دل‌جویی‌های ابراهیم جعفری از عربستان

دیپلماسی ایرانی: رای مثبت عراق به قطعنامه ضد ایرانی اتحادیه عرب بر سر حمله به سفارت عربستان سعودی در تهران و کنسولگری آن در مشهد به دلیل خشم بر سر اعدام شیخ نمر باقر النمر را نمی توان به حساب کل ملت و دولت عراق نوشت. آن رای را آقای ابراهیم جعفری، وزیر امور خارجه عراق به تشخیص خود و بدون مشورت با کسی داد، برای همین می توان گفت که این رای فقط رای آقای ابراهیم جعفری بود نه دولت عراق. کسانی که شخصیت آقای جعفری را می شناسند بهتر می توانند کارهای او را تجزیه و تحلیل کنند. از زمانی که او نخست وزیر بود معروف بود به هیچ کس توجه نمی کند، هیئت وزیران را فقط برای این که باید تشکیل شود، تشکیل می دهد و همیشه کار خودش را می کند.

به گفته بی بی سی روز دوشنبه هفته گذشته بعد از آن که اتحادیه عرب قطعنامه ضد ایرانی خود را خواند و ختم جلسه را اعلام کرد، آقای جعفری ناگهان دست خود را به نشانه اعتراض بلند کرد اما نبیل العربی، دبیر کل اتحادیه عرب که اداره جلسه را بر عهده داشت اجازه سخنرانی به او نداد و دیگر همتایان عربش به او اطلاع دادند که حضار در حال ترک جلسه هستند و دیگر زمانی برای صحبت نیست، رای گیری انجام شده و جلسه به پایان رسیده است. سپس وزیر امور خارجه عراق به بیرون آمد و در حالی که در برابر موج خبرنگاران قرار گرفته بود از هر گونه اظهار نظری خودداری کرد. دقایقی بعد در گفت وگو با شبکه خبری اسکای نیوز عربی گفت: «طبیعی است که عراق هم مانند هر کشوری حمله به نمایندگی های دیپلماتیک را نپذیرد و آن را محکوم کند. معلوم است که ما هم مثل هر کشوری این اتفاق را محکوم می کنیم.» دقایقی بعد در گفت وگو با خبرنگار المیادین گفت: «ما نسبت به بیانیه اتحادیه عرب اعتراض داریم. اقدام اتحادیه عرب در محکوم کردن ایران به خاطر حمایت از تروریسم "زن داغدار را به خنده می اندازد".» و بعد گفت: «پیش از برگزاری اجلاس وزیران امور خارجه اتحادیه عرب در شهر قاهره فضای منفی ایجاد شده بود.» اقدامات و حرف هایی کاملا متناقض، آقای جعفری از یک طرف به قعطنامه ضد ایرانی اتحادیه عرب رای داد و از طرف دیگر برای توجیه آن حرف های ضدونقیضی زد.

برای همه روشن است که آقای ابراهیم جعفری سابقه وزارت امور خارجه ندارد برای همین نیز نمی توان از او توقع داشت که ظرافت های دیپلماتیک را بداند و رعایت کند. در عین حال این گونه معروف است که آقای جعفری هیچ کدام از کارها و اقدامات خود را با آقای حیدر العبادی، نخست وزیر در میان نمی گذارد و هیچ مشورتی از او نمی گیرد. به عبارت دیگر وزارت امور خارجه را تافته ای جدابافته می داند که فقط او مسئول آن است.

اقدام ابراهیم جعفری در رای مثبت دادن به قطعنامه ضدایرانی عربستان سعودی تنها به این دلیل است که او می خواهد دل عربستانی ها را به دست آورد. سفرهای مکرر او به عربستان سعودی طی دو سال اخیر در حالی که عربستان سعودی بدترین رفتارها را با شیعیان از جمله عراقی ها داشته و او هیچ اعتراضی به رفتارهای آنها نکرده موید این ادعا است که او خواهان تقویت روابط با عربستان سعودی به هر قیمتی است. او می خواهد این گونه وانمود کند که در زمان او عربستان سفارت خود را در عراق بازگشایی کرد و او توانسته وزیر امور خارجه موفقی برای عراق باشد. او دوست ندارد که این اتفاق به حساب دولت عراق با لحاظ تمامی حساسیت های مربوط به روابط عراق و عربستان نوشته شود بلکه می خواهد این موضوع تنها به حساب شخص او نوشته شود. تلاش او برای دل جویی از عربستان آن قدر غلیظ است که حتی در سفرش به تهران و در جریان کنفرانس مطبوعاتی اش با محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان گوشی مترجم بر گوش خود گذاشت تا این گونه وانمود نشود که فارسی خوب می داند، در حالی که همه می دانند در زمان دیکتاتوری صدام حسین او سال ها در ایران زندگی می کرد و در قم تحصیلات حوزوی داشته است.

ابراهیم جعفری از مدت ها پیش سودای نخست وزیری عراق را داشت. اکنون هم فکر می کند با ارائه پرونده ای مثبت از خود در وزارت امور خارجه عراق می تواند دوباره به این سمت بازگردد، به ویژه اگر حمایت کشورهای عربی به ویژه عربستان سعودی را پشت سر خود داشته باشد.

تحریریه دیپلماسی ایرانی/11