آنها که می خواهند رئیس جمهور باشند

دیپلماسی ایرانی:انتخابات 2012 را پشت سر گذاشتیم،اجازه دهید گمانه زنی ها درباره ی انتخابات 2016 را شروع کنیم.

با پیروزی رئیس جمهور باراک اوباما در انتخابات 2012 ، رقابت های 2016 بدون حضور رئیس جمهور انجام می شود.بستگی به این دارد که معاون رئیس جمهور جو بایدن شرکت کند یا خیر (در ادامه به آن پرداخته شده است) می توانیم به رقابتی نگاه کنیم که مانند 2008 برای هر دو حزب کاملاً باز است.

اینجا ما 5 کاندیدایی که محتمل ترین و قدرتمند ترین مدعیان، برای کاندیداتوری دموکرات ها و جمهوری خواهان هستند را نام برده ایم.اسامی آنها بدون ترتیب خاصی آورده شده است.

جمهوری خواهان :

کریس کریستی :  این ایده که در محافل محافظه کاری مطرح است که رفتار مهربانانه ی فرماندار نیوجرسی، با رئیس جمهور اوباما، بعد از طوفان سندی، به نوعی موجب شکست رامنی شد،نامعقول است.اگر کریستی بتواند در انتخابات مجددش که در سال آینده انجام می شود (که مهم خواهد بود اگر شهردار دموکرات، نیوآرک و ابرقهرمان توئیتر یعنی کوری بوکر در آن شرکت کند) پیروز شود،موردی قدرتمند برای کاندیداتوری جمهوری خواهان خواهد بود.

جب بوش / مارکو روبیو :  سخت است تصور کنیم دو نفر جمهوری خواه، از فلوریدا،کاندیدا شوند،چون بوش برای مدت طولانی مرشد سیاسی روبیو بوده است.بوش احتمالاً ابتدا برای شرکت در رقابت ها امتناع خواهد کرد،اما حدس ما این است که وی در کناری خواهد ایستاد و نقشی کلیدی برای رهبری روبیو ایفا خواهد کرد.روبیو یک فرصت واقعی برای هدایت حزب و پیشبرد ارزیابی مجدد روابط آن، با هیسپنیک ها است.

بابی جیندال :  به نظر می رسد فرماندار لوئیزیانا،همه چیز برای ریاست جمهوری در 2016 را دارد و وی دارای نشانه های قوی محبوبیت است.وی یک هندی تبار است و عملکردش به عنوان فرماندار لوئیزیانا، قاطعانه محافظه کارانه است.البته وی یکی از بی ثبات ترین اعضای حزب است.

پل رایان : رایان به خوبی خودش را از این که مدت کوتاهی  کاندیدای ملی بود، مبرا می کند و جایگاهش را در میان اهداکنندگان مالی و فعالین حزب بهبود می بخشد.اعلام وی مبنی بر بازگشتش به کمیته بودجه مجلس نمایندگان در 2013، به این معنی است که در دو سال آینده شهرت وی به عنوان مرد ایده های جمهوری خواهان، صیقل می یابد وشاید وی مهمترین شخص برای شکست اوباما و سیاست هایش باشد.

رند پل : سناتور کنتاکی احتمالاً گزینه ی استانداردی از سوی پدرش ران پل نماینده تگزاس می باشد.رند پل باید مطمئن شود که در انتخابات مقدماتی در همه ی ایالت های اولیه،حداقل 10 تا 15 درصد آرا را به دست آورد.

دموکرات ها :

هیلاری کلینتون : رقابت برای کاندیداتوری دموکرات ها با تصمیمی که وزیر خارجه سابق بگیرد، خیلی زود شروع می شود (یا تمام می شود) اگر وی در رقابت ها شرکت کند (تاکنون گفته مایل نیست) سخت خواهد بود که تصور کنیم افراد زیر اعتراض کنند.

جو بایدن : در این مورد که شما رد کنید کاندیداتوری بایدن را رد کنید یا نه (وی در روز انتخابات 2016 ، 73 ساله خواهد بود) بایدن در روز سه شنبه که انتخابات برگزار شد به آن اشاره کرده است.بایدن در پاسخ به این سؤال که آیا این آخرین بار است که به خودتان رأی می دهید، با لبخندی شیطنت آمیز گفته است «نه من این طور فکر نمی کنم»

اندرو کوئومو : اگر کلینتون و بایدن در رقابت ها شرکت نکنند،فرماندار نیویورک، پیشتاز رقابت های 2016 خواهد بود.کوئومو ویژگی های زیادی برای کاندیدای ملی شدن دارد. 1-  وی نشان داده است که توانایی جمع آوری پول های زیادی را دارد 2- دارای نام خانوادگی طلایی در تاریخ سیاسی آمریکا است 3- وی لایحه ازدواج همجنس گراها در نیویورک را برای تصویب مدیریت کرد.

مارتین اومالی : فرماندار مریلند تمام نشانه ها برای قرار گرفتن در لیست 2016 را دارا می باشد.این نشانه ها شامل عملکرد خوب، در شاید، لیبرال ترین ایالت،تیم مشاوره باتجربه و تیزهوشی سیاسی وی می باشد.

کرستن جیلیبرند / ایمی کلوبشار / الیزابت وارن : اگر کلینتون شرکت نکند،زنان این گروه فرصتی برای رقابت پیدا می کنند.جیلیبرند که کرسی سابق کلینتون در سنا را پر کرد،جاه طلب ترین شخص در دسته ی سه نفره بالا می باشد.و از لحاظ عملی می تواند به آن میزان که در رقابت ها باقی بماند، پول جمع آوری کند.اگر کوئومو که مرشد وی هست در رقابت ها شرکت کند،وی به رقابت خواهد پرداخت؟ احتمالاً نه. وارن، کسی که سه شنبه به عنوان سناتور ماساچوست انتخاب شد،به نظر می رسد به ریاست جمهوری بی علاقه است،حداقل به خاطر مردمی که وی را انتخاب کردند.اما وی ستاره ی جناح چپ لیبرال است که آن را در رقابت سنا نشان داد.وی توانایی جمع آوری پول مانند تعداد کمی از اعضای حزب را دارد.کلوبشار در سطح ملی یک نام خانه دار نیست،اما تمام کارهایی که وی در تجربه ی سناتوری مینه سوتا انجام داده است نشان می دهد وی توانایی خیز برداشتن را دارد.

نویسنده : کریس سیلیزه / منبع : واشینگتن پست   

  انتشار اولیه : شنبه 20 آبان 1391 / بازانتشار: دوشنبه 22 آبان 1391