سایه سنگین ایران بر مذاکرات صلح

دیپلماسی ایرانی: قبول نشستن پشت میز مذاکره از سوی دولت تندروی رژیم صهیونیستی آن هم بعد از نطق های آتشینی که علیه فلسطینی ها می کرد و شروطی عجیب و غریبی را پیش پای آنها می گذاشت، برای بسیاری تعجب آور است. آن قدر تعجب آور که بسیاری از تحلیلگران معتقدند که یا این مذاکرات جدی نیست و بی بی هدفی دیگر را دنبال می کند یا کاسه ای زیر نیم کاسه است. اما با این حال برای بسیاری معتقدند که زدوبندهایی پشت پرده وجود دارد که نتانیاهو را بر آن داشته است که بپذیرد پشت میز مذاکره بنشیند.

به گزارش روزنامه الحیات، چاپ بیروت، بسیاری از مقام های صهیونیستی بر این اعتقادند که حوادث مختلفی که در منطقه روی داده، سبب شده است تا جان کری، وزیر امور خارجه ایالات متحده امریکا در ششمین سفر خود به خاورمیانه بتواند بگوید که مذاکرات میان اسرائیلی ها با حکومت خودگردان فلسطینی از سر گرفته خواهد شد. اگر چه با اعلام این خبر نه فلسطینی ها شوکه و ذوق زده شدند که اتفاقا سال ها است از این گونه مذاکرات انجام داده اند و به نتیجه نرسیده اند و نه جامعه جهانی انتظار دارد که از دل این مذاکرات چیز تازه ای بیرون بیاید کما این که در طول این همه سال از گذشت مذاکرات نیز چیزی جدیدی از آن بیرون نیامده است.

اما چه شد که نتانیاهو پذیرفت مذاکرات صلح را از سر بگیرد؟ تحلیلگران عوامل زیر را دلایل اصلی قبول از سرگیری مذاکرات از سوی دولت عبری می دانند:

• بازگشت پرونده هسته ای ایران به راس دستور العمل دولت اسرائیل، همان طور که نتانیاهو در یکی از جلسات هیئت دولت مدعی شد که ایران بیش از پیش به ساخت بمب هسته ای نزدیک شده و اسرائیل حق خود می داند که از امنیت خود دفاع کند. نتانیاهو همچنین در نخستین جلسه هیئت دولتش بعد از اعلام از سرگیری مذاکرات صلح گفت که این یک حرکت حیاتی در برابر تحولات جاری برای اسرائیل است به خصوص این که دو پرونده سوریه و ایران اکنون به دغدغه امنیتی اسرائیل تبدیل شده است. وی در جای دیگر نیز گفت که رسیدن به تفاهم با ایالات متحده در موضوع فلسطین مواضع اسرائیل را در برابر ایران و تلاش های آن در پشتیبانی هر چه بیشتر از سوریه و حزب الله تقویت می کند. به نظر او رسیدن به توافق با فلسطینی ها بر پایه دو اصل امکان پذیر است: یکی جلوگیری از تشکیل دولت واحدی متشکل از دو قوم و دیگری کشور فلسطینی ای که به ادعای او به جایی برای تروریسم که گرد ایران بچرخد، به وجود نیاید.
• اتفاق دوم به اعلام رسمی اتحادیه اروپا در تحریم کالاهای تولید شده در شهرک های صهیونیست نشین قبل از پایان سال جاری میلادی باز می گردد. به رغم این که این تصمیم خشم اسرائیلی ها را برانگیخت اما با این حال صهیونیست ها آن را فضایی برای انجام مانور سیاسی قلمداد می کنند. برای همین است که اسرائیل نخستین روز بعد از اعلام خبر تحریم کالاهای تولید شده در مناطق اشغالی با خشم با آن برخورد کرد و اظهارات تندی بر زبان راند اما در روزهای بعد سکوت کامل اختیار کرد و هیچ نگفت.
• اتفاق دیگر به تصمیم شورای وزرای امور خارجه اتحادیه اروپا به قرار دادن شاخه نظامی حزب الله در فهرست گروه های تروریستی باز می گردد. آن چه بیش از همه در این زمینه سوال برانگیز است اظهارات رئیس کمیسیون خارجی و امنیت اسرائیل، آویگدور لیبرمن است که از این تصمیم تعجب کرد و گفت که تصمیمی ناقص است! حتی برخی گفتند که در پشت پرده این تصمیم اتحادیه اروپا توافقاتی بر سر ایران و از سرگیری مذاکرات صلح وجود داشته است. به هیچ وجه ناگهانی نیست که اسرائیل و حکومت نتانیاهو در اتخاذ این تصمیم در اتحادیه اروپا نقش آفرینی می کنند و هم زمان گفته می شود که نیروهای اسرائیلی در حال آموزش برای اشغال شهرهای لبنان هستند و به حزب الله اتهام های واهی می بندند تا سرپوشی بر کشتار آتی خود داشته باشند.

در این میان آن چه بیش از همه شک برانگیز شده جدالی است که در بحبوحه اعلام آغاز مذاکرات صلح با فلسطینیان در کنست اسرائیل بر سر آزادی 82 شهروند فلسطینی که از قبل از توافق نامه اسلو دستگیر شده اند، درگرفت. اسرائیلی ها بر این باور بودند که نتانیاهو در نهایت مجبور خواهد شد تا امتیازهای دردآوری را به فلسطینی ها بدهد فقط به صرف این که مذاکرات با فلسطینی ها از سر گرفته شود. بر اساس فهرستی که در اختیار طرف اسرائیلی از سوی جان کری، وزیر امور خارجه امریکا قرار گرفت، همه کسانی که متهم به کشتن اسرائیلی ها بودند به موجب این توافق نامه آزاد می شدند. اینها کسانی بودند که نتانیاهو در زمان مذاکره بر سر آزادی گلعاد شلیط نپذیرفته بود آزاد شوند. اما اکنون نه تنها پذیرفته که آنها آزاد شوند بلکه اعلام کرده است که دور اول مذاکرات سری خواهد بود. نخستین پرسش این است که جان کری چه دستاوردی در آخرین سفرش به منطقه داشت که فورا گفت که موفق شده حکومت خودگردان فلسطینی و اسرائیل را راضی کند که پشت میز مذاکره بنشینند؟ و این که همان طور که اسرائیلی ها توصیف کرده اند، در دقیقه نود چه اتفاقی افتاد که کری توانست اسرائیلی ها را به از سرگیری مذاکرات راضی کند؟

تحریریه دیپلماسی ایرانی/11