شرط لغو قرارداد S300 از زبان سفیر ایران در روسیه

سفیر ایران در مسکو با بیان این که مقاومت روس ها در مقابل غرب در بحران سوریه به دو دلیل عمده است، گفت: دلیل نخست به اهمیت این بحران از لحاظ امنیتی، استراتژیکی و ژئوپلتیکی برای این کشور بر می گردد به طوری که سقوط بشار اسد روسیه را از جنبه های مختلف با چالشی جدی مواجه خواهد کرد. دلیل دوم اعتماد نکردن روسیه به غرب با توجه به تجربه لیبی است که مانع از توافقش با غرب می شود.

به گزارش ایسنا، سید محمودرضا سجادی، سفیر ایران در روسیه در سخنانی در پژوهشکده مطالعات استراتژیک خاورمیانه درباره جایگاه روسیه در سیاست خارجی ایران، با اشاره به تمایز سیاست روسیه و غرب در قبال برنامه هسته یی ایران گفت: غربی ها نسبت به نبود رویکرد نظامی جمهوری اسلامی در مساله هسته یی از یک سو و توجه و تمرکز ایران بر جنبه تکنولوژیکی هسته یی و جایگاه آن در منافع ملی ایران از سوی دیگر آگاه هستند.

او با اشاره به این که غربی ها نمی خواهند مساله هسته یی ایران حل شود، ادامه داد: تلاش آن ها بیش تر در راستای ارعاب و تحت فشار قرار دادن ایران از طریق تحریم هاست و غرب تمایل دارد در ایفای نقش روسیه در حل مساله هسته یی ایران به حداقل برساند که در این راستا می توان به استقبال نکردن غرب از طرح گام به گام ارائه شده از سوی سرگئی لاوروف، وزیر امور خارجه روسیه اشاره کرد.

سجادی اضافه کرد: روسیه به دلیل همسایگی با ایران و تحت تأثیر تبلیغات صورت گرفته توسط غرب و اسراییل مبنی بر تهدیدآمیز بودن برنامه هسته یی ایران برای منطقه، از مساله هسته یی ایران به شدت احساس خطر امنیتی می کند.

در ادامه سفیر ایران در روسیه با اشاره به منافع روسیه در برنامه هسته یی ایران گفت: روس ها در بحث توسعه انرژی هسته یی استراتژی بلند مدتی داشته و از تکنولوژی بالایی در این زمینه برخوردارند، خواهان گسترش تعامل خود با سایر کشورها در زمینه گسترش فن آوری هسته یی برای کسب منافع اقتصادی و به تبع آن حضور فعال سیاسی و فرهنگی در آن کشورها هستند. به عنوان نمونه می توان به توافقات و قراردادهای امضاء شده میان روسیه و کشورهایی چون هند، ترکیه و چین اشاره کرد. راه اندازی و توسعه نیروگاه های هسته یی ایران نیز یکی از حوزه هایی است که روسیه تمایل دارد در آن فعالیت کند و زمینه حضور خود را از لحاظ سیاسی، فرهنگی و غیره افزایش دهد. از این رو، روسیه دارای این پتانسیل است که از نظر سوخت و جنبه های فنی و تکنولوژیکی ایران را پشتیبانی کند.

وی در بخش دیگری از اظهاراتش درباره مواضع غرب در برابر روابط تهران ـ مسکو تصریح کرد: غرب از تعاملات و پیوندهای دو کشور در زمینه های مختلف سیاسی، اقتصادی، استراتژیکی و به تبع آن امکان ایجاد مانع در جهت توسعه ناتو به شرق احساس نگرانی می کند. به عبارت دیگر هدف این لابی های ضدایرانی که از ابزار رسانه و ثروت برخوردارند و بخش قابل توجهی از ثروت روسیه نیز در اختیار لابی اسراییل است، جلوگیری از همکاری های استراتژیک دو کشور و به تبع آن مهیا شدن شرایط برای گسترش نفوذ غرب در مناطق قفقاز، آسیای مرکزی، خزر و افغانستان است.

سجادی درباره جایگاه روسیه در بحران سوریه با اشاره به دوستی دیرینه این دو کشور و ارتباطات قدیمی روسیه با حزب بعث سوریه اضافه کرد: ولادیمیر پوتین مقتدرانه خواهان احیای نقش روسیه در صحنه جهانی است و به سوریه به عنوان آخرین پایگاه خود در خاورمیانه می نگرد. اهمیت بندر طرطوس سوریه و ارتباطات دانشگاهی میان دو کشور از علائم این دوستی است.

وی با بیان این که تحلیل گران روسی بر این باورند که بحران سوریه خود پتانسیل جدایی قفقاز و آسیای مرکزی را از روسیه به دنبال دارد، ضمن این که روس ها از حرکت سلفی ها هم بسیار نگران هستند، خاطرنشان کرد: بر این اساس مقاومت روس ها در مقابل غرب در بحران سوریه به دو دلیل عمده است، دلیل نخست به اهمیت این بحران از لحاظ امنیتی، استراتژیکی و ژئوپلتیکی برای این کشور بر می گردد به طوری که سقوط بشار اسد روسیه را از جنبه های مختلف با چالشی جدی مواجه خواهد کرد. دلیل دوم اعتماد نکردن روسیه به غرب با توجه تجربه لیبی مربوط می شود که مانع از توافقش با غرب می شود.

