کرملین هنر جنگ را می‌داند

نویسنده: بلیک فرانکو، معاون سردبیر نشنال اینترست

دیپلماسی ایرانی: هفته گذشته نیویورک تایمز، گزارشی از اسلحه های جدیدی که به زرادخانه کرملین اضافه شد، تهیه کرد. استفاده از بالن ها به عنوان سلاحی برای جنگ عجیب به نظر می رسد و این فکر را ایجاد می کند که به احتمال زیاد، مسکو به دنبال روشی جدیدی از جنگ است. تجزیه و تحلیل عمیق تر، اما نشان می دهد که آن چه روس ها به دنبالش هستند به طور ویژه روش جدیدی محسوب نمی شود. ارتش بریتانیا و آمریکا از این مخزن ها برای فریب آلمان ها در جنگ جهانی دوم بهره بردند. همان طور که صرب ها در طول دوران دخالت خود در بالکان برای فریب خلبان های ناتو از روشی مشابه استفاده می کردