دشمنان سرسخت ایران را بشناسید

گروهی از مقامات شناخته‌شده در دولت آمریکا حضور دارند که دیدگاه بسیار سختگیرانه‌ای درباره ایران دارند. اما در میان مقامات رده‌های میانی نیز افرادی وجود دارند که سختگیری آن‌ها در برابر ایران کمتر از مقامات تراز اول نیست.

به گزارش فرارو، زمانی که جان بولتون و مایک پومپئو به دولت دونالد ترامپ پیوستند اکثر ناظران ورود این دو مقام را سرآغاز دوران تشدید فشار چندلایه بر ایران دانستند. زیرا سابقه بولتون و پومپئو آشکارا نشان می‌دهد که آن‌ها صریحا از اعمال فشار حداکثری و حتی براندازی نظام ایران حمایت می‌کنند.

با این حال، بولتون و پوپمئو تنها کسانی نیستند که در برابر ایران سختگیر هستند، با ملحق شدن آن‌ها به دولت ترامپ، عده‌ای از مقامات میان‌پایه آمریکایی نیز اظهارات تندی علیه ایران بیان کرده‌اند. این مقامات که عمدتا در وزارت خارجه هستند، مسئول پایه‌ریزی سیاست آمریکا در قبال خاورمیانه هستند.

در این گزارش مجموعه‌ای از مقامات کمتر شناخته‌شده آمریکایی و مواضع سرسختانه‌شان در برابر ایران معرفی می‌شوند.

دیوید کنث شنکر

در نهم آوریل ۲۰۱۸، دیوید کنث شنکر، مقام سابق پنتاگون در دولت بوش پسر و پژوهشگر اندیشکده متنفذ انستیتوی واشنگتن، به ریاست اداره امور خاور نزدیک در وزارت خارجه آمریکا منصوب شد. این اداره، سیاست خارجی آمریکا در قبال کشور‌های عربی و ایران را پایه‌ریزی می‌کند.

شنکر در سال ۲۰۰۲ موقتا از اندیشکده انستیتوی واشنگتن جدا شد و در دولت جورج دبلیو بوش، ریاست بخش شام را در دفتر دونالد رامسفلد، وزیر دفاع آمریکا، بر عهده گرفت. شنکر در این مقام، به وزیر دفاع و فرماندهان پنتاگون درباره سوریه، لبنان، اردن، اسرائیل و فلسطین مشورت داد و سرانجام در سال ۲۰۰۶ مجددا به انستیتوی واشنگتن بازگشت. اکنون او بار دیگر این اندیشکده را به مقصد وزارت خارجه ترک کرده است.
 

دیوید شنکر

از زمانی که ترامپ به ریاست‌جمهوری آمریکا انتخاب شد، نیرو‌های وفادار به ترامپ که معمولا دیدگاه تندی درباره ایران دارند، جایگزین مقامات سابق در وزرات خارجه شده‌اند. شنکر و آندرو پیک، معاون دستیار وزیر خارجه در امور ایران و عراق، در دوره ترامپ به وزارت خارجه منتقل شدند. حمایت از اسرائیل مشخصه بارز اکثر این نیرو‌های جدید است. وبگاه اطلاعاتی اسرائیلی دبکافایل به مناسب انتصاب شنکر در وزارت خارجه، در گزارشی به نقل از منابعش در واشنگتن، او را "دوست اسرائیل" توصیف کرد. اصولا چنین توصیفی برای کسی که در اندیشکده انستیتوی واشنگتن تربیت شده، چندان نامتعارف نیست. شنکر اکثر دوران حرفه‌ایش را در این اندیشکده سپری کرده است. اندیشکده‌ای که صریحا از رژیم اسرائیل حمایت می‌کند.

شنکر در چهارم اکتبر ۲۰۱۷ طی یادداشتی با عنوان "سایه ایران بر لبنان" در وبگاه انستیتوی واشنگتن، نزدیک شدن بیروت به تهران را خطرناک توصیف کرده که منافع آمریکا را تهدید می‌کند.