سجادی با اشاره به تحولات سوریه خاطرنشان کرد: اوایل تصور می شد در سوریه اتفاقی می افتد که در مصر افتاد. اما در واقع در این کشور بحث انقلاب مردمی نیست. بحران سوریه جریان اکثریتی نیست و جایگاه مردمی ندارد چراکه اگر قوتی داشت هیچ ارتش و پلیسی نمی توانست در برابر مردم مقاومت کند.

سفیر ایران در روسیه در ادامه با اشاره به دغدغه غرب در زمینه منافع و تهدیدات مشترک ایران و روسیه درباره مسائل منطقه یی، تشریح کرد: نخست، در "افغانستان" که از سه جنبه مبارزه با مواد مخدر، افراط گرایی و اقامت طولانی مدت آمریکا دو کشور دارای منافع مشترک هستند. دوم، آسیای مرکزی و قفقاز که دو کشور از لحاظ حضور پایگاه آمریکا و ناتو در منطقه، مساله انرژی و تخریب بازار ایران و روسیه، تجزیه این کشور، حضور قوی اسراییلی ها، تضعیف مسلمان ها در روسیه، بحث خزر و خروج بیگانگان، گسترش سلفی گری و وهابیت در قفقاز دارای منافع مشترک هستند.

او با اشاره به مسایل عراق از لحاظ خطر امنیتی حضور آمریکا در این کشور و علاقه مندی ایران و روسیه به کاهش نفوذ آمریکا در این کشور، ادامه داد: روسیه و ایران از لحاظ حفظ نظام سوریه و حل مسالمت آمیز بحران این کشور بر مبنای واقعیت های سیاسی ـ امنیتی منطقه دارای منافع مشترک هستند.

سفیر ایران در روسیه درباره چشم انداز روابط روسیه و آمریکا گفت: دو نوع گرایش فکری در روسیه یعنی آتلانتیست ها (غرب گراها) و اوراسیایی ها وجود دارد که از دو گروه افراطی و معتدل تشکیل می شوند. با توجه به ناسازگاری های غرب در رابطه با سپر دفاع موشکی و پایان یافتن دوران اعتمادسازی میان دو کشور، پوتین به عنوان اوراسیاگرای معتدل با وجود اعتقاد به برقراری تعادل میان نگاه به غرب و شرق، در اوج بی اعتمادی موجود میان دو کشور خواستار اصلاح رفتار اشتباه غرب است.

وی درباره ارتباط میان چانه زنی در سپر دفاع موشکی با آمریکا و تحویل ندادن اس ـ 300 به ایران، افزود: عقب نشینی روسیه در این امر به دلیل تحت فشار بودن توسط چهار جریان بین المللی فوق و به خطر افتادن منافع این کشور است. هم چنین شنیده ها حاکی است که روس ها لغو قرارداد و تحویل اس ـ 300 به ایران را منوط به حمله نکردن غرب به بوشهر کرده اند.

سفیر ایران در مسکو ادامه داد: روسیه تلاش می کند تا به بازار تسلیحاتی دنیا دست پیدا کند. روس ها هم در این جریان ضربه خورده اند چرا که موشک را تولید کرده بودند. بنابراین اگر نمی خواستند آن را به ایران بدهند اصلا تولید نمی کردند.

در ادامه نشست، سجادی در پاسخ به سوالی درباره دلیل واقعی تأخیر طولانی مدت روسیه در ساخت و راه اندازی نیروگاه بوشهر تشریح کرد: درباره تاخیر در راه اندازی نیروگاه بوشهر سه نکته قابل توجه است. نخست، تفاوت تکنولوژی روسی با تکنولوژی غربی است. در ابتدای راه اندازی نیروگاه بوشهر، شرایط مشخص شده برای روسیه بر این مبنا بود که بایستی تکنولوژی و طرح خود را با سیستم و زیرساخت متفاوت موجود در نیروگاه بوشهر که آلمانی بود تطبیق دهند. همین موضوع سبب تأخیر یکی دو ساله در راه اندازی نیروگاه شد.

او ادامه داد: قطعا اگر ایران یک سفارش جدید و مستقل برای ساخت نیروگاه می داد بهتر بود. نکته دوم مربوط به وجود نداشتن تصمیم جدی در نهادهای داخلی ایران برای ساخت نیروگاه هسته یی در کشور از لحاظ به صرفه بودن یا نبودن ساخت نیروگاه هسته یی، با وجود امضاء قرارداد هسته یی با روسیه و صرف هزینه های کلان است. حتی در حال حاضر این موضوع در نهادهای داخلی وجود دارد. از نتایج این اختلاف میان تصمیم گیران پرداخت نکردن هزینه مالی به موقع به روس ها بود که نقشی جدی در این تأخیر داشت.

سفیر ایران در روسیه با بیان این که دلیل سوم تأخیر طولانی مدت روسیه در ساخت و راه اندازی نیروگاه بوشهر تأثیر تحریم ها بر راه اندازی نیروگاه باز می گردد، تصریح کرد: به طوری که در زمان مشخص شده برای را ه اندازی نیروگاه، ایران در اوج تحریم ها قرار داشت که این موضوع با توجه به این که قرار بود تمامی سیستم ها و ابزار مورد نیاز نیروگاه غربی باشد، زمان راه اندازی نیروگاه را با تأخیر زیادی مواجه کرد. البته به موارد فوق بعضی از تأخیرات روس ها را هم باید اضافه کرد که عمدتا مربوط به مسائل، تحولات داخلی و بی نظمی های پس از فروپاشی شوروی مربوط می شود.