598 کلمه «بد» بدون هیچ تأسفی

روزبه آرش: روی دیوار کتابخانه ای که دونالد ترامپ در منهتن افتتاح کرده، نوشته اند: «برخلاف فشارهای منفی مدام ترسناک.» این نقل وقولی معروف و بخشی از یک سخنرانی مهیج و الهام بخش رئیس جمهوری نیست بلکه توئیتی است که این کتابخانه از مجموع توئیت های عجیب وغریب ترامپ انتخاب کرده، قاب گرفته و به دیوار آویزان کرده است. این دوران معاصر است؛ زمانه ای که باید برای شنیدن حرف های رهبران کشورها به پرنده آبی دنیای اینترنت سر بزنید و ببینید در این دوران، سطح ادبیات سیاسی تا حد ادبیات کوچه و بازاری پایین آمده است. ترامپ این دو توئیت را به فاصله 6 دقیقه از هم انجام داد: «شنیدم جو که برنامه اش خیلی ناموفق است، درباره من بد حرف می زند. (برنامه او را دیگر نمی بینم.) ولی چطور بود که میکای خل آی کیو پایین، به همراه جوی دیوانه، سه شب پشت سر هم نزدیک شب سال نو به مارالاگو- ویلای تفریحی ترامپ در فلوریدا- آمدند و اصرار کردند که پیش من باشند؟»، «میکا از عمل جراحی زیبایی صورت خونریزی بدی داشت اما من گفتم نه!»
 اما ماجرا چیست؟ میکا برژینسکی و جو اسکاربارا مجری برنامه «صبح با جو» شبکه «ام اس ان بی سی» آمریکا هستند که از اوایل سال 2017 با یکدیگر نامزد کرده اند. این دو مجری در ایام کارزار انتخاباتی ترامپ بارها او را به برنامه خود دعوت کرده و با او مصاحبه کرده بودند، به طوری که حتی بسیاری از منتقدان ترامپ بابت میدان دادن این دو مجری به این نامزد جنجالی انتخاباتی از آنها انتقاد می کردند. برنامه «صبح با جو» اما در هفته های اخیر، رویکرد خود را تغییر داده و به انتقاد از ترامپ می پردازد. این رویکرد جدید، مسئله ای بود که ترامپ آن را برنتابیده تا شدیدترین حملات شخصی در توئیتر ترامپ از زمان رسیدن به کاخ سفید انجام شود. این دو توئیت ترامپ، واکنش بسیار منفی در میان اصحاب رسانه و سیاستمداران آمریکایی داشت و حتی جمهوری خواهان، این حملات را سخیف و جنسیت زده دانستند. 
ترامپ اما در جاده روبه نزول ادبیات سیاسی تنها نیست و رسانه های دست راستی و رسانه های مرداکی (رسانه هایی که رابرت مرداک صاحب اصلی آنهاست) ازجمله تایمز، سان و ساندی تایمز در بریتانیا و شبکه خبری فاکس نیوز در آمریکا به طور مداوم به ادبیات ترامپی دامن می زنند. اینها رسانه هایی هستند که ترامپ از آنها تعریف می کند، آنها را جریان درست رسانه ای معرفی کرده و در برابر رسانه هایی قرار می دهد که از نظر او به «اخبار دروغ» دامن می زنند و «جعل پراکنی» می کنند؛ کسی که خود دروغ می گوید، دیگران را دروغ پرداز می نامد. کسی که خود جاعل است، دیگران را به جعل متهم می کند. بده بستان های ترامپ و رسانه های موافق، جریان جالبی است. واشنگتن پست به طور خاص، پیرز مورگان را مثال می زند؛ مورگان از شغلش به عنوان دبیر دیلی میرر به علت انتشار عکسی جعلی از سربازی بریتانیایی در عراق، اخراج می شود. او راهی آمریکا می شود و تطابق ذائقه او با برنامه های تلویزیونی ترامپ، همکاری مشترک آنها را کلید می