تاجیکستان در جاده شکست

تاجیکستان به عنوان یکی از همسایه­های افغانستان به عنوان سپری برای مقابله با گسترش خشونت از افغانستان اکنون از ضعف رهبری رنج می برد.

گروه بین المللی بحران معتقد است که اگر اصلاحات در مورد امنیت غذایی، زیرساخت های انرژی و مبارزه با فساد اقدام نکند، دولت امام علی رحمان، رییس جمهور تاجیکستان با خطر نابودی روبه رو می شود.

یکی از تحلیلگران گروه بین المللی بحران معتقد است که رهبران تاجیکستان احساس می کنند که هر گونه اصلاحاتی در کشور دست آنها را از قدرت کوتاه می کند بنابراین هرگونه توسعه ای تحت ریاست جمهوری امام علی رحمان بعید به نظر می رسد.

تا این اواخر نیمی از نیروی کار تاجیک در خارج از کشور مشغول به کار بودند. مهاجرت نیروی کار از تاجیکستان چندان هم ناخوشایند رهبر این کشور نبود. چراکه امنیتی سیاسی در قبال نیروی کار جوان و فعالی به وجود می آورد که احتمال اعتراض های خیابانی با وجود آنها بالا بود. اکنون این نیروی کار در روسیه، قزاقستان و جاهای دیگر جهان همراه با بحران اقتصادی غرق می شوند و به خانه های خود باز می گردند.

اکنون زیرساخت هایی که دولت کمونیستی شوروی بنانهاده بود بر اثر غفلت در حال فروپاشی است و دولت تاجیکستان هیچ ایده ای در مورد چگونگی مقابله با بحران های مختلف مالی و اجتماعی در این کشور ندارد.

توانایی تشکل های بین المللی برای ایجاد تغییرات در این کشور، با محدودیت هایی که عدم اتحاد و علاقه و اشتیاق مردم از جمله آنها هستند روبه رو هستند. اتحاد و همبستگی در این کشور کوچک می تواند از ایجاد مشکلاتی بزرگ جلوگیری کند.

با وجود مشکلات زیر بنایی و حکومتی در تاجیکستان، دولت جدید امریکا تاجیکستان را به عنوان بخش اصلی برنامه خود برای ارسال تجهیزات و تسهیلات به افغانستان درنظر گرفته است. اما اولویت های امنیتی غربی مسلما اجازه نخواهد داد که کشوری در آستانه فروپاشی در این برنامه جایی داشته باشد.

رییس برنامه ریزی سازمان بین المللی بحران معتقد است که آقای رحمان نقشی را که کشورهای غربی امیدوارند که او بتواند بر عهده بگیرد، برعهده نخواهد گرفت. آنها انتظار دارند که آقای رییس جمهور کشوری مدرن و موثر در منطقه باشد تا بتواند به عنوان سپری در مقابل افراطگرایان افغانستان و سایر بخش های آسیای جنوبی در میدان بین المللی فعالیت کند.