مرگ مشکوک دادستان آرژانتینی

دیپلماسی ایرانی: آلبرتو نیسمان به عنوان یک دادستان مستقل و بی باک شهرت داشت. این یکی از دلایلی بود که سال 2004 نستور کرشنر، رئیس جمهور وقت وی را به عنوان قاضی پرونده بمب گذاری مرکز یهودیان بوینس آیرس در سال 1994 منصوب کرد. در این حمله 85 نفر کشته شدند، اما تحقیقات درباره این پرونده همچنان در دادگاه ادامه دارد. جسد نیسمان روز یکشنبه کف حمام خانه اش پیدا شد در حالی که یک گلوله کالیبر 22 در سرش بود و یک هفت تیر کوچک برسا در کنارش قرار داشت.

این مرگ مرموز – احتمالاً خودکشی نبوده است چون هیچ اثری از باروت در دست وی نبوده و ظاهراً هیچ شاهدی هم وجود ندارد- موجب شوکه شدن مردم شد. این مسئله به نوعی یک تراژدی ملی بود و این که پس از این حادثه چه اتفاقی خواهد افتاد؟ آن چیزی که مشخص است این است که نیسمان در طبقه سیزدهم آپارتمانش در پورتو مادرو، یکی از محله های مجلل بوینس آیرس مرده است.

ادعای خودکشی وی تیره و تار است. درب آپارتمان وی از داخل قفل شده بود و هیچ یک از 10 محافظ وی در زمان مرگ وی حضور نداشته اند. براساس گفته های یکی از اقوامش، نیسمان یادداشتی برای کارگر خانه اش نوشته بود که صبح دوشنبه برایش خرید کند. با این حال کارآگاه جنایی ویویانا فین در عرض یک روز نتیجه گرفت که نیسمان خودکشی کرده است. البته وی این احتمال را می دهد که شاید توسط کسی تهدید شده باشد.

فقط یک هفته پیش نیسمان 51 ساله، رئیس جمهور کریستینا فرناندز کرشنر و وزیر خارجه هکتور تیمرمان را متهم به سرپوش گذاشتن بر حادثه بمب گذاری سال 1994 کرده بود. براساس گفته های نیسمان، کرشنر و تیمرمان در تلاش بودند تا با ایجاد مانع بر سر تحقیقات در زمینه اتهامات جنایی علیه متهمین ایرانی، شرایط را برای انجام یک توافق خرید نفت از ایران تسهیل کنند.

نیسمان یک روز قبل از مرگش در پیغامی که برای یکی از دوستانش فرستاده بود می گوید: «دیر یا زود حقیقت مشخص می شود. من بسیار مطمئن هستم. هر کاری که بتوانم انجام می دهد، مهم نیست که چه کسانی در این راه قرار دارند.» وی قرار بود روز دوشنبه در جلسه ای محرمانه در پارلمان در این رابطه صحبت کند.

خبر مرگ وی موجب تظاهرات اعتراض آمیز در روز دوشنبه شد و مردم ناراضی در محل اقامت رسمی رئیس جمهور جمع شدند و شعار می دادند «قتل» و پلاکاردهایی با عنوان «من نیسمان هستم» در دست داشتند. واکنش کرشنر هم موجب نشد تا این سوءظن برطرف شود. وی در پستی درهم و برهم که در صفحه فیس بوکش نوشته بود گفت: «چه چیزی باعث شده است که شخصی چنین تصمیم وحشتناکی را بگیرد؟»

اما مرگ نیسمان مایه شرمساری دیگری برای کرشنر است؛ کسی که متهم به گرفتن رشوه از دوستانش است و صرف هزینه های سنگین در خانه اش در پاتاگونیا و خرید جواهرات چند میلیون دلاری داشته است. در زمانی که آرژانتینی ها رهبری کاریزماتیک داشتند، ممکن بود که از سوءاستفاده ها و فسادهایی از این دست چشم پوشی می کردند، اما در روزهایی که کشور یک رئیس جمهور ناکارآمد دارد و اوضاع اقتصادی نابسامان است، اوضاع فرق می کند.

کرشنر همانند دیکتاتورهای نظامی تا زمانی که جانشینش در انتخابات دسامبر مشخص شود، به دنبال به جا گذاشتن میراثی چاق و چله از خودش است. وی بهتر است که از قدرت ریاست جمهوری در زمینه حفاظت از یکپارچگی سیسم قضائی آرژانتین درست استفاده کند و به مارسلو برگوس، جانشین نیسمان اجازه دهد تا کارش را انجام دهد.

منبع: بلومبرگ ویو/ تحریریه دیپلماسی ایرانی/20