کرملین در فکر انتخابات ریاست جمهوری

دیپلماسی ایرانی: به نظر می رسد که کرملین بیش از هر زمانی مشغول تقویت جایگاه خود در جهان است، به ویژه که بر روی نقش روسیه به عنوان بازیگری اصلی که همه برگه های فشار را در اختیار دارد، و می تواند موازنه های دقیقی را میان طرف های متناقض با منافعش ایجاد کند، مثل واشنگتن و تهران یا تهران و آنکارا یا تل آویو و دمشق تمرکز کرده است. اما در میانه درگیری های خارجی اش، کرملین مواضع دقیقی را در داخل نیز دنبال می کند، آن هم یک سال کامل قبل از آغاز موعد انتخابات ریاست جمهوری که این بار از اهمیت بسیار ویژه ای برخوردار است، آن هم در آن وضعیت اقتصادی و تحریم هایی که معیشت شهروند روسی را تحت تاثیر قرار داده است.

ولادیمیر پوتین، رئیس جمهوری روسیه تمایل ندارد که به سراغ انتخابات جدید در ماه مارس سال آینده تنها به عنوان یک قهرمان در خارج از مرزهایش برود. با وجود این که آقای کرملین همچنان از شانس گسترده مردمی برخوردار است که در غرب نظیرش وجود ندارد و بر اساس آخرین نظرسنجی ها نزدیک به 70 درصد از شهروندان روسی طرفدار او هستند، اما زمانی می تواند این موفقیت را تحکیم کند که بتواند همه تلاش ها را در تایید گسترده برای «احیای عظمت روسیه» و تقویت حضورش در عرصه بین المللی بسیج کند.

روزنامه «آر پی کا»، نزدیک به نخبگان سیاسی و اقتصادی روسیه، به نقل از دیوان ریاست جمهوری روسیه گزارش می دهد که کرملین در هفته های اخیر مشغول دست پخت تازه ای است و می خواهد از هم اکنون برای فعالیت های انتخاباتی طرح ریزی کند تا از انتخابات استقبال گسترده ای شود. آن چه مسکو در نظر دارد افزایش میزان مشارکت به بالای 70 درصد است که که در انتخابات تاریخ روسیه بی سابقه محسوب می شود. برای همین کرملین به این فکر افتاده که فضای بیشتری برای نامزدی چهره های جدید به رقابت های انتخاباتی ایجاد کند، یعنی به جای این که فقط رهبران احزاب «مخالف ملایم» که در پارلمان نماینده دارند در انتخابات شرکت کنند و همانند بیست سال گذشته تنها آنها در انتخابات نامزد داشته باشند، طیف گسترده تری برای انتخابات نامزد بفرستند.

اما منابع آگاه می گویند که کرملین هنوز نتوانسته چهره هایی را کشف کند که نگاه ها را به سوی خود جذب کنند، تازه ترین مطالعه ای که در این زمینه صورت گرفته حاکی از آن است که مردم روسیه جز رهبران احزاب هیچ شناختی از آنها ندارند و این بدان معناست که معرفی نامزدهای جایگزین چندان فایده ای ندارد. برای همین به نظر می رسد که کرملین قصد دارد روی نامزدهای مستقلی که چندان نقش جدی ای ندارند، حساب کند، که اگر هم نتوانند در رقابت های انتخاباتی تب و تاب لازم را ایجاد کنند حداقل تنور انتخابات را داغ کنند. توجه به این سناریو چندان دور از ذهن نیست البته همه چیز به نتایج انتخابات شوراهای شهر در ایالت ها در سپتامبر آینده بستگی دارد.  

با این حال ورود به رقابت انتخابات ریاست جمهوری متاثر از معادلات سیاست خارجی نیز هست. برای همین بعضی از افراد نزدیک به کرملین می گویند که با همین رویکرد است که روسیه اصرار دارد عملیات سیاسی در سوریه آغاز شود و بر «پیروزی روسیه بر تروریسم» تمرکز شود تا به این ترتیب زمینه برای انتخابات پیش رو مهیا شود. در حال حاضر روسیه با موفقیت توانسته موازنه های قدرت را تعدیل کند و دیگر از این بابت نگران نیست که عملیات سیاسی در سوریه بدون توجه به منافع روسیه دنبال شود. دقیقا از همین جاست که کرملین گمان می کند می تواند حداقل تاثیر را از تغییرات به وجود آمده در جهان ببرد، چه از دگرگونی اوضاع در اروپا چه به قدرت رسیدن دونالد ترامپ و انتخابش به عنوان رئیس جمهوری امریکا در واشنگتن. اما بدترین سناریو برای کرملین این است که در روزهای آماده سازی برای انتخابات ریاست جمهوری پیروزی نفر جایگزین پوتین بسیار ضعیف باشد و حمایت عمومی از او کمتر از 70 درصد باشد یا این که استقبال از صندوق های رای پایین باشند، برای این که استقبال کم مردم از انتخابات سبب می شود تا فرد پیروز نتواند اعتماد کامل عمومی را به دست آورد.

با این حال انتظار می رود که اجازه داده نشود الکسی ناوالنی، نامزد اپوزسیون به دلیل صدور حکم قضایی علیه او در انتخابات نامزد شود، برای همین این بار هم پیش بینی می شود که رقابت انتخاباتی ریاست جمهوری روسیه مثل همیشه و به شکل سنتی برگزار شود.

منبع: الحیات / تحریریه دیپلماسی ایرانی/11