مجله هفته/ نگاه خریدارانه به مطبوعات

روزنامه جمهوری اسلامی روز شنبه 21 آبان در سرمقاله ای با عنوان «مردم چه تقصیری دارند؟» به اختلاف ها میان مسئولان کشور اشاره کرده و می نویسد: منازعات لفظی هفته گذشته مسئولان، که البته محدود به این مقطع زمانی نیست و مدت هاست جامعه را گرفتار خود کرده، درست در نقطه مقابل آنچه از مسئولان نظام جمهوری اسلامی انتظار می‌رود قرار داشت. اینکه روی این مقطع زمانی انگشت می‌گذاریم به خاطر حساسیتی است که به لحاظ اوج گیری تهدیدات خارجی دارد والا با کمال تأسف باید بگوئیم سال هاست که جامعه ما گرفتار این منازعات است. ویژگی دیگر منازعات کنونی این است که میان مسئولانی جریان دارد که از نظر جناح بندی‌های رایج در یک جناح سیاسی قرار دارند و اینطور نیست که اعضای دو جناح در مقابل همدیگر صف بندی کرده باشند. متأسفانه وضعیت سیاسی جامعه ما به طرفی سوق داده می‌شود که علاوه بر اینکه جناح‌ها همدیگر را تحمل نمی‌کنند، زیرمجموعه‌های یک جناح نیز به جنگ همدیگر می‌روند و انشعاب پشت انشعاب ایجاد می‌کنند. اشکال عمده چنین وضعیتی این است که امکانات، وقت و نیروها صرف منازعات درون جناحی می‌شوند و از جهات مختلف، مردم و کشور لطمه‌های سنگین می‌بینند و دشمنان نیز به طمع می‌افتند و البته در داخل نیز افراد فرصت طلب با سوءاستفاده از اختلافات، اهداف خود را دنبال می‌کنند. انتظار مردم از مسئولان نیز با آنچه مشاهده می‌کنند کاملاً متفاوت است. مردم می‌بینند قسمت قابل توجهی از وقت مسئولان صرف مچ گیری‌ها و نسبت‌ تخلف دادن به همدیگر می‌شود، چیزی که به جای امید دادن به مردم، آنها را نگران می‌کند.

آقای آمانو استعفا استعفا...

«آقای آمانو استعفا دهید» عنوان سرمقاله روز شنبه روزنامه سیاست روز به قلم محمد صفری است که در آن می‌خوانید: نمی‌توان نسبت به آقای آمانو دلگیر بود. او مجبور است دست به هر کاری که اربابش می‌گوید، بزند. او را برای همین کار استخدام کرده‌اند. چرا ریاست این گونه سازمان‌ها به افرادی سپرده می‌شود که کشورشان هیچ اختیاری ندارد؟ کشورشان تحت سیطره آمریکاست. چرا نباید روسای اینگونه سازمان‌های بین‌المللی را از کشورهای مستقل انتخاب کرد؟! سازمان‌های بین‌المللی مترسک سرجالیز نیاز ندارند. به افرادی نیاز دارند که بتوانند در کمال استقلال به وظایف قانونی خود عمل کنند و تحت تاثیر و فشار هیچ قدرتی هم قرار نگیرند.

نویسنده می افزاید: اگر اینگونه باشد، آن کشورهایی که باید طبق قوانین بین‌المللی تحت فشار قرار گیرند و از تصمیمات آن سازمان واهمه داشته باشند کشورهایی خواهند بود که حتی در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی عضویت ندارند. آن کشورهایی خواهند بود که زرادخانه‌های تسلیحات هسته‌ای آنها پراست از کلاهک‌های هسته‌ای. رژیم صهیونیستی بیش از ۲۰۰ کلاهک هسته‌ای دارد. آیا آقای آمانو به این امر آگاهی دارد؟ آقای آمانو! کشور شما مورد حمله اتمی از سوی آمریکا قرار گرفته است. حداقل اگر هم نمی‌توانید در مقابل زیاده‌خواهی سران آمریکا ایستادگی کنید استعفا دهید تا در مقابل افکار عمومی جهان به ویژه مردم کشور خودتان با وجدانی آسوده به زندگی ادامه دهید.