زند. صحبت های میان این دو در توئیتر از فوریه 2011 ادامه دارد. سه سال بعد مورگان شغلش را در سی ان ان باز به خاطر جعلی دیگر از دست می دهد و ترامپ در توئیتر این طور می نویسد: «پست جدیدت در بزرگ ترین رسانه آمریکایی مبارک باشد.» و این رسانه، بنگاه خبرپراکنی زرد و نامعتبری به نام میل آنلاین است. در ایام انتخابات، توئیت های مورگان یک هدف ساده بیشتر ندارد: «هیلاری کلینتون، تخقیقات اف بی آی و شایعات علیه نامزد دموکرات ها.» مورگان و ترامپ هردو جمعیتی یکسان را هدف گرفته اند: «قلدرها! قلدرهای جهان مجازی!» این دو مخاطبانی مشترک دارند و این اشتراک، آینده ای یگانه و درهم گره خورده برای آنها رقم زده است. این قلدرها آدم هایی هستند که حوصله ندارند به فکرکردن تن بدهند. این آدم ها همان طور در جهان مجازی زندگی می کنند که در جهان واقعی. آیا تعداد آنها کم است؟ صندوق های رأی در گوشه گوشه جهان چیز دیگری را ثابت می کنند. این دست آدم ها نه تنها کم نیستند بلکه توسط رسانه هایی خاص به طور هدفدار یاد می گیرند متحد عمل کنند. برخلاف آنها، مردم عادی تنها هستند؛ آنها اغب می ترسند و اتحادی در بین آنها وجود ندارد. 
ایندیپندنت، دست به مطالعه ای گسترده روی توئیتر ترامپ، اصلی ترین رسانه رئیس جمهوری زده است؛ رسانه ای که به عقیده بسیاری توانست تمام قلدرها را دورهم جمع کند و او را به ریاست جمهوری برساند. این مطالعه از ابتدای ساخته شدن اکانت رسمی ترامپ و تا آپریل 2017 ادامه یافته و نتایج آن شگفت انگیز است: استفاده فراوان ترامپ از لغات با بار منفی؛ بیش از دوهزاربار این دست کلمات استفاده شده اند. کلمه بد 598بار به کار رفته و رکورددار است و شکست و معادل های آن 432بار مورد استفاده قرار گرفته اند. 287بار تنفر و معادل های آن در توئیتر ترامپ دیده شده و بازنده برای خطاب قراردادن دیگران 157بار به کار رفته است. اکثر توئیت های ترامپ، خطابی شخصی به همراه حمله دیگران است. باراک اوباما 2586بار مورد خطاب قرار گرفته و هیلاری کلینتون با 986بار در رده دوم است. در مقابل فاکس (رسانه دوست) 449بار برای تمجید مورد خطاب قرار گرفته و تمجیدشونده بعدی کسی نیست جز ایوانکا ترامپ، دختر آقای رئیس جمهوری. ترامپ اما هیچگاه ابراز ندامت نمی کند. کلماتی مثل متأسفم، حسرت می خورم و معذرت خواهی می کنم هیچگاه در توئیتر ترامپ دیده نشده است. او حتی نسبت به خیلی از حوادث تلخ تروریستی در اطراف جهان و مرگ شخصیت های بزرگ هم واکنشی درخور نشان نداده و تسلیت نگفته است. 
باید بپذیریم که این جهانی است که ترامپ محصول آن است؛ جهانی با آدم هایی لجوج، خودخواه و تندخو. آدم هایی که فقط خودشان را می بینند و جز خود و منافعشان به چیز دیگری نمی اندیشند. جهان معاصر به این شکل فکر می کند، این جهانی است که ترامپ را به وجود می آورد، او را رئیس جمهوری کرده و توئیتر او را پررونق می کند. این ادبیات سیاسی معاصر است که اگر درست دقت کنیم، بخشی از آن پیدا و پنهان در درون همه ما وجود دارد؛ ما مسئول این تباهی هستیم.