توجیه قضیه ای که از اساس اشکال داشت

نویسنده: صلاح منتصر

دیپلماسی ایرانی: بر اساس ارزیابی ها و محاسبات اشتباه حجم گازی که 20 سال پیش در مصر تخمین زده می شد، با دو خط لوله گازی که یکی از آنها به اردن و لبنان و سوریه می رفت و دومی راهی عسقلان در اسرائیل می شد، به سرعت تمام شد. دو خط لوله ای که بابت آنها نیروگاهی در ادکو و دیگری در دمیاط تاسیس شدند.

و در مارس 2008 واردات گاز مصر به اسرائیل از طریق شرکتی به اسم «گاز خاورمیانه» آغاز شد، دولت در قرارداد خود با اسرائیل موافقت کرد که گاز را با تخفیف به اسرائیل صادر کند بدون این که توافق را در مجلس به بحث بگذارد. این مساله شبهاتی ایجاد کرد و دادگاه جرائم اداری حکم دعوایی را صادر کرد و به موجب آن توقف صادرات گاز به اسرائیل را خواستار شد. در حالی که هیئت نفت دریافت که در حجم چاه هایی که وجود دارد مبالغه شده و دولت نمی تواند به قراردادهای امضا شده با اسرائیل وفادار بماند. به این ترتیب صادرات گاز مصر به اسرائیل متوقف شد و اسرائیل آن را بهانه کرد و از مصر تقاضای خسارت کرد.

سال ها گذشته و همه چیز تغییر کرده است. اسرائیل کشف کرد که بیش از نیازش گاز دارد و خواست که گاز مازاد خود را صادر کند، مصر نیز چاه «ظهر» را کشف کرد و خواستار سرمایه گذاری در آن شد. در عین حال که شبکه عنکبوتی تارهای خود را به روی کارخانه های گاز مایع در ادکو و دو خط گاز منتهی به اردن و اسرائیل انداخت. بر اساس آن چیزی که از مهندس صلاح دیاب شنیدم و در زمینه نفت فعالیت دارد، دو کارخانه و دو خط لوله مثل کانال سوئز کار می کردند، زمانی که جنگ بود و فعالیت کانال سوئز متوقف شده بود. تا این که یک سرمایه گذار مصری بر قانون اجازه دادن به شرکت های بخش خصوصی برای واردات گاز سرمایه گذاری کرد (البته در چارچوب قانون رقابت بین المللی) و با اسرائیل به توافق رسید تا پروژه متوقف شده را احیا کند اما بر خلاف آن چه اسرائیل می خواست روی فعالیت کارخانه گاز مایع در مصر به جای صادرات آن کار کرد.

این طرح به سود همه است: سرمایه گذار مصری سود می برد و مالیات می دهد و اسرائیل هم می تواند به گاز خود برسد. مصر همچنین توانسبت بر سر موضوع دادن خسارت به اسرائیل به جای گاز نداده، با طرف اسرائیلی به تفاهم برسد و بعد از آن هر روز هزینه انتقال گاز از لوله های از کارافتاده اش می گیرد، همچنین کارخانه بسته شده گاز مایع را به کار می اندازد.

رئیس جمهور سیسی در این باره جمله ای را قریب به این مضمون به کار برد «مصر در این موضوع «جان» را آورد» در حالی که واقعیت این است که دستاوردهایی به دست آمده که شاید بیش از آن چیزی بوده که «جان» انتظارش را داشته است!

منبع: الاهرام / تحریریه دیپلماسی ایرانی/11