جنگ قدرت در اردن و ردپای عربستان در یک کودتای نافرجام

بروس ریدل، کارشناس امور غرب آسیا به واکاوی تحولات امنیتی اخیر اردن از بعد مداخله خارجی پرداخته است.

خبرگزاری میزان - «بروس ریدل»، مدیر پروژه اطلاعات موسسه «بروکینگز»، در یادداشتی به بررسی موضوع تحولات امنیتی اخیر در «اردن» و نقش بازیگران خارجی در این تحولات پرداخت.
 
ریدل با اشاره به قرار داشتن اردن در بحبوبه جدی‌ترین بحران سیاسی نیم قرن اخیر خود، به چالش‌های اقتصادی و اجتماعی این کشور در میانه شیوع بیماری کرونا اشاره کرده و نوشت، اردن با مشکلات ساختاری جدی روبرو است؛ فقدان منابع طبیعی، کمبود آب، بیکاری، ورود پناهجویان از کشور‌های عراق و سوریه، فساد بومی، قرار گرفتن میان اراضی اشغالی، فلسطین، سوریه، عراق و عربستان، سابقه وقوع توطئه، کودتا، مداخلات خارجی و جنگ داخلی.
 
این کشور در آخر هفته گذشته شاهد تحولات امنیتی بود که منجر به دستگیری بیش از ۱۰ نفر از مقام‌های اردن از جمله «حمزه بن حسین»، ولیعهد سابق بود. چنین رویداد و آشفتگی در کشور اردن کم سابقه است و ادعا‌های معتبری در مورد مداخله خارجی در این تحولات وجود دارد.
 
تحلیلگر ارشد بروکینگز در ادامه نوشت، شایعه توطئه برای برکناری «عبدالله دوم» و حمایت عربستان از توطئه گران از ماه‌ها پیش در اردن منتشر می‌شود.
 
تحولات امنیتی اخیر در اردن سبب شد تا ارتش و سرویس‌های اطلاعاتی، دست به اقدام پیشگیرانه، سریع و کارآمد برای بازداشت مخالفان بزنند؛ در عین حال گزارشی از وجود مخالف در ارتش و نیرو‌های امنیتی اردن مطرح نشده است.

از جمله افراد بازداشت شده، «شریف حسن بن زید»، نماینده سابق اردن در عربستان و برادر یک افسر ارشد اطلاعاتی اردن است که در سال ۲۰۰۹ توسط یک عامل «القاعده» در افغانستان ترور شد.
 
یکی از اعضای سابق کابینه با نام «عوض الله»، از افراد نزدیک به دولت عربستان و مدیر دفتر حمزه از دیگر دستگیرشدگان هستند.
 
ریدل در بخش دیگری از یادداشت خود ضمن اشاره به اظهارات «حمزه بن حسین»، مبنی بر عدم تلاش برای توطئه و ارتباط با بازیگران خارجی نوشت، دولت اردن بر این باور است که در توطئه اخیر یک قدرت خارجی نقش دارد و بیش از همه، به «محمد بن سلمان»، ولیعهد عربستان، مظنون است.
 
عربستان در میان اکثریت اردنی‎ها، محبوب نیست و به دلیل جنگ علیه یمن و ارتباط با «بنیامین نتانیاهو»، نخست وزیر رژیم صهیونیستی مورد تحقیر قرار می‌گیرد.
 
ریدل در پایان آورده است که گذر زمان دید وسیع تری برای بررسی تحولات اردن به دست خواهد داد.