مذاکرات تهران – واشنگتن ایران را قوی‌تر می‌کند

دیپلماسی ایرانی: ژنرال عاموس یادلین، رئیس شعبه اطلاعات نظامی (امان) در ارتش اشغالگر اسرائیلی و رئیس مرکز مطالعات امنیت ملی وابسته به دانشگاه تلاویو در گزارشی که به همراه مرکز اوینگر گالوپ تهیه کرده است، می گوید: «به رغم اظهاراتی که روزنامه نیویورک تایمز اخیرا درباره مذاکرات سری ایران و امریکا برای حل بحران پرونده هسته ای ایران منتشر کرده و علی رغم این که هم کاخ سفید و هم وزیر امور خارجه ایران خبر این مذاکرات را تکذیب کردند، همه باید اظهارات باراک اوباما، رئیس جمهوری امریکا را که گفت ایالات متحده امریکا آمادگی کامل دارد تا به طور مستقیم با جمهوری اسلامی ایران مذاکرات مستقیم انجام دهد را جدی بگیریم.»

به گزارش روزنامه القدس العربی، چاپ لندن یادلین همچنین در این گزارش اظهار نظر کرده است که نباید شوکه شویم اگر که ببینیم فردای انتاخابات ریاست جمهوری امریکا، تهران و واشنگتن مذاکرات مستقیم خود را آغاز کردند. به خصوص که بسیاری از کارشناسان و متخصصان در مراکز پژوهشی مشهور امریکا تحقیقات تازه ای منتشر کرده اند که همگی خواستار آغاز مذاکرات مستقیم واشنگتن با تهران برای حل پرونده هسته ای ایران شده اند. البته دولت اسرائیل با این مذاکرات به شدت مخالفت کرده است کما این که بینامین نتانیاهو، نخست وزیر و آویگدور لیبرمن، وزیر امور خارجه به شدت با این حرکت مخالفت کرده اند اما مخالفت آنها هم زیاد طول نخواهد کشید. آنها مجبورند با این واقعیت کنار بیایند.»

وی سپس به اظهارات امریکایی ها اشاره می کند و می گوید: «پژوهشگران امریکایی در توصیه های اخیر خود به کاخ سفید گفته اند که نباید تصور کرد که مذاکره مستقیم با ایران تاثیرات سلبی می گذارد بلکه بر عکس می تواند بسیار هم ایجابی باشد و این مساله می تواند فرصت های بسیاری را در اختیار اسرائیل بگذارد، فارغ از این که این مذاکرات به نتیجه برسد یا شکست بخورد. به گفته این پژوهشگران آمادگی ایرانی ها برای مذاکره مستقیم با امریکایی ها نشان می دهد که آنها اهمیت دو چیز را به خوبی می دانند، اول از همه درباره تحریم ها و تاثیرپذیری آنها اگر واقعا خبر مذاکرات صحیح باشد که تهران برای انجام این مذاکرات موافق است، در این صورت این مساله نشان می دهد که سیاست ایرانی ها تحولی عظیم پیدا کرده است. ایرانی ها در دوره کوتاهی به شدت مذاکرات دو جانبه با امریکا را بر سر پرونده هسته ای شان رد می کردند علی رغم این که فشارهای سیاسی، اقتصادی و نظامی به ایران بسیار شدید بود. در نتیجه می توان گفت که تحریم ها تغییرات دراماتیک و حقیقی در مواضع ایرانی ها ایجاد کرده است. اما از ناحیه دیگر نشان می دهد که ایرانی ها از لحاظ امنیتی تحولی را علیه خود شاهد هستند و برای همین می خواهند که اجازه ندهند که این تحولات تاثیری بر امنیت آنها بگذارد.»

یادلین در ادامه می گوید: «مذاکرات مستقیم میان تهران و واشنگتن این فرصت را ایجاد می کند که روسیه و چین هر دو از این قضیه دور شوند، حتی کشورهای عضو شورای امنیت سازمان ملل به اضافه آلمان که بسیار به سیاست های پکن و مسکو در اعمال فشار به ایران حساب کرده اند. آن چه مسلم است این است که در پی انجام این مذاکرات ایران قوی و غرب ضعیف خواهد شد، در نتیجه می توان گفت که انتخابی که ایران برای انجام مذاکرات مستقیم با ایالات متحده امریکا انتخاب کرده نشان می دهد که دیگر نمی خواهد بحران موجود بر سر برنامه هسته ای اش را روسیه و چین اداره کنند به خصوص که شبهاتش نسبت به مواضع و آنها روز به روز افزایش می یابد.»

وی همچنین می افزاید: «اگر واقعا مذاکراتی در آینده انجام شود، سه حالت پیش خواهد آمد، یکی از این حالت ها سلبی و دو تای دیگر ایجابی خواهند بود. فرصت ایجابی نخست این خواهد بود که احتمال رسیدن به توافق مورد قبول همه طرف ها وجود داشته باشد. یعنی این که مذاکرات به خوبی پیش رود که این مساله بحث حمله نظامی به ایران را نیز ملغی خواهد کرد. به سه شرط می توان با ایران به توافق رسید، ایران همه اورانیوم غنی شده خود را از خاکش خارج کند، تاسیسات هسته ای فردو تعطیل شود، و سوم این که اشرافی از سوی سازمان ملل برای میزان غنی سازی اورانیوم در ایران حاصل آید. در شرط سوم در صورتی که بنا باشد توافق بر روی غنی سازی اورانیوم بیست درصدی باشد این مساله بسیار تاسف بار خواهد بود چرا که این امکان را به ایران می دهد که در آینده برنامه هسته ای خود را ادامه دهد و هیچ چیز نیز مانع ادامه برنامه هایش نشود.»

رئیس سازمان امان همچنین در بخش دیگری از گزارش خود می گوید: «حالت دوم این است که مذاکرات شکست بخورند که این موضوع بحث حمله نظامی به ایران را نیز از بین خواهد برد. این در حالتی خواهد بود که همه بدون استثنا به این باور برسند که هیچ راه حلی جز گزینه نظامی برای حل بحران هسته ای ایران وجود ندارد. یعنی این که همه قبول کنند که تنها راه حل بحران هسته ای ایران گزینه نظامی است. این گزینه انتخابی بسیار سخت خواهد بود. چرا که اگر بنا باشد که فقط برای دوره زمانی کوتاهی برنامه هسته ای ایران با حمله نظامی به تعویق بیفتد که چندان معقول نیست حمله نظامی صورت بگیرد، و اگر بنا باشد که با حمله نظامی همه برنامه هسته ای ایران را به طور کامل از بین برد، چنین چیزی فعلا حاصل نخواهد شد.»

وی در نهایت گفت: «حالت سوم این است که مذاکرات در نهایت به یک نتیجه بد برای ما و خوب برای ایران تمام شود، آن گاه این وضعیت به ایران فرصت خواهد داد تا باز هم از فرصت زمانی استفاده کرده و در طول این فرصت برنامه هسته ای خود را پیش ببرند. برای همین امریکایی ها باید در مذاکرات خود ایرانی ها را به گونه ای هدایت کنند که در برابر معادله TAKR IT OR LEAVE IT قرار بگیرند. یا حداقل انتظار این است که ایرانی ها را در مذاکرات مجاب کنند که برنامه توسعه هسته ای شان را متوقف کنند.»