افزایش گستره انگلیسی

وقتی وینستون چرچیل با فرانکلین دلانو روزولت در عرشه کشتی H.M.S. متعلق به شاهزاده ولز ملاقات کرد در مورد پیوندهای مشترک بریتانیا و آمریکا سخن به میان آورد و گفت: "همان زبان... همان سروده ها... کمابیش همان ایده آل ها". همان طور که از این سخن برمی آید برای برقراری روابط ویژه نباید فقط به رابطه های رسمی بین حکومت ها بسنده شود بلکه باید برقراری ارتباط بین مردم و درک یکدیگر گسترش و تعمیق پیدا کند.

 

بنابراین من می خواهم پیشنهاد کنم روابط بین دو سوی اقیانوس اطلس - که همیشه بیش از منافع، تاریخ و زبان مشترک، ریشه در مسائل بنیادی و ماندگار داشته- تا چه حد می تواند دوباره نو شده و به حوزه های نوین نسل جدید گسترش یابد.

 

اول، همکاری پویا بین دانشگاه ها را بسیار بیشتر از وضع موجود پیشنهاد می کنم. اعضای کابینه من از زمان تحصیلشان در دانشگاه های ایالات متحده بهره کافی بردند و بیل کلینتون هم بورسیه رودیز در دانشگاه اکسفورد بود. همچنین بورسیه های مارشال و فولبرایت چند دهه است که باعث تبادل دانشجو بین دو کشور شده است. اما من می خواهم فرصتی ایجاد شود که در هر دو سوی اقیانوس اطلس دانشجویان بیشتری از شانس تحصیل در خارج از کشورشان برخوردار شوند.

 

خیلی وقت است که دانشگاه ها طوری برنامه ریزی کرده اند که همه دانشجویانشان بخشی از دوره تحصیلی را خارج از کشور بگذرانند و دریافت مدرک را به آن منوط کرده اند. مدیر کینگ کالج لندن و ریاست دانشگاه نیویورک گروهی را تشکیل خواهند داد که راه های همکاری بین مؤسسات بریتانیایی و آمریکایی را بررسی کنند و همکاری احتمالی، از طریق گسترش تبادل تحقیقات آغاز خواهد شد. من تعهد می کنم اگر دانشجویان بریتانیایی نیاز مالی برای سفر به ایالات متحده داشته باشند تا یک ترم را در آمریکا بگذرانند از آن حمایت برخوردار شوند.

 

دوم، من همکاری در سطح بنگاه های تجاری را پیشنهاد می کنم. طوری که اداره کنندگان جوان کسب و کارهای مختلف در دو سوی اقیانوس اطلس به طور منظم به تبادل اطلاعات بپردازند و ازیکدیگر بیاموزند. بنگاه "مارک یور مارک" –که در جهت کارآفرینی در میان جوانان بریتانیایی فعالیت می کند- در ماه نوامبر امسال به کمک بنیاد کوفمان در ایالات متحده اولین همکاری را تحت عنوان هفته کارآفرینی جهانی سازماندهی خواهد کرد.

 

سوم، پشنهاد بعدی من - به یاد اندرو کارنگی - گردهم آمدن بنگاه های خیریه بریتانیایی و آمریکایی است تا در کنارهم به بررسی پروژه هایی بپردازند که کار مشترک در آن تفاوت زیادی ایجاد می کند. بنیاد هانتر و بنگاه کارنگی در نیویورک به توافق رسیده اند که میزبانی مجمعی از سازمان های خیرخواه و بشردوست با شرکت کنندگانی نظیر " بنیاد بیل و ملیندا گیتس " را در ایالات متحده بر عهده بگیرند. قانونگذاران در هر دو سوی اقیانوس به گفت و گو خواهند پرداخت و این که چگونه قوانین مربوط به اهدا و خیرخواهی می تواند بنگاه های خیریه آمریکا و بریتانیا را به هم نزدیک کند به خصوص بریتانیا می تواند از آمریکا بیاموزد که چگونه بنگاه خیریه در اینجا به ثبت برسد و از معافیات های مالیاتی برخوردار شود.