جیمز جفری

در ۱۷ آگوست ۲۰۱۸، جیمز جفری، دستیار جورج دبیلو بوش و معاون مشاور امنیت ملی او و نیز کارشناس مسائل ایران و ترکیه در انستیتوی واشنگتن، به عنوان نماینده ویژه آمریکا در امور سوریه منصوب شد. او پس از سوگند یاد کردن در برابر مایک پومپئو، اکنون مسئول یکی از مهمترین پرونده‌های خاورمیانه شده است.

طبق معرفی‌نامه جفری در انستیتوی واشنگتن، او از سال ۲۰۱۳ تا ۲۰۱۸ در این اندیشکده با تمرکز بر مسائل ایران، ترکیه و عراق روی راهبرد دیپلماتیک و نطامی آمریکا در خاورمیانه پژوهش کرده است. پیش از این، او سفیر آمریکا در عراق و ترکیه بوده و در دولت جورج دبلیو بوش، به عنوان معاون مشاور امنیت ملی خدمت کرده است. گفتنی است جفری در دوران خدمتش در شورای امنیت ملی بوش، بر ایران متمرکز بوده است.

جیمز جفری

یکی از مشخصه‌های بارز جفری، ارائه راهکار‌های صریح و مفصل درباره چالش‌های سیاست خارجی آمریکا است. در همین راستا او برای مقابله با ایران چندین راهکار پیشنهاد کرده است. جفری طی پژوهشی مفصلی با عنوان "حرکت به سمت تصمیم‌گیری: سیاست آمریکا در قبال ایران" که در انستیتوی واشنگتن منتشر شده، یک راهبرد جدیدی برای مقابله با ایران پیشنهاد می‌کند. این راهبرد که "تقابل و مقاومت" در برابر ایران نام دارد، به دنبال آن است که اتحاد‌های رسمی و غیر رسمی آمریکا را تقویت کند تا ایران را به لحاظ دیپلماتیکی، سیاسی، نظامی و اقتصادی تضعیف کند. از حمله عناصر این استراتژی، اعمال فشار نظامی بر ایران است.

جفری در این یادداشت نوشت: "تضعیف ایران، فی‌نفسه خودش یک هدف است. این (تضعیف) یک مجازات نیست بلکه پاسخی به تخطی‌های ایران از هنجار‌های بین المللی و ابزاری برای کاستن از توانایی ایران برای بهره گیری از قدرت‌هایش و هچنین برای نشان دادن قاطعیت و منزوی ساختن ایران از بازیگران مهم بین المللی است".

جفری مدتی پیش در دهم ژوئیه ۲۰۱۸، دقیقا چند هفته قبل از پیوستن به وزارت خارجه، به همراه جمعی از پژوهشگران انستیتوی واشنگتن طی یادداشتی با نام "به سوی یک سیاست جدید آمریکایی در سوریه؛ پایه‌ای برای مقابله با ایران و جلوگیری از احیای دولت اسلامی (داعش) " راهکار‌هایی برای محدود کردن نفوذ ایران در سوریه پیشنهاد کرد. تقریبا اکثر پیشنهادات این یادداشت جنبه ضدایرانی دارند.

آندرو پیک

پیک از جمله شخصیت‌های جوان و مرموز دولت ترامپ است که در دسامبر ۲۰۱۷ در اداره امور خاور نزدیک وزارت خارجه، به عنوان معاون دستیار وزیر در امور ایران و عراق منصوب شد. ظاهرا قبل از اینکه به وزارت خارجه بپیوندد، مشغول تحصیل در مقطع دکتری رشته روابط بین الملل در دانشگاه جانز هاپکینز بوده و به طور همزمان در مرکز مطالعات کلمنتس دانشگاه تگزاس به عنوان پژوهشگر اشتغال داشت. پیک سابقا به عنوان یک افسر اطلاعاتی برای نیرو‌های عملیات ویژه آمریکا کار کرده و مشاور شخصی ژنرال جان آلن، فرمانده ارشد آمریکا و ناتو در افغانستان، بوده است.

