7 واقعیتی که باید درباره گوآنتانامو بدانیم

زندان بدنام ارتش آمریکا در خلیج گوآنتانامو یک بار دیگر با تبادل پنج زندانی طالبان با یک سرباز آمریکایی اسیر در افغانستان، بر سر زبان ها افتاده است.

به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، خبرگزاری فرانسه در این رابطه می نویسد : «این پنج عضو ارشد طالبان که با سرباز آمریکایی "بو برگدال" مبادله شدند، در میان گروهی از زندانیان این زندان در جنوب کوبا که آزادیشان تایید شده است، نبودند. از سوی دیگر قانونگذاران آمریکایی به این دلیل ناراحتند که اطلاعیه 30 روزه درباره آزادی این زندانیان به آن ها داده نشده بود و دولت باراک اوباما، رئیس جمهوری آمریکا شرایط جسمانی نامساعد برگدال را و اینکه آن ها باید سریعا وارد عمل می شدند، به عنوان دلیل اعلام کرده است.

در ادامه حقایقی درباره مرکز بازداشت خلیج گوآنتانامو ذکر می شود:

تاریخ

این بازداشتگاه در ژانویه سال 2002 در پایگاه ارتش آمریکا در جنوب شرقی جزیره کوبا که طبق قرارداد 1903 از هاوانا اجاره شده بود، تاسیس شد. این زندان پس از حملات 11 سپتامبر 2001 و به دستور دولت جورج بوش، رئیس جمهوری وقت آمریکا با هدف بازجویی از زندانیانی که "جنگجوی دشمن" بودند، راه اندازی گردید اما سریعا به نمادی از تنفر از برنامه "جنگ با ترور" بوش تبدیل شد که زندانیان آن لباس های نارنجی به تن کرده و در قفس های باز دست بسته بودند. این قفس ها بعدا جمع آوری شد. از آن زمان، باراک اوباما بارها متعهد شده است که این زندان را تعطیل می کند اما این تلاش وی با مانع تراشی های کنگره رو به رو شده است چرا که آن ها اجازه نمی دهند که هیچ زندانی گوآنتانامو به خاک آمریکا منتقل شود.

زندانیان

طی این سال ها مجموعا 779 زندانی وارد گوآنتانامو شده اند و این زندان هم اکنون 149 زندانی دارد که از این میان حدود 78 تن از آنان حکم آزادیشان تایید شده است چرا که هیچ تهدیدی علیه آمریکا محسوب نمی شوند. 58 تن از این زندانیان یمنی، پنج تن تونسی، چهار تن افغان و چهار تن دیگر سوری هستند. گروه دوم 71 زندانی باقی مانده از جمله شامل 10 زندانی هستند که هم اکنون متهم شده و از سوی کمیسیون ویژه ارتش آمریکا محاکمه شده اند. 23 تن دیگر نیز روند قضایی پرونده اشان آغاز شده است و این در حالی است که 38 تن از آنان در شرایطی هستند که بشود پرونده اشان را بازبینی کرد.

محکومیت ها

از زمان تاسیس کمیسیون ویژه ارتش آمریکا در سال 2006، هشت تن از زندانیان گوآنتانامو دادگاهی و محکوم شده اند و شش تن از آنان به جرایم خود اعتراف کرده اند. مقام های فدرال آمریکا در احکام صادر شده برای دو تن از آنان تجدیدنظر کردند و درخواست تجدیدنظر در دو پرونده دیگر رد شده است. این چهار زندانی به کشورهای خودشان منتقل شده اند و تنها یکی از آن ها به نام احمد القیلانی که ملیت تونسی داشت و به دلیل همدستی در حملات 1998 علیه سفارت های آمریکا در آفریقا به حبس ابد محکوم شده بود، در دادگاه فدرال حاضر شد.

زندانیان به کجا رفته اند

مابقی زندانیان متعلق به 19 کشور دیگر هستند و یک تن از آنان بدون کشور است. در مجموع 87 یمنی، 12 افغان، 11 سعودی و تعدادی از مصر، پاکستان و روسیه هستند. مقام های آمریکایی تلاش دارند تا آن دسته از افرادی را که متهم نشده اند، به کشورهای سوم منتقل کند. بسیاری از آنان به کشورهای خودشان منتقل شده اند، اما برخی کشورها از جمله آلبانی، الجزایر، برمودا و پالائو در اقیانوس آرام میزبان برخی از زندانیان گوانتانامو هستند.

هزینه ها

به گفته مقام های آمریکایی، هزینه سالانه نگهداری یک زندانی در گوآنتانامو بین 7 / 2 تا 8 / 2 میلیون دلار است. این در حالی است که برای هر زندانی داخل خاک آمریکا سالانه 78 هزار دلار هزینه می شود.

بازگشت

آمریکا به دقت افراد آزاد شده را تحت نظارت دارد و برخی از آنان (حدود 30 درصد) به گروه های شبه نظامی پیوسته اند تا حملاتی را علیه اهداف غربی انجام دهند. به گفته یک مقام آمریکایی، بازگشت 16 تن از زندانیان سابق به میدان های نبرد تایید شده است و گمان می رود که حدود 12 درصد از زندانیان مظنون به چنین اقدامی دست زده باشند.

معروف ترین زندانی ها

در میان افرادی که هنوز زندانی هستند، می توان به "خالد شیخ محمد" مغز متفکر خودخوانده حملات 11 سپتامبر و چهار مظنون در حملات تروریستی سال 2001 در خاک آمریکا اشاره کرد. نفر بعدی یک زندانی سعودی است که "عبدالرحیم النشیری" نام دارد و به هماهنگ کردن حملات سال 2000 علیه ناوشکن آمریکایی USS Cole در یمن متهم است. تمامی این افراد در صورتی که مجرم شناخته شوند، با حکم مرگ روبرو می شوند.»