ترامپ نظم بین المللی را نابود کرد

رابرت هانتر

دیپلماسی ایرانی: آمریکا در آغاز دومین سال ریاست جمهوری دونالد ترامپ به کدام سو می رود؟ پاسخ دادن به این سؤال بسیار دشوار است چراکه تعداد کمی منبع اطلاعات قابل اطمینان در ایالات متحده وجود دارد. این تنها به دلیل ذات نامتعارف، جنجالی، تحریک آمیز، توهین آمیز، به ظاهر بدون "هسته" و بی هدف رئیس اجرایی این کشور نیست. (اما دقت کنید: او به طور مؤثری ابزارهای این نسل -مانند توییتر -را برای فریب رسانه ها به کار می برد. همانطور که روزولت از رادیو و کندی از تلویزیون استفاده می کرد)

حتی قبل از مراسم تنفیذ، دونالد ترامپ شمشیر را برای بسیاری از رسانه ها از رو بسته بود. کاری که فاتحه هر رهبر سیاسی را خواهد خواند. رسانه ها هم مقابله به مثل کردند. بنابراین پیدا کردن منابع اطلاعاتی در تلویزیون، و یا حتی در روزنامه های مطرح آمریکایی که به جای ارائه «همه چیز و همیشه ضد ترامپ» تحلیل مستقیمی از وی  و اقداماتش داشته باشند، سخت است. از قضا، آن دسته از ما آمریکایی ها که نیاز به درک جهان خارج داریم باید به وبلاگ ها و یا منابع خارجی تکیه کنیم. علاوه بر این، اعتماد عمومی در تمام سه شاخه دولت - به علاوه شاخه چهارم "رسانه" – به طور تاریخی پایین آمده است.

علیرغم آسیب های ایجاد شده توسط دولت ترامپ در سال گذشته، سه پیشرفت عمده و مثبت باید به رسمیت شناخته شوند: رشد اقتصادی قابل توجه، کاهش بیشتر بیکاری و افزایش شدید بازار سهام، که صندوقی برای ذخیره ثروتِ طبقه متوسط ​​و سرمایه دار است. این تغییرات به موقع می تواند تاثیر مثبتی بر دیدگاه آمریکایی ها در مورد دنیای خارج و تعامل اقتصادی ایالات متحده با سایر ملل داشته باشد.

از میان کارهایی که دولت ترامپ انجام داده است، باید بین آنچه می تواند پیامد های دائمی داشته باشد و آنچه قابلیت برگشت پذیری دارد تمایز قائل شد. از لحاظ اثرات طولانی مدت برای جهان، مهمتر از همه خروج ترامپ از پیمان اقلیمی پاریس در سال گذشته بود که به از بین بردن خط مشی های علمی که برای مقابله با تغییرات آب و هوایی به کار گرفته شده بود، دامن زد. اگر در آینده، دموکراتها کنترل یک یا هر دو مجلس کنگره (مجلس سنا و مجلس نمایندگان) و کاخ سفید را به دست بگیرند، این تصمیم ممکن است تغییر یافته و به حالت قبل بازگردد. البته اگر تا آن زمان خیلی دیر نشده باشد! در تئوری، همین احتمال عقب نشینی برای توافقنامه های تجاری، به ویژه TPP و TTIP نیز وجود دارد، اگر چه پشتیبانی دموکرات ها از معاملات تجاری به اندازه گذشته نیست، چراکه آنها از انتخابات 2016 درس گرفته اند.

ترامپ در بر جا نهادن تأثیرات منفی بر سیاست داخلی و خارجی آمریکا تنها نیست. اکثریت جمهوریخواه در کنگره، به لطف جناح راست خود، مرتباّ از ترامپ به عنوان سپری مفید در پیش برد تلاش های خود برای از بین بردن حداکثریِ قوانین مترقی دهه های اخیر و دادن سمت و سوی جنگ طلبانه به سیاست های خارجی ایالات متحده استفاده کرده اند. فعالیت آنها در حوزه سیاست های داخلی شامل حذف مقرراتی است که عهده دار حفاظت از اقتصاد، صنعت مالی و در نتیجه حفاظت از مردم آمریکا در برابر یک بحران اقتصادی  دیگر- مانند بحران سال "2008"- است. پیامدهای بین المللی واضح است. همچنین قانون مالیاتی جدید که فاصله طبقاتی را که بیش از یک نسل است جامعه آمریکایی را دچار فرسایش کرده، گسترش می دهد.

از لحاظ سیاست خارجی، اگرچه دولت ترامپ به شکست تقریبا کامل نظامی ارتش داعش دست یافته است، با این حال از نظر سیاسی شکست خورده محسوب می شود و بازسازی جوامع متلاشی شده از سوی دیگر چالش دشواری پیش روی او می گذارد. علاوه بر این، تحت ریاست جمهوری ترامپ، ایالات متحده وارد جنگ دیگری نشده، هرچند تا کنون دخالت نظامی آمریکا در افغانستان را افزایش داده است.

نگرانی بیشتر، درگیری با کره شمالی است که به زودی قادر خواهد بود ایالات متحده را با سلاح های هسته ای خود تهدید کند. دولت ترامپ نیز، مانند دولت های پیشین، درگیر باوری تخیلی است که در آن "خلع سلاح کامل، قابل بررسی و غیرقابل برگشت کره شمالی" ممکن است.

بزرگترین نتیجه درازمدتی که ترامپ در خارج از امریکا گذاشته، فروپاشی خیره کننده نقش رهبری آمریکا در جهان و از بین بردن تلاش های طولانی مدت برای ترویج یک نظم بین المللی بر اساس قوانین بوده است. این نوع رفتار در جهان آتلانتیک، با برکسیت (خروج بریتانیا از اتحادیه اروپا) ترکیب شده که به شدت نقش موثر بریتانیا در اروپا را کاهش داده و به احتمال زیاد به «رابطه ویژه» با امریکا نیز پایان می دهد.

منبع : لوبلاگ / ترجمه تحریریه دیپلماسی ایرانی / 33