مردم آمریکا معنای دموکراسی را به ترامپ نشان دهند

کریستوفر هیل

دیپلماسی ایرانی: برخی از تصاویر مهم و شاید گمراه کننده منتشر شده مربوط به خبرهای قرن بیست و یکم، تصویر عراقی ها با لبخندی بر لب بود که انگشتان سبابه جوهری بنفش خود را به نشانه رأی دادن در انتخابات ژانویه سال 2005 در کشورشان بالا گرفته بودند. برای بسیاری از مردم، این اولین باری بود که می توانستند در رأی گیری شرکت کنند. داستان پشت این تصاویر آن بود که در نهایت، دموکراسی به عراق وارد شده بود. نظامی که در آن انتخابات وجود نداشته باشد، نمی تواند ادعای دموکراسی داشته باشد. بنابراین برای خیلی ها دیدن تصاویر روند انتخابات کارآمد، نشان از تغییر اوضاع در عراق بود.

اما دموکراسی یک نظام بسیار پیچیده است و انتخابات آزاد تنها یک ویژگی آن است. عدم وجود انتخابات، به معنای عدم وجود دموکراسی است. اما این بدان معنا نیست که عکس این مسئله نیز صدق می کند. انتخابات یک شرط لازم اما ناکافی برای دموکراسی است که همچنین نیازمند نهادهای پایداری است که ارزش های دموکراتیک را در بر بگیرد.

امروزه، کشورهای بیشتری انتخابات برگزار می کنند، اما در عین حال مفهوم دموکراسی در خطر است. در سراسر کشورهای در حال توسعه و توسعه یافته، نقض اعتماد عمومی و ناتوانی در محافظت از نهادهای دموکراتیک، نظام های کنترل و تعادل را که در بعضی موارد قرن هاست سرپا هستند، تضعیف می کند.

حمله به نهادهای دموکراتیک محدود به کشورهای دارای تجربه دموکراتیک اندک نیست، بلکه آن را می توان تقریبا در همه جا مشاهده کرد، از جمله در قدیمی ترین دموکراسی موجود در جهان، یعنی ایالات متحده.

 در غرب، تمجید از فضایل دموکراسی مدت ها به مثابه تحمیل تغییر دین بود که با تهدید آتش و جهنم همراه بود. اما در حال حاضر، خصوصا در رابطه با سیاست خارجی ایالات متحده، شاهد برعکس شدن مسیر هستیم. در دولت دونالد ترامپ، حکومت آمریکا حتی تنها به لحاظ لفظی نیز اهمیتی برای دموکراسی قائل نیست.

این امر تا حدودی منعکس کننده خستگی حاصل از دهه ها ترویج دموکراسی در غرب است. اما باید اذعان داشت که مسئله بیش از این چیزهاست. دموکراسی به صورت مستقیم در داخل کشوری تهدید می شود که باید مکانی برای ریشه های عمیق سیاسی و فرهنگی باشد.

ترامپ بر خلاف گفته اش فقط نمی خواهد از تکرار سیاست های شکست خورده گذشته جلوگیری کند؛ بلکه او و حامیان او نهادهای اساسی که دموکراسی آمریکا بر آن تکیه دارد، از جمله دادگاه ها، قوه مقننه، رسانه های مستقل و غیره را نیز مورد هدف قرار داده اند.

آمریکا در حال حاضر در میان وضعیت دشواری قرار دارد و نحوه برخورد و حل این مشکل، نشان خواهد داد که کشورهای دیگر چگونه با مشکلات مشابه خود دست و پنجه نرم خواهند کرد.

بحران کنونی آمریکا در خانه اکنون مانع از انجام نقش بین المللی سنتی این کشور شده است. در خلال دوره پس از جنگ، ایالات متحده از طریق ناتو و سایر نهادها از امنیت جمعی پشتیبانی کرده و اغلب با داشتن متحدان اندکی در کنار خود، مایل به رو به رو شدن با تهدیدهای منطقه ای و جهانی بوده است.

متاسفانه ترامپ احترام اندکی برای این میراث یا سنت خوش بینی و اعتماد به نهادهای کشور در آمریکا قائل است. او یا متوجه نیست که نظام حکومتی آمریکا منبع اصلی اعتبار جهانی کشور است، یا اینکه برای این امر ارزشی قائل نیست. در عوض، او صعود تاریخی آمریکا را رد می کند و آن را هم وزن توهم خود باوری و سادگی قرار می دهد که در آن آمریکا جشنی مفصل و بدون چشم داشت، برای تن پروران و افراد طماع ترتیب می دهد.

در حال حاضر، سکوت آمریکا کر کننده است. ایالات متحده در سوریه، باوجود اینکه می داند این جنگ می تواند مشخص کننده آینده مسلمانان خاورمیانه باشد، عرصه را برای دیگران باز گذاشته است. در همین حال، رد قراردادهای تجارتی و سرمایه گذاری های آن سوی دریای مدیترانه از سوی دولت ترامپ، حامیان این کشور را گیج و رقبای آن را تحریک کرده است. وزارت امور خارجه ایالات متحده بدون در نظر گرفتن اینکه رکس تیلرسون، رئیس در تنگنا قرارگرفته آن چه می گوید، دستاویزهای جهانی در اختیار ندارد. بدون داشتن دیپلماسی پیشگیرانه ایالات متحده به سرعت در سطح بین المللی به ویژه از جانب کشور چین، تحت الشعاع قرار خواهد گرفت.

اما ترامپ برنده انتخابات در سال 2016 شد، و انگشت جوهری خود را، انگار که تنها مسئله با اهمیت است، بالا گرفته است. سال آینده این وظیفه تمام آمریکایی ها از هر گروه و نژادی است تا انگشتان خود را با افتخار جوهری کنند و نشان دهند که دموکراسی بیش از این حرفهاست.

منبع : پراجکت سیندیکت / ترجمه تحریریه دیپلماسی ایرانی / 33