روسیه به دنبال دخالت در امور داخلی دیگر کشورهاست

نویسنده: رابی موک

دیپلماسی ایرانی:با موضوع هک اطلاعات کمیته ملی حزب دموکرات (DNC) و اعضای کمپین هیلاری کلینتون بسیار ساده برخورد شد و به عنوان یک تهدید امنیتی و جدی مداوم به آن نگاه نشد، اما به نظر می رسد با سرایت و گسترش این مشکل به کشورهای دیگر، اکنون نگاه جدی تری به این مسئله می شود. ویکی لیکس، نهادی که اسناد سرقت شده کمیته حزب دموکرات را منتشر کرد، هفته گذشته اعلام کرد که در حال حاضر روسیه توجه خود را بر فرانسه معطوف کرده و در همین رابطه نیز اسنادی مرتبط با «فرانسوا فیون» و «امانوئل ماکرون»، رقیبان اصلی «مارین لوپن» در انتخابات ریاست جمهوری آتی فرانسه را منتشر کرد.

سازمان های اطلاعاتی آمریکا ارتباطات آشکار و روشنی میان ویکی لیکس و دولت روسیه یافته اند. باید این گونه تصور کنیم که «ولادیمیر پوتین»، رئیس جمهور روسیه به دنبال آن است تا از این اهرم کینه جویی و انتقام در برابر «آنگلا مرکل»، صدراعظم آلمان استفاده کند و جایگاه وی را در انتخابات ماه سپتامبر تضعیف کند. اما اقدامات روسیه بعد عمیق تری نیز دارد که نیازمند توجه فوری جهان است و آن توانایی ایین کشور برای تاثیر بی سروصدا و بسیار پنهان در قوانین داخلی کشورها و سیاست گذاری های بین انتخاباتی آنها است.

پوتین با موفقیتی که در ایالات متحده آمریکا به دست آورد به مخالفان خود نشان داد هر کس با روسیه مخالفت کند باید بهای سنگین آن را نیز بپردازد. در واقع، زیرساخت پیچیده ای که روسیه برای آلوده کردن گفتمان عمومی ایجاد کرد و آن را با اطلاعات نادرست یا به سرقت رفته بالا برد، هیچ گاه از بین نمی رود. روسیه قادر است از این شیوه در هر زمانی و درباره هر موضوعی اعم از موضوعات داخلی یا بین المللی استفاده کند.

هفته گذشته نیز «دونالد ترامپ» در اظهاراتی به صورت ضمنی عنوان کرد که نوعی برابری اخلاقی میان دولت پوتین و دولت ایالات متحده وجود دارد؛ اظهاراتی که نشان دهنده چرخشی خیره کننده از سیاست های طولانی مدت پیشین است. ما دیگر درباره مقابله با روسیه صحبت نمی کنیم بلک اکنون مسئله این است که چگونه باید از مقابله و رویارویی با این کشور اجتناب کرد (که این موضوع پیروزی بزرگی برای پوتین به حساب می آید). ترامپ و معاونش «مایک پنس»، درباره حفظ و ادامه تحریم ها علیه مسکو دودل هستند.

اما موضوع پیروزی ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا تا حدی فریبنده است. اشتیاق و تمایل الیگارشی روسیه برای سرمایه گذاری پول هایش در املاک و مستغلات خارج از کشور همواره بخشی جدایی ناپذیر از ثروت شخصی ترامپ بوده است، ضمن این که نقش پوتین در انتخابات اخیر آمریکا نیز بسیار زیاد و قابل توجه بود. در نتیجه این مسائل، رفتار دوستانه ترامپ با پوتین و روسیه هیچ جای تعجبی ندارد. ممکن است این گونه تصور شود که ترامپ متفاوت از سایرین بوده و دوران ریاست جمهوری او و مشکل روسیه نیز گذرا و موقتی است، اما این طور نیست.