آندرو پیک

در زمان ورود پیک به دولت ترامپ، مجله فارین‌پالیسی طی گزارشی به قلم رابی گرامر و دان دیلوس، او را یک "وفادار" به ترامپ معرفی کرد و نوشت: "گزینه دولت ترامپ برای منصب (امور) ایران، احتمالا از یک موضع تهاجمی‌تر حمایت خواهد کرد".

از همان اوایل روی کار آمدن ترامپ، رابطه پیک با دولت او محکم بوده به طوری که پیک عضوی از تیم انتقالی رئیس‌جمهور در وزارت خارجه بوده است.

الیوت آبرامز، مقام ارشد دولت جورج دبلیو بوش که دیدگاه سختگیرانه‌ای در خصوص سیاست خارجی آمریکا دارد، در توصیف پیک به فارین پالیسی گفت:" من سال‌هاست که اندرو را می‌شناسم. معتقدم او یکی از گروه کهنه‌کاران (جنگ‌های) عراق و افغانستان است که برای مشاغل دولتی هم تجربه واقعی گرانقدر را به ارمغان می‌آورد و هم صلاحیت‌های دانشگاهی و فکری. او برای این منصب، یک گزینه جالب و عالی است".

به گفته فارین‌پالیسی، پیک ستون‌نویس روزنامه‌های نیویورک‌دیلی و نیویورک‌آبزرور بوده است. زمانی که پیک در نیویورک‌آبزرور مطلب می‌‎نوشته، این روزنامه متعلق به جارد کوشنر، داماد یهودی ترامپ، بوده است.

پس از خروج یکجانبه ترامپ از برجام، یعنی زمانی که پیک مسئول بخش ایران در وزارت خارجه بوده، او درباره سیاست ترامپ در برابر ایران با شبکه بریتانیایی چنل‌فور گفتگویی انجام داده است. مجری برنامه با اشاره به درخواست‌های دوازده‌گانه مایک پومپئو از ایران از پیک پرسید با توجه به اینکه سایر کشور‌ها با سیاست دولت ترامپ در خصوص ایران موافق نیستند، شما چگونه می‌خواهید آن‌ها را با خود همراه کنید؟ پیک در پاسخ گفت: " در چند هفته آینده نه تنها در اروپا، بلکه در آسیا، خاورمیانه و جا‌های دیگر ما اقداماتی را آغاز می‌کنیم تا با شرکایمان در سراسر جهان تعامل کنیم. تا برای آن‌ها سیاست‌مان و معنای تحریم‌ها را توضیح دهیم و تشریح کنیم که چرا ما این کار را می‌کنیم. اساسا (ما این کار را) برای کمک به برقراری دوباره توازن در خاورمیانه انجام می‌دهیم و برخی رفتار‌های تهاجمی‌تر ایران را عقب برانیم".

در واقع پیک در این مصاحبه، خروج ترامپ از توافق هسته‌ای را گامی برای برقراری مجدد توازن در خاورمیانه دانسته، زیرا به گفته او آمریکا پس از امضای برجام، شاهد رفتار‌های تهاجمی از جانب ایران بوده است. پیک در این گفتگو دقیقا تمام مواضع پومپئو و ترامپ در خصوص بازرسی از سایت‌های نظامی ایران را تکرار و شدیدا از توافق هسته‌ای انتقاد کرد.

مایکل دی‌آندریا

شاهزاده تاریکی یا مایکل دی‌آندریا، از همه آن‌هایی که موضع سختگیرانه‌ای درباره ایران دارند، مرموزتر و ناشناخته‌تر است. هر آنچه درباره این شخص در رسانه‌ها وجود دارد، اطلاعات جسته‌وگریخته‌ای است که به سابقه او در سازمان سیا مربوط می‌شود. دی‌آندریا در زمانی که مایک پومپئو رئیس سیا بود، در ژوئن ۲۰۱۷ به ریاست مرکز عملیات ایران در سازمان سیا منصوب شد. همان زمان، رسانه‌ها انتصاب دی‌آندریا به این سمت را نشانه سختگیری دولت ترامپ بر ایران دانستند. این شاهزاده، در منصب جدیدش مسئول عملیات سری علیه ایران است.