اسناد ما و سکوت امریکا

روزنامه کیهان روز یکشنبه به صحبت های رهبر انقلاب مبنی بر در اختیار داشتن صد سند از ترورهای امریکایی پرداخته و نوشته است: 1) اسناد جمهوری اسلامی ایران اسنادی است واقعی که به‌طور رسمی در اختیار مقامات آمریکا قرار گرفته است و نه یک ادعای مهمل و بی‌پایه و اساس 2) جمهوری اسلامی ایران از 5 سال پیش و قبل از ادعای اخیر آمریکا بدون جنجال، تبلیغات و هوچیگری، دولت آمریکا را در جریان اطلاعات خود از اقدامات تروریستی مستظهر به آمریکا گذاشته است 3) اقدامات تروریستی مذکور طیف گسترده‌ای از اقدامات را دربرمی‌گیرد؛ از ترور رئیس‌جمهور کشورمان گرفته تا برنامه‌ریزی برای سرکنسولگری روسیه تا اقدام علیه هزاران شرکت‌کننده ایرانی خارجی در نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران و... .

کیهان می نویسد: این اسناد ثابت می‌کند آمریکا از هیچ اقدام تروریستی علیه مسئولان و مردم ایران و حتی اتباع کشورهای دیگر در ایران دریغ نورزیده است. بر اساس این اسناد، آمریکای مدعی حقوق‌بشر از عملیاتی پشتیبانی کرده که در صورت موفقیت هزاران مرد، زن و کودک شرکت‌کننده در نمایشگاه کتاب در معرض حمله شیمیایی قرار می‌گرفتند که البته دولتمردان آمریکا از این اعمال در پرونده خود بسیار دارند. سکوت مقامات آمریکا، رسانه‌های غربی و دیگر رسانه‌های وابسته یا همسو با این اردوگاه نشان می‌دهد آنها به هیچ وجه انتظار چنین واکنشی را نداشتند و غافلگیر شده‌اند. سکوت کرده‌اند تا اگر بتوانند آن را کم‌رنگ کرده، از اثرگذاری آن بکاهند یا فرصت به‌دست آورند تا موضع خود را تنظیم کنند.

حرف های جدید آمانو تازه نیست

روزنامه رسالت روز یکشنبه در سرمقاله اش نوشت: ایران با چهار هزار ساعت نفر بازدید هیچ چیز پنهانی برای آژانس ندارد به صدها سئوال آنان در مورد صلح‌آمیز بودن فعالیت های هسته‌ای پاسخ داده است قرار بود پس از این پاسخگویی آژانس رسما اعلام کند پرونده ایران سیر طبیعی خود را در این نهاد طی می‌کند و از دستور کار شورای امنیت سازمان ملل خارج شود. اما گزارش آمانو نشان داد همه این تلاش ها هیچ بوده و باید به نقطه صفر بازگشت با آنکه روس ها هم به آژانس و هم به آمریکایی ها گفته‌اند حرف های جدید آمانو تازه نیست و ایران در گذشته همه آنها را پاسخ داده است، اما آنها می‌گویند مرغ یک پا دارد. اسناد به اصطلاح مطالعات ادعایی پیشتر در اشپیگل منتشر شده بود آنها دوباره همانها را به عنوان امر تازه‌ای در ضمیمه گزارش آمانو آورده‌اند! آمریکایی ها مدعی داشتن افشای اسنادی هستند که از سال 2003 پیش خود نگه داشته‌اند و به آژانس نداده‌اند. امروز که آن را در ضمیمه گزارش آمانو منتشر کرده‌اند معلوم شده است هیاهو برای هیچ بوده است. چون حاوی هیچ چیز تازه ای نبوده است ایران سابقا بیشتر آنها را پاسخ داده است.

مگر بنا نبود امسال سال «جهاد اقتصادی» باشد؟

روزنامه ابتکار 22 آبان در نقد وضعیت اقتصادی کشور نوشت: رهبر انقلاب با آگاهی از عواقب ناگوار این جراحی دردناک و خونریز اقتصادی، امسال را به‌درستی به‌نام «جهاد اقتصادی» نامیدند. البته ایشان هر سال را به نامی می‌خوانند و انتظار هم می‌رود که بیشترین تلاش‌ها در همان جهت صورت گیرد. اما واقعیت این است که در ابتدای هر سال، سردر ادارات، سازمان‌ها، وزارتخانه‌ها و شرکت‌های دولتی و شبه‌دولتی، به تابلوها و پرده‌نوشته‌هایی مزین می‌شود که صرفاً با اقدامی ریاکارانه و صوری می‌خواهند وانمود کنند که به فرمایش و دغدغه رهبر خود اهمیت داده‌اند.

این روزنامه می افزاید: در میان این شلوغی‌ها و عمل و عکس‌العمل‌ها، احتمالاً باندهای زیرک در حال باربستن خود از اموال مردم هستند. اکثریت مردم هم که دستشان به جایی بند نیست، فقط به تماشای وضع موجود نشسته‌اند و از شنیدن ارقام نجومی اختلاس‌ها دهانشان باز می‌شود. بسیاری تعجب می‌کنند که سخت‌گیرترین بانک در ارائه وام ازدواج به جوانان تهیدست، یعنی بانک صادرات، چگونه در دادن وام‌های صد یا هزاران‌میلیاردی این‌گونه سهل می‌گیرد؟ اصلاً برای بسیاری از مردم این سؤال پیش آمده که مگر بنا نبود امسال، سال «جهاد اقتصادی» باشد، پس چه شده که به «جهاد اختلاسی» تبدیل گشته است؟

چرا احتمال حمله به ایران منتفی است؟

روزنامه خراسان دوشنبه در سرمقاله ای با عنوان «چرا احتمال حمله به ایران منتفی است؟» چند دلیل را برای نامحتمل بودن حمله نظامی به ایران برشمرده که یکی از اینها این مورد است: واقعیت این است که در شرایط فعلی اقتصاد پاشنه آشیل غرب است ابعاد اقتصادی حمله نظامی به ایران به قدری گسترده است که می توان مدعی شد تنها همین دلیل کافی است که اطمینان داشته باشیم آمریکا و اروپا نه خود به فکر حمله به ایران می افتند و نه اجازه می دهند اسرائیل چنین فکری را در سربپروراند در این بحران اقتصادی که اروپا و آمریکا را به شدت به خود مشغول کرده است تصور اینکه شوک افزایش سرسام آور قیمت نفت که در کمترین حالت می تواند ناشی از بسته شدن تنگه هرمز به مدت طولانی باشد، چه بلایی بر سر اروپا و آمریکا می آورد، پشت هر سیاستمدار و تحلیل گر غربی را می لرزاند شاید این جمله رهبر انقلاب که پاسخ ایران به هرتجاوز و حتی تهدید به گونه ای خواهد بود که «متجاوزان را از درون متلاشی خواهد کرد» ناظر به همین مساله و بحران های اجتماعی و سیاسی ناشی از اعتراضات گسترده مردمی این کشورها خواهد بود که بی تردید تصمیم گیران غربی نیز نمی توانند این بحران ها را در محاسباتشان در نظر نگیرند و بعید به نظر می رسد به استقبال تجمعات خیابانی و بحران های اجتماعی خودساخته بروند.

