حمله شیمیایی سوریه، سناریو یا واقعیت؟!

نویسنده: مجید فراهانی، دبیرکل حزب ندای ایرانیان

دیپلماسی ایرانی: اولین حمله گسترده ایالات متحده امریکا به نیروی نظامی بشار اسد از شروع جنگ سوریه بالاخره صورت پذیرفت؛ حمله در جواب حمله با سلاح شیمیایی به شهر تحت کنترل شورشیان- خان شیخون روز سه شنبه (15 فروردین) بود که موجب کشته شدن جمعا 85 نفر گردید.

بعد از حمله، ترامپ طی بیانیه ای استدلال دولتش برای افزایش نقش آمریکا در جنگ سوریه را توضیح داد. دو جمله در این بیانیه وجود داشت که کاملا برای درک این حمله آمریکا و امید به اینکه اوضاع از دستشان خارج نشود مهم است.

ترامپ گفت: «امشب من به یک حمله نظامی هدفمند در سوریه دستور دادم؛ دقیقا به جایی که حمله شیمیایی را ه اندازی شد حمله کردم و من این حمله را برای منافع امنیتی آمریکا حیاتی دیده و نیز برای جلوگیری از گسترش سلاح شیمیایی ضروری می دیدم.»

جف دیویس، سخنگوی پنتاگون متعاقباٌ اظهار نمود که «حمله برای جلوگیری از رژیم اسد در استفاده از سلاح های شیمیایی در نظر گرفته شد. استفاده از سلاح های شیمیایی علیه مردم بی گناه تحمل نخواهد شد.»

این دقیقا تفسیر همان چیزی است که میکازنکو، کارشناس مداخله نظامی در شورای روابط خارجی، بیان نمود: «بیانیه ترامپ روشن ساخت که حمله موشکی آمریکا برای افزایش هنجار بین المللی علیه استفاده از سلاح شیمیایی است، نه حفظ شهروندان سوریه.»

بر این اساس ترامپ تمایلی برای حمله های بیشتر ندارد مگر اینکه اسد از سلاح های شیمیایی بیشتر استفاده کند.

این همه درحالی است که استراتژی حضور در جنگ سوریه همواره در دیدگاه ترامپ نکوهش شده بود. در سال 2013 وقتی اوباما خط قرمز خودش را حمله شیمیایی علیه مردم سوریه قرار داد، ترامپ توییت کرد که «اوباما به سوریه حمله نکند.» اما ذهنیت ترامپ یک شبه بعد از حمله شیمیایی اخیر عوض شد و بلافاصله نقشه حمله به خاک سوریه و بمباران تجهیزات نظامی سوریه را کشید.

بلافاصله متعاقب حمله ترامپ به سوریه دو اتفاق مهم افتاد:

اول سخن پراکنی و لفاظی روسیه علیه ایالات متحده بخاطر این حمله و دوم تمجید و استقبال گسترده ترکیه و اعراب و در راس آنها عربستان سعودی از این اتفاق.

ترامپ بعد از حمله منافع بسیار ارزشمندی در برابر مخالفت های موجود در دوران کوتاه مدت ریاست جمهوری اش به دست آورد. از حمایت و تشویق رسانه های داخلی آمریکا که تا دیروز آنها را دروغگو می نامید تا منحرف کردن افکار عمومی از شائبه ارتباط روسیه و مداخله مسکو در انتخابات آمریکا و پیروزی او.

فراموش نکنیم که در هفته های اخیر ترامپ تحت شدیدترین حملات از سوی مخالفین منتقدین و رسانه ها قرار داشت که همگی از دسیسه و توطئه چینی مسکو در انتخاب ترامپ و نیز روابط پنهانی گذشته ترامپ با پوتین سخن به میان می آوردند به نحوی که تاج و تخت ترامپ در معرض خطر جدی قرار گرفته بود.

چند روز قبل از حمله به شهر ادلب سوریه گمانه زنی های جدی از دخالت روسیه در انتخابات آمریکا به گستردگی مطرح بود به گونه ای که کمیته تحقیق و امنیت ملی در این پرونده در حال تحقیق و بررسی درخصوص این اتهامات بود.

در حقیقت حمله شیمیایی به مخالفان اسد در خان شیخون به مثابه مائده ای آسمانی برای ترامپ بود که توانست با تلافی این حمله اگرچه موقتا حملات لفظی مسکو را به جان بخرد اما با همین حملات لفظی مسکو توانست شائبه ارتباط پنهانی با کرملین را از خود و تیمش دور سازد.

جالب آن است که هرچند بنا به گزارش رسانه ها 4 ساعت قبل از حمله به روسیه اطلاع داده می شود که تجهیزات خود را از مرکز مورد هدف خارج کند ولی مسکو این هشدار قریب الوقوع را از متحد خود ایران و نیز اسد پنهان نگاه می دارد!

امروز پس از گذشت حدود یک هفته از حمله ترامپ به سوریه، شاهد فروکش نمودن دعوای لفظی نمایندگان دو کشور در جلسه شورای امنیت هستیم و واکنش دیگری از طرف روسیه دیده نمی شود و وزیر امور خارجه آمریکا (تیلرسون) با خیال راحت 12 آوریل به روسیه سفر می کند و سفر از قبل برنامه ریزی شده خود به مسکو را کنسل نمی کند و زندگی دوباره شیرین می شود.

اگرچه سناریوهای خوش بینانه ای در رابطه با حمله ترامپ مطرح شده و دولت ترامپ اکیدا اظهار می کند که هدف تنها تنبیه اسد در استفاده از سلاح های شیمیایی است اما با تحلیل پیش گفته می توان سناریویی به سناریوهای موجود اضافه کرد که حمله شیمیایی به ادلب با توجه به خروج تمام سلاح های شیمیایی از سوریه که با نظارت سازمان ملل متحد صورت پذیرفت و نمایش حمله شیمیایی به زنان و کودکان که به شدت می تواند احساسات هر فردی را جریحه دار کند، سناریوی عمدی برای رهایی ترامپ از انتقادها و شکست های این سه ماه زمامداری وی و منحرف کردن اذهان ملت آمریکا و سایر ملل از موضوعات مورد مناقشه در داخل آمریکا بوده و حمله شیمیایی ساختگی در حقیقت نوعی سیاه بازی تاکتیکی برای گریز از شائبه های جدی ارتباط پشت پرده ترامپ با روسیه بوده است.

شاید باید منتظر ویکی لیکس های آینده باشیم تا گوشه ای از حقایق این سناریو را روشن نماید.