سیاست خارجی باید از حالت ایدهآلیستی خارج شود
ماهیت سیاست خارجی ما حول سه محور عزت، مصلحت نظام و حکمت است و اینها را ما به عنوان یک اصل نظام در سیاست خارجی قبول داریم.
باید اهداف ملی را مد نظر بگیریم که مصلحت اندیشی یکی از ابزارهای این هدف ملی است. ما با حفظ استقلال و عزت و کرامت کشورمان انتظار داریم که رییس جمهور بعدی با تمامی دنیا به جز یک مورد که در سیاستمان نیست ارتباط برقرار کند این ارتباط باید برای پیشرفت کشور و برای حفظ و مصلحت کشورمان باشد.
البته این ارتباط باید دوجانبه باشد، یعنی همان طور که ما به دنیا نیاز داریم تا از این انزوا خارج شویم و برای پیشرفت کشورمان و برای ساختن آینده ای روشن برای جوانانمان، قطعا آنها نیز به ما نیاز دارند. به همین دلیل است که همواره در کش و قوس هستند که آیا ایران را تحریم کنند یا نکنند؟ آیا روابطشان را بهبود بخشند یا نه؟ چراکه آنها هم از نظر فرهنگی، توسعه اقتصادی و اجتماعی و مسائل سیاسی به ما نیاز دارند، البته ما هم به همین نسبت به آنها نیاز داریم. البته شاید نیاز ما بیشتر هم باشد. نیاز فرهنگی و تحصیلی ما برای جوانان بسیار بیشتر است و در حدی است که نمیتوانیم از آن چشم پوشی کنیم، به ویژه از سیل مهاجرت جوانان برای ادامه تحصیل به خارج از ایران به خصوص به کشور امریکا.
بنابراین باید با راهحلی جلوی این معضل گرفته شود. به گونهای که شرایط را طوری فراهم کنیم که جوانان ما با دست پر به کشور بازگردند. باید کشور را با مصلحت اندیشی به شیوهای اداره کنیم که فضای مناسب برای بازگشت آنها وجود داشته باشد.
من هم از دید یک فرد ایرانی و هم از دید یک مادر ایرانی این دغدغه ها را میبینم و میخواهم اگر فرزندانمان از ایران میروند، ما کشور را به نحوی بسازیم و از منزوی بودن خارج کنیم که تمایل به بازگشت داشته باشند.
بخش دیگری که باید در سیاست خارجی در نظر بگیریم واقعگرایی است. یعنی رئالیست باشیم تا ایده آلیست. ممکن است برخی از سخنان بسیار ایدآلیستی باشد یعنی در همان لحظه بسیار حماسی و یادآور یک نظام انقلابی مربوط به دهه 50 و 60 باشد، ولی این تنها ممکن است موفقیت کوتاه مدت به همراه داشته باشد ولی قطعا در بلند مدت به ضرر کشور ما تمام خواهد شد.
به نظر من مسئله دیگر این است که در سیاست خارجی باید از شخص محوری باید به سوی جمع محوری و خرد جمعی برویم. سیاست خارجی یکی از مهمترین ارکان نظام است که به صورت زنجیر به دیگر مسائل متصل است. اگر رابطه ما با کشورها دیگر با یک صحبت انقلابی و حماسی که بیشتر میتواند در غالب شعر و کتابهای رویایی به آنها پرداخته شود، بهم بخورد، این مسئله قطعا روی مسائل اقتصادی تاثیر میگذارد. مسائل اقتصادی به مسائل فرهنگی متصل است. فقر و فحشا به دنبال مشکلات اقتصادی میآیند. این مسائل قهقرایی را در یک کشور به همراه خواهد داشت.
بنابراین به عقیده من رییس جمهور آینده باید از حالت ایدهآلیستی خارج شود. ممکن است این حالت یک دست و سوت و هورای لحظه ای به همراه داشته باشد ولی برای سالیان سال میتواند باعث واپسگرایی شود.
نظر شما :