باور به ظلم پلیس

نویسنده: رابینسون میر 

دیپلماسی ایرانی: «فیلاندو کاستیل» روز چهارشنبه در حالی به ضرب گلوله پلیس کشته شد که در ماشین خود نشسته و کمربند بسته بود. «آلتون استرلینگ» هم صبح پنج شنبه در پارکینگ فروشگاهی به قتل رسید که در آنجا مغازه داشت.

این اطلاعاتی است که ما از ویدئوهای منتشر شده از قتل این دو سیاه پوست دریافت می کنیم. دو بار در یک هفته آمریکایی ها احساس کردند که بار دیگر حرمت آنها از سوی پلیس نقض شده است. موارد مشابهی در ماه های پیش هم اتفاق افتاده است. در یکی از موارد که مربوط به ماه ژانویه می شود، قربانی تها 12 سال سن داشت. به همه موارد قربانیان سیاه پوست باید زنان قربانی و هیسپانیک ها را هم اضافه کرد.

در سال گذشته تنها این آمریکایی ها نبودند که به ضرب گلوله پلیس کشته شدند. به گفته واشنگتن پست و گاردین بیش از یک هزار نفر سالانه در آمریکا توسط پلیس کشته می شوند و به طور متوسط هر دو روز، یک سیاه پوست به دست پلیس کشته می شود.

آنچه دو حادثه اخیر را از موارد مشابه منفک می کند و باعث می شود حتی رئیس جمهور هم با پست فیس بوکی خود به آن واکنش نشان دهد، این است که فیلم مربوط به این دو مورد ضبط و پخش شد. راه پیدا کردن خبر قتل آلتون استرلینگ و فیلاندو کاستیل به صدر اخبار نه به خاطر ویژه بودن این حوادث، بلکه به خاطر وجود یک دوربین و ثبت این حوادث بود. مردم، خبرنگاران و نمایندگان فیلم را دیده و آن را باور کردند.

هیچ یک از این دو ویدئو اتفاقی ضبط نشده اند. در «باتون روگ» یک گروه فعال به نام «قتل را متوقف کنید» فیلم قتل استلینگ را گرفته و پخش کرده است. اما این گروه بلافاصله ویدئوی مربوطه را پخش نکرد، زیرا می خواستند در ابتدا روایت پلیس از این حادثه را بشنوند. این گروه تنها بعد از اینکه دریافت پلیس قصد ندارد موضوع را عمومی کند، ویدئوی مربوطه را در فیس بوک و اینستاگرام منتشر کرد.

در مینه سوتا، شرایط قدری متفاوت بود. «دیاموند رینولدز» نامزد کاستیل که در زمان وقوع حادثه در ماشین حضور داشته پس از شلیک گلوله به سوی نامزدش، از حادثه فیلم گرفته و با ارائه توضیحاتی آن را در فیس بوک به صورت زنده اشتراک گذاشت. در این ویدئو رینولدز می گوید: «ما به خاطر روشن نبودن چراغ عقب ماشین از سوی پلیس متوقف شدیم و پلیس نامزد مرا کشت. وی مجوز حمل سلاح داشت. وی سعی می کرد کارت شناسایی و کیف پولش را از جیبش خارج کند و به پلیس اطلاع داد که اسلحه دارد و قصد دارد کیف پولش را از جیب خرج کند. اما افسر پلیس به دست وی شلیک کرد.»

تصمیم رینولدز در آن شرایط سخت برای گرفتن فیلم دلیلی است که باعث شد این موضوع به صدر اخبار راه پیدا کند.

پخش زنده حادثه روی فیس بوک هم نشان دهنده بینش و درک درست وی بود که باعث شد کل حادثه روی سرور فیس بوک ضبط شود و امکان از میان رفتن فیلم از حافظه موبایل وی از میان برود.

بسیاری از ویدئوهای مربوط به قتل سیاهان هم اکنون در شبکه های اجتماعی وجود دارد و این سوال را ایجاد می کند که آیا آنها می توانند دیدگاه عمومی را تغییر دهند. این اولین باری در تاریخ آمریکا نیست که عکس و فیلم توانسته عموم مردم به ویژه سیاهان را برای قتل غریبه های سیاه پوست غمگین کند. جای تعجب ندارد که انشار عکس های پیکر مثله شده «امت تیل» در 1954 حمایت عمومی از جنبش حقوق مدنی را برانگیخت.

به گفته «دنیل آلن»، استاد علوم سیاسی دانشگاه هاروارد که روی جنبش حقوق مدنی و تاثیر آن بر شهروندی آمریکا مطالعه می کند، یک دهه انتشار عکس های ارزشمند باعث شد که این جنبش سرانجام در 1964 به بار بنشیند. حتی پیش از حادثه قتل امت تیل هم انجمن ملی پیشرفت رنگین پوستان وارد کارهای قانونی مختلفی شده بود و در سطح ایالتی هم اقدامات خوبی صورت گرفته بود. به گفته این استاد دانشگاه هاروارد بزرگترین چالش پیش رو در دوره معاصر این است که مردم با مشکلات زیادی برای تشخیص درک رابطه  قوانین ایالتی که باید تغییر کنند و قانون فدرال که باید تغییر کند یا برعکس ثابت بماند، مواجه هستند.

به عبارت دیگر، شاید تغییر در سطح ایالتی بیشتر مورد نیاز باشد. شوک عمومی به اصلاح منتج نمی شود و فهمیدن این که چیزی اشتباه است به معنای درک نحوه اصلاح آن نیست.

افکار عمومی همچنین به اندازه کافی در این مورد بحث نکرده اند که آیا اصلاح سیاست ها کفایت می کند یا باید کل سیستم قضائی اصلاح شود.

عدم قطعیت های موجود، بروز حوادثی از این دست را محتمل تر می کند. با وجود این که روز به روز بر تعداد فیلم هایی که خشونت پلیس علیه رنگین پوستان را ثبت کرده، بیشتر می شود اما فیلم مربوط به همه قربانیان وجود نخواهد داشت.

همانطور که از واکنش های مردم در شبکه های اجتماعی بر می اید، بدون وجود ویدئوهای مربوطه این حوادث قابل باور نبود، بویژه برای آن دسته که هیچ گاه خود هدف خشونت های پلیس قرار نگرفته اند. اگر مردم بپذیرند که گاهی بدون دیدن فیلم و عکس های مربوطه هم می توانند به چیزی باور بیاورند، دموکراسی آمریکایی قوی تر خواهد شد.

منبع: آتلانتیک / ترجمه: تحریریه دیپلماسی ایرانی / 25