افراد بدون صلاحیت امنیتی در کاخ سفید حضور دارند

دیپلماسی ایرانی: چنان که هر کس که در دو سال اخیر در محفظه ای از خلا حسی قرار نداشته می داند، مساله استفاده هیلاری کلینتون از ایمیل های شخصی در زمان وزارت امور خارجه مساله ای کاملا مهم بود. پرزیدنت ترامپ هر از چند گاهی به این موضوع اشاره می کند. سایه روشن های این موضوع یکی از بازی های حزبی مهم بوده است و به طور قطع در اهداف انتخاباتی نیز خارج از حد جرم از آن استفاده شد.

هر گونه نگرانی مشروع در خصوص چنین جرمی دوگانه است. یک مساله صیانت و امانت داری از دارایی است که به عنوان آرشیو دولت از آن یاد می شود. این مساله توجه زیادی به خود جلب نکرد، سخن گفتن در خصوص سازگاری این اقدام با "قانون ثبت فدرال" از آن چیزهایی نیست که به درد پیروزی در کارزارهای سیاسی بخورد.

مورد دیگر حفاظت از اطلاعات طبقه بندی شده یا مواردی است که می بایست طبقه بندی شده تلقی کرد. کاری که هیلاری کلینتون کرد از نگاه قدیمی ها در بروکراسی امنیت ملی به عنوان نقض قوانین شناخته می شود. مساله امنیتی اما پیچیده تر است. مساله مهم این نیست که به جای استفاده از سرور خصوصی باید از سرور دولتی استفاده می شد. سیستم های غیر طبقه بندی شده دولتی در مقایسه با سرور کلینتون الزاما کمتر در معرض نفوذ قرار ندارند و حتی احتمالا هدف بهتری هم هستند. مساله بیشتر این بود که چقدر زمانی که به عنوان وزیر امور خارجه از طریق کانال های غیر محرمانه مشغول انجام وظایف خود بود، در لبه مسائل محرمانه صحبت کرده یا نوشته است.

این ها در مقایسه با مشکل به شدت بنیادین تر امنیتی، به این معنا که به کسی که اساسا صلاحیت دسترسی به اطلاعات محرمانه را ندارد اجازه دسترسی داده می شود، مسائل کوچک تر و ظریف تری هستند. این موقعیتی است که اینک در کاخ سفید تحت حکمرانی وجود دارد. این ها مسائلی است که با اخراج راب پورتر، رئیس ستاد کارکنان کاخ سفید به تدریج مشخص می شود. اگر پورتر حتی متقاضی شغلی عادی در بروکراسی نیازمند صلاحیت امنیتی می بود، بیش از این ها باید صلاحیت اش بررسی می شد. چیزی که حالا می دانیم به طور قطع وی را برای این شغل بی کفایت جلوه می دهد. تحقیقات پیشین اِف بی آی (دفتر تحقیقات فدراال) حکایت از آن دارد که دو تن از همسران سابق او به خاطر آزار و اذیت در خانه اتهامات معتبری به او وارد کرده بودند.

برای درک ماجرا دو نکته دیگر باید روشن شود. بررسی صلاحیت مانند قضاوت در دادگاه جنایی نیست که در آن متهم بیگناه است تا زمانی که ثابت شود گناهکار است. به وقت قضاوت در خصوص مسائل امنیتی هر گونه فرضیه ای در مسیر حفاظت از امنیت ملی است. هیچ کس حق داشتن شغل را ندارد مگر اینکه صلاحیت اش تایید شود. اینکه این شغل به او داده نشود مجازات نیست.  سوال خطیر این است که، با توجه به تمام ابهامات در خصوص متقاضی، آیا ارزش دارد ریسک سپردن اسرار ملی به چنین شخصی پذیرفته شود.

دوم، ضوابط برای اعطا یا رد صلاحیت ها فقط نگرانی های ویژه امنیتی همچون روابط خارجی نیست بلکه مسائلی است که موارد شایستگی نامیده می شود. اساسا این مساله شامل این پرسش است که فرد از کاراکتر مناسبی برخوردار باشد. این امر وارد است چرا که کاراکتر صحیح یا ناصحیح فرد در یک بخش از زندگی اش می تواند در بخش های دیگر نیز جلوه گر باشد. آیا فردی که به طور مکرر عهد و پیمان زناشویی خود را تا حد خشونت فیزیکی، نادیده گرفته می تواند برای عمل به تعهدات مربوط به در اختیار داشتن اطلاعات محرمانه قابل اعتماد باشد؟

پرونده پورتر همچنین این مساله را زیر نور آورده که چطور دیگر چهره های ارشد حاضر در کاخ سفید تحت حکمرانی ترامپ، یک سال است بدون اخذ صلاحیت که مشغول به فعالیت هستند. از جمله این چهره ها جارد کوشنر، داماد و مشاور رئیس جمهور است که به نظر به تمام اطلاعات حساس در سیاست خارجی و دیگر امور دسترسی دارد.

منبع : نشنال اینترست / ترجمه تحریریه دیپلماسی ایرانی / 33