برخی معتقدند که دی‌آندریا در ناآرامی‌های دیماه ۹۶ ایران نقش داشته است. در همین رابطه، روزنامه ایندیپندنت، طی گزارشی این پرسش را مطرح کرد که "چرا مرد ترامپ در ایران، مایکل دی‌‎آندریا، از گفتگو‌ها درباره اعتراضات (ایران) حذف می‌شود؟ "

این روزنامه با اشاره به سابقه دی‌آندریا در عملیات سری افزود:" (دی‌آندریا) یک دشمن مهیبی برای ایرانیان است. اما آیا این بسیار عجیب نیست که در کل این چندماه هیچ چیزی درباره او نشنیده‌ایم. آیا او که مسئول عملیات ایران در سیا است، منفعت جدی در حوادث اخیر ایران ندارد؟ مطمئنا دارد. (زیرا) شغل او این است. مگر نه؟ اما چرا این همه سکوت؟ آیا ما قادر نیستیم اینجا سرنخ‌ها را پیدا کنیم؟ "

سامانتا راویچ

راویچ یکی از یهودیان متنفذ در واشنگتن است. ترامپ جدیدا راویچ را به عنوان معاون رئیس هیئت مشورتی اطلاعاتی منصوب کرده است. تایمزآو اسرائیل، راویچ را یک کارشناسی توصیف کرد که در جامعه امنیت ملی طرفدار اسرائیل معروف است. او در این منصب جدید، به شکل‌گیری سیاست اطلاعاتی واشنگتن کمک خواهد کرد.

سامانتا راویچ

پیش از این، راویچ، معاون مشاور امنیت ملی دیک چنی، معاون رئیس‌جمهور اسبق آمریکا بوده و تا قبل از ورود به دولت ترامپ، در اندیشکده دست‌راستی بنیاد دفاع از دمکراسی‌ها، به عنوان مشاور ارشد در امور جنگ‌افزار سایبری اشتغال داشت. در معرفی‌نامه راویچ در این اندیشکده ذکر شده که تمرکز او بر امور خاورمیانه و آسیا است.

علاوه بر راویچ، اخیرا یهودی دیگری به نام جفری گانتر به عنوان سفیر آمریکا در ایسلند منصوب شده است. نکته قابل‌توجه در این انتصابات، نقش شلدون ادلسون، بزرگترین حامی مالی ترامپ، است. وبسایت رایت‌آورایت ورود راویچ و گانتر در دولت ترامپ را حاصل سفارش ادلسون دانست و نوشت: " به دستور شلدون ادلسون، دونالد ترامپ مملو کردن دولتش از یهودیان بیشتر و بیشتر را ادامه می‌دهد. سامانتا راویچ را به عنوان یک مشاور ارشد امنیت ملی اضافه کرد و اکنون، یک متخصص پوست از لس انجلس (گانتر) را به عنوان سفیرش در ایسلند تعیین کرد".

مارشال بیلینگزلی

نام بیلینگزلی پس از بازگشت تحریم‌های آمریکا علیه ایران برجسته شد. او که دستیار وزیر خزانه‌داری آمریکا در امور تامین مالی تروریسم، نقش عمده‌ای در اجرای تحریم‌های ایران ایفا کرده است. چند هفته پیش، بیلینگزلی در رأس هیئتی از وزارتخانه‌های خزانه‌داری و خارجه آمریکا برای ترغیب کشور‌ها به اجرای تحریم‌های ایران، به چندین کشور در جنوب شرق آسیا، از جمله اندونزی، مالزی، سنگاپور، فیلیپین و... سفر کرد. بیلینگزلی با توجه به موقعیتش در وزارت خزانه‌داری، جایگاه ویژه‌ای در پیشبرد و اجرای تحریم‌های آمریکا علیه ایران دارد.

به گزارش خبرگزاری فارس، مارشال بیلینگزلی، دستیار وزیر خزانه‌داری آمریکا که در حال حاضر ریاست گروه ویژه اقدام مالی (FATF) را بر عهده دارد در جلسه‌ای روز سه‌شنبه (۲۱ اوت/۳۰ مرداد) به نقش این گروه در پیشبرد برنامه تحریم‌ها علیه ایران اعتراف کرده است.