اقدامات روسیه در زمینه سرقت اسناد، صرف مقادیر نامحدود پول و ایجاد و توزیع «اخبار جعلی» این پتانسیل را دارد که نظام سیاسی ما و هسته اصلی آن را فاسد کند (البته اگر تاکنون این کار را انجام نداده باشد). اگر روسیه به کشورهای حوزه بالتیک حمله کند، آیا ممکن است که مقامات کنگره آمریکا از ترس اقدامات تلافی جویانه روسیه طرح کمک به این کشورها را در کنگره تصویب نکنند؟ اگر چه باور آن سخت است اما ما شاهد بودیم که تابستان گذشته تغییرات مرموزی در پلتفورم کنگره حزب جمهوریخواه روی دارد. یکی از این تغییرات لغو کمک به اوکراین بود که این موضوع حتی پیش از این که پوتین قدرت و نفوذ خود بر انتخابات را به اثبات برساند، اتفاق افتاد.

به عنوان مثال، سناتور «مارکو روبیو» اخیراً طی نطقی در جلسه تایید صلاحیت مجلس سنا، نسبت به اقدامات تجاوزکارانه روسیه در قبال اوکراین انتقاد و از دولت بشار اسد در سوریه حمایت کرد. این سناتور جمهوری خواه کنگره آمریکا اواخر هفته گذشته در توییتر خود نوشت: «ما شبیه پوتین نیستیم». اگر روبیو تصمیم بگیرد که برای انتخابات ریاست جمهوری در سال 2020 اقدام کند، او باید در انتطار هکرهای روسی و همکاری سیستم رسانه های اجتماعی برای مجازاتش باشد.

باید پیش از آن که اکوسیستم سیاسی ما بیش از اندازه در دام روسیه گرفتار شود، اقدامی را برای ریشه کن کردن نفوذ خارجی روسیه انجام داد. اولین و مهم ترین کار این است که رهبران ایالات متحده و اروپا هر گونه تلاش دولت ترامپ برای تسهیل تحریم های روسیه را متوقف کنند. باید به روسیه نشان داد که حمله به زیرساخت های انتخاباتی ما از طریق فضای مجازی با پاسخی سخت، متناسب و سریع همراه خواهد بود.

دوم آن که، دولت های دموکراتیک باید بیشتر از گذشته به امنیت سیستم های انتخاباتی خود اهمیت دهند. این فقط به معنی گام هایی برای محافظت از برگه های رای نیست، بلکه باید از احزاب سیاسی و رهبران آنها نیز به خوبی دفاع شود. همچنین لازم است تا برای افرادی که به مداخله روسیه در انتخابات ما کمک کرده اند (همان طور که به نظر می رسد دستیاران ترامپ نیز در این قضیه دخیل بوده اند)، مجازات های سختی در نظر گرفته شود.

مسئولان شبکه های اجتماعی فیسبوک و توییتر گام های مثبتی را در جهت فیلترینگ محتواهای گمراه کننده برداشته اند. هوشیاری مدوام آنها امری حیاتی است. همچنین باید در مورد نحوه مدیریت حضور رسانه های حامی دولت از جمله «راشا تودی» نیز اقداماتی صورت بگیرد؛ چراکه این رسانه ها در حال حاضر دسترسی خود را از طریق ارتقای آنلاین بیشتر کرده اند. قانون هیچ تفاوتی مین رسانه هایی چون «نیویورک تایمز» و رسانه های تبلیغاتی دولتی مانند راشا تودی یا «چاینا دیلی» قائل نیست. متاسفانه ماهیت فیلترنشده بسیاری از رسانه های اجتماعی باعث شده که اکثر آمریکایی ها تفاوت و تمایزی میان آنها قائل نشوند.

و در نهایت این که، مقامات منتخب ما باید درباره این موضوع پاسخگو باشند. لازم است تا مداخلات خارجی در مساله مبارزات انتخاباتی را رد و انکار کنیم. به عنوان مثال، همان قدر که در ایالات متحده با شور و علاقه به دنبال اصلاح نحوه تامین مالی انتخابات هستیم، باید اقدامی را در راستای محافظت در برابر نفوذ خارجی نیز بیاندیشیم. همان طور که ترامپ می گوید، برای نجات لیبرال دموکراسی باید «این باتلاق را تخلیه و نابود کنیم.» این اقدام در حال حاضر شامل تضعیف قدرت دشمنان خارجی است؛ قدرتی که زندگی عمومی ما را به فساد کشانده است.

منبع: گاردین / تحریریه دیپلماسی/ 36

انتشار اولیه: چهارشنبه 27 بهمن 1395 / انتشار مجدد: چهارشنبه 11 اسفند 1395