روایت واشنگتن پست از دلیل تمدید مذاکرات

یک روزنامه آمریکایی در تحلیل تمدید مهلت مذاکرات هسته ای برای مدت هفت ماه دیگر نوشت: تمدید مذاکرات به واسطه بن بستی بود که دو طرف ایران و ۱+۵ در آن قرار گرفته بودند.

به گزارش فارس، روزنامه آمریکایی واشنگتن پست در مقاله ای به قلم «دیوید ایگناتیوس» به مقایسه مذاکرات هسته ای ایران و 1+5 (آمریکا، انگلیس، فرانسه، روسیه، چین بعلاوه آلمان) با مذاکرات کار پرداخت و نوشت که فرض کنید که اعتصاب برای کارکنان پرهزینه باشد و برای مدیر نیز تحمیل تحریم و اقدامات تنبیهی هزینه بر است بنابراین دو طرف در حالیکه مذاکره با یکدیگر را پیش می برند، بدون قرارداد به کار خود ادامه می دهند. این وضعیت ظاهراً پایدار است اما این تا حدی به دلیل بن بستی است که در آن قرار گرفته اند.

وی سپس با این مقایسه ادامه داد که این قیاس چانه زنی تا حدودی بیانگر پویایی مذاکرات هسته ای بین ایران و غرب است. مذاکره کنندگان ایران و 1+5 روز دوشنبه به توافق رسیدند تا مذاکرات برای رسیدن به راه حل جامع هسته ای را به مدت 7 ماه تمدید کنند. دو طرف هنوز در برخی جزئیات با یکدیگر اختلاف دارند اما هیچ یک از طرفین خواستار فروپاشی مذاکرات نیست.

واشنگتن پست در ادامه افزود که دو طرف ایران و غرب به دلایلی که دارند به این توافق رسیدند که توافق نکردن در حال حاضر بهتر از یک توافق بد است و این شرط را گذاشتند که به گفت وگوها ادامه دهند.

این روزنامه آمریکایی در بخش هایی از گزارش خود به اختلافاتی که درباره برنامه هسته ای ایران و موانعی که در مسیر مذاکرات وجود دارد و اشاره کرد که وقتی با چنین بن بست هایی مواجه می شویم یک تکنیک کلاسیک وجود دارد که حوزه هایی که در خصوص آنها توافق وجود دارد را بیان کنیم.

طبق این گزارش، این همان کاری بود که «جان کری» وزیر خارجه آمریکا روز دوشنبه انجام داد. او گفت در روزهای پایانی مذاکرات شاهد آن بودیم که «ایده های جدیدی به میان آورده شد» که می تواند سخت ترین موضوعات را رفع کند.

مذاکره کنندگان آمریکایی ظاهراً در تلاش هستند بر روی بخش هایی از توافق کار کنند تا بتوانند نگرانی ایران را کاهش دهند و در عین حال تضمین کنند حتی اگر آنها بخواهند توافق را دور بزنند، یکسال تا ساخت بمب زمان می برد.

این گزارش در پایان نتیجه گیری کرد که فشار اقتصادی در اغلب موارد به توافق منجر می شود. این عامل به نفع غرب است.  هم اکنون تحریم ها برجای خود باقی مانده است. قیمت نفت پایین است و اگر فشار اقتصادی کارساز بود، ایران توافق می کرد.