 

چهارم، با توجه به سنت های دیرینه و پایدارِ تعامل بین بریتانیا و ایالات متحده - از شناسایی ژن ها توسط کریک و واتسون تا پروژه شناسایی ژنوم انسان - پیشنهاد من این است که همکاری ما در تحقیقات مربوط به مسائل پزشکی و درمانی تقویت شود. دو شرکت وِلکام تراست و کَنسر ریسرچ در بریتانیا در حال همکاری با آمریکا و شرکای بین المللی هستند تا فهرست کامل و جامعی از ژن های جهش یافته گرد آورند تا شانس بهتری برای مبارزه با این بیماری مهلک فراهم آید.

 

به عنوان بخشی از برنامه ایجاد بزرگترین مرکز تحقیقاتی اروپا در سنت پانکراس لندن، پروفسور سر پال نرس، کارشناسانی را از آمریکا و بریتانیا گرد هم خواهد آورد تا درک ما از این بیماری افزایش یابد و میزان درمان آن بهبود یابد.

 

پنجم، با کار با یکدیگر کشورهای ما می توانند فرق شگرفی ایجاد کنند به خصوص در زمینه پیامدهای مربوط به تغییر در آب و هوا. مؤسسه فناوری های انرژی بریتانیا - که برای تحقیقات و توسعه به منظور کاهش کربن و آثار آن تأسیس شده - حاضر است با تحقیقات محیط زیستی ایالات متحده مرتبط شود.

 

ششم، در عصر اینترنت جوانان در دوقاره می توانند با هم صحبت کنند. من می خواهم که آنان بتوانند همدیگر را ملاقات کنند.

 

ماه گذشته، شورای بریتانیایی، ابتکاری به نام "دو سوی اطلس در 2020" را راه اندازی کرد. بر اساس این طرح قرار است مدیران و رهبران جوان آمریکا، بریتانیا و اروپا دور هم جمع شوند. سازمان V در بریتانیا –که قصد دارد بر انرژی جوانان مهمیز بزند- خود را با برنامه های مشابه در آمریکا همگام خواهد کرد تا به این وسیله راه هایی پیدا شود که از طریق آن جوانان بتوانند داوطلبانه در کشور یکدیگر به خدمت بپردازند.

 

هر یک از این ابتکارها وسیله ای مدرن برای ابراز شیوه های جدید برقراری ارتباط در قرن بیست و یکم است که موجب نزدیک شدن انسان ها به هم و افزایش درکشان از یکدیگر و تشخیص موهبت های ناشی از همکاری دو ملت است. این ابتکارهای جدید، نشانه اتصال بیشتر بین جوامع است که در آن هزاران نفر از مردم می توانند از طریق کانال های مولتی مدیا [ یعنی چند رسانه ای و متشکل از متن، عکس، صوت و تصویر] همدیگر را رو در رو ببینند و به دانش و درکی برسند که به نفع آنان و هر دو کشور است.

 

در نیم قرن گذشته نه تنها زبان انگلیسی زبان شکسپیر و مارک توآین و جی کی رولینگ و کورمک مک کارتی بوده است بلکه به زبان علم، تجارت، دیپلماسی، اینترنت و سفر تبدیل شده است.

 

در نهایت پیشنهاد می کنم بریتانیا و آمریکا با هم تلاش کنند به زبانی بین المللی دست پیدا کنند که در سراسر دنیا در دسترس باشد. من امروز از شورای بریتانیا می خواهم ابتکار جدیدی به خرج دهد و به کمک بخش خصوصی و سازمان های مردم نهاد [ترجمه کلمه NGO] در امریکا به تمام کسانی که می خواهند انگلیسی یاد بگیرند کمک کنند.

 

اقیانوس اطلس بین آمریکا و بریتانیا هزاران مایل فاصله انداخته و همین باعث شده فرهنگ های ملی ما با هم تفاوت پیدا کند. اما نقاط مشترک بسیار زیادی وجود دارد که می تواند ما را به هم نزدیک کند و مانع جدایی بین ما شود. باور دارم، اگر خودمان بخواهیم، ارتباطات ما در آینده می تواند بسیار بیشتر از آن چه در گذشته وجود داشته موجب شناخت نقاط مشترک جدید شود و دستاوردهایی را به بار آورد. نه فقط برای دو ملت، بلکه برای تمام دنیا.