیا، که ثروتمند است، جنوب ایتالیا، به ویژه سیسیل، زمانی "آفریقا" بود. جایی که فقیران به دنبال کار در شمال بودند.

تشکیل دولت به راحتی امکان ندارد. جنبش لیگ و پنج ستاره برای تشکیل دولت کافی هستند اما سالوینی این پیشنهاد را نپذیرفته است. هر چند که استیو بانون فکر می کند این ایده خوب است. استیو بانون از اینکه حزب لیگ در توسکان 20 درصد آرا را به دست آورده تحت تاثیر قرار گرفته زیرا آن جا اصولا سرزمین جناح چپ میانه و یا راست میانه بوده است.

دیگر احتمالات هر چند که هیچ کدام از آنها پایدار نیستند شامل یک ائتلاف راست میانه است که به حمایت بیرونی نیاز دارد تا کرسی های کافی برای حاکمیت به دست آورد و احتمالا سالوینی را به عنوان نخست وزیر می بیند، یک ائتلاف دیگر، جنبش مبهم پنج ستاره و حزب چپ یا  ائتلاف به سبک آلمانی برای تشکیل دولت است.

پوتین قطعا خوشحال است. ترامپ احتمالا خوشحال است. غول های اتحادیه و آزادی اروپا - آلسیده گاسپری از ایتالیا، کنراد آداناور از آلمان و رابرت شومان از فرانسه – بسیار ناراحت هستند.

کار ماریو درایگی به عنوان رئیس بانک مرکزی اروپا در اکتبر 2019 به پایان خواهد رسید. او بهترین راه حل برای مشکلات ایتالیا است. رم شاهد امپراطوری هایی است که می آیند و می روند. می توان تا 19 ماه آینده شاهد آن بود.

منبع : نیویورک تایمز / ترجمه تحریریه دیپلماسی ایرانی/ 33