بسیاری تصور کرده اند مدل ترکیه نوعی مدل اسلام گرایانه است

روزنامه کیهان روز چهارشنبه در سرمقاله خود با آوردن تحلیلی درباره «جایگاه شریعت در انقلاب های منطقه» به قلم سعدالله زارعی می نویسد: انقلاب ها در کشورهای مختلف تابع مسایل هر کشور و پیشینه فرهنگی آن می باشند و لذا انطباق کامل مدل حکومت های برآمده از این انقلاب ها به مدل های شناخته شده در جهان اسلام دشوار و تا حدی نادرست می باشد. اما به هر حال بدون شباهت و قرابت با این مدل ها هم نمی باشند. در جهان اسلام از نظر رهیافت های دینی یا شبه دینی سه مدل وجود دارد؛ مدل جمهوری اسلامی، مدل ترکیه دوره اربکان و اردوغان و مدل عربستان. مدل جمهوری اسلامی، حکومت اسلامی است یعنی اسلامی کردن همه عرصه های اجتماعی و سیاسی، مدل ترکیه مدل محترم شمردن معارف اسلامی - و نه اجرای قوانین شرعی- در عرصه اجتماعی و وانهادن آن در حوزه های مختلف حکومتی و مدل عربستان اجرای سخت گیرانه بخش هایی از فقه اسلامی در عرصه اجتماعی و عدم حضور اسلام در عرصه حکومت. در یک جمله می توان گفت مدل جمهوری اسلامی ناظر به نقش آفرینی حکومت در تحقق شریعت و معارف اسلامی در عرصه های اجتماعی و سیاسی است و دو مدل دیگر یا اساسا چنین نقشی برای حکومت قائل نیستند و یا آن را به حوزه خاص- اجرای حدود در مورد توده ها- محدود می کنند.

زارعی در ادامه می افزاید: بسیاری تصور کرده اند مدل ترکیه نوعی مدل اسلام گرایانه است و دستاوردهای اقتصادی آن در 10 سال اخیر- دوره اردوغان- مربوط به تلقی خاص حکومت گران از اسلام می باشد و حال آن که تا امروز هیچگاه اردوغان و سایر رهبران حزب عدالت و توسعه از دینی کردن حکومت و یا اجرای احکام شرعی و سایر مسایلی که لازمه اسلام گرا بودن است، حرف نزده و دنبال هم نکرده اند. اسلام گرایی در مدل امروزی ترکیه در این عبارت خلاصه می شود «کسی حق اهانت به اسلام و مسلمانانی که ملتزم به اسلام هستند را ندارد» و صد البته همین مسلمانان اگر بخواهند برای «حاکمیت بخشیدن» قرآن در عرصه سیاسی و اجتماعی ترکیه تلاش کنند با مخالفت رهبران حزب عدالت و توسعه مواجه می شوند کما اینکه مخالفت این حزب با حزب سعادت به رهبری مرحوم اربکان و حزب تحت رهبری رجایی کوتان از همین جا ناشی می شود.

دشمنان ما بهتر از دوستان، حسن مقدم را می‌شناختند

«مصداق اشداء علی الکفار و رحماء بینهم» عنوان سرمقاله روز چهارشنبه روزنامه تهران امروز به قلم محمد باقر قالیباف است که درباره شهادت دلخراش حسن مقدم در حادثه انفجار پادگان سپاه می نویسد: از سال ۶۰ که حسن در توپخانه بود تا امروز که دستاوردهای بزرگی در عرصه موشکی داریم همه را مدیون صبر‏، تلاش و گذشت شهید مقدم و همراهانش هستیم. تلاش خستگی‌ناپذیر او باعث شد تا امروز افتخار پرتاب ماهواره به فضا نصیب ما شود. یک روز جمعی ۵-۶ نفره گزارشی را خدمت حضرت آقا بردیم، وقتی آقا آن گزارش‌ها را دیدند رو به ما کردند و گفتند‎؛ هیچ وقت نشد آقای مقدم قولی به من بدهد و عمل نکند. هرچه قول داد به بهترین شکل ممکن انجامش ‌داد. شهید مقدم کسی بود که خنده بر لب‌ها و اشک شوق بر گونه‌های مولایش جاری کرد. شهید مقدم در سپاه هم گمنام بود.

قالیباف می نویسد: دشمنان ما بهتر از دوستان حسن را می‌شناختند. این بچه‌ها قابل جایگزین نیستند و ما هم تسلیم تقدیر الهی هستیم. در این چند سال که دوستان قدیمی‌مان به شهادت و کاروان یاران شهیدمان می‌رسند‏، بیش از پیش از خداوند متعال می‌خواهم ما را مدیون آنها نکند و سرانجام ما را شهادت قرار دهد.