مارشال بیلینگزلی در کنار وزیر خزانه‌داری آمریکا

بیلینگزلی افزود:" فعالیت‌های FATF برای تقویت اجرای تحریم‌های سازمان ملل در سطح جهان و پاسخگو کردن کشور‌های کم‌کار از طریق فرایند 'لیست خاکستری' آن، به تضعیف تلاش‌های روسیه برای دور زدن ممنوعیت‌های بین‌المللی علیه معامله با ایران و کره شمالی یا سایر برنامه‌های تحریمی سازمان ملل، کمک می‌کند".

برایان هوک
هوک از جمله دیپلمات‌هایی است که به تازگی در وزارت خارجه آمریکا ارتقا یافته و مستقیما با مسائل ایران در ارتباط است. رصد موضع‌گیری‌های هوک درباره ایران در ماه‌های اخیر نشان می‌دهد که مواضع او در خصوص ایران تندتر شده است. چند روز پیش، مایک پومپئو، مجموعه‌ای ویژه به نام "گروه اقدام ایران" تاسیس کرد و هوک را به ریاست آن گماشت.

در دولت جورج دبیلو بوش، زمانی که جان بولتون سفیر آمریکا در سازمان ملل بود، هوک با بولتون روی تحریم‌های ایران کار کرده بود.

برایان هوک

قبل از خروج ترامپ از برنامه جامع اقدام مشترک (برجام)، هوک رئیس بخش سیاست‌گذاری وزارت خارجه و مسئول مذاکرات نجات برجام با اروپایی‌ها بود. در آن زمان، او بر این نکته تاکید می‌کرد که در این مذاکرات به دنبال تحقق خواسته‌های رئیس‌جمهور است. اما اخیرا با تصدی ریاست گروه اقدام ایران، موضع‌گیری‌های تندی در برابر ایران اتخاذ کرده است.

اساسا از زمانی که رکس تیلرسون، وزیر خارجه سابق، و ژنرال اچ‌آر مکمستر، مشاور امنیت ملی پیشین، از دولت ترامپ خارج شدند، یک فضایی از تندرویی بر واشنگتن حاکم شد. مقامات میانی آمریکا که با سیاست خارجی سروکار دارند، سعی می‌کنند مواضع خود را به دیدگاه‌های بولتون و پومپئو نزدیک کنند. شاید به همین دلیل است که هوک در هفته‌های اخیر مواضع تندی علیه ایران گرفته است.

علاوه بر مقاماتی که در این گزارش معرفی‌شده‌اند، بولتون و پومپئو، افراد دیگری را ارتقا می‌دهند که مانند آن‌ها دیدگاه سرسختانه‌ای دارند. به عنوان نمونه، بولتون به زودی در شورای امنیت ملی تغییراتی ایجاد می‌کند. به گفته روزنامه نشنال، جوئل ری‌برن، مدیر ارشد بخش ایران، عراق، سوریه و لبنان در شورای امنیت ملی کاخ سفید و مایک بل، مشاور ارشد در امور خاورمیانه بزودی از شورا خارج خواهند شد. قرار است باب گرین‌وی، مقام سابق پنتاگون، جای ری‌برن را در شورای امنیت ملی بگیرد. بدیهی است که بولتون کسی را انتخاب می‌کند که مواضع سختگیرانه‌ای در برابر ایران دارد.

به هر حال، شناخت سابقه و دیدگاه مقامات آمریکایی که سیاست کشورشان را در قبال ایران و خاورمیانه تنظیم می‌کنند، از منظر خنثی کردن فشار‌ها یا حتی تعامل با آمریکا، می‌تواند برای تصمیم‌گیران ایرانی مفید باشد. زیرا اگر روزی دو کشور تصمیم بگیرند، در یک فرآیند دیپلماتیک مانند آنچه در مسئله برجام اتفاق افتاد، درگیر شوند، اطلاع از منظومه فکری طرف مقابل می‌تواند ایرانی‌ها را در اتخاذ تصمیمات مناسب یاری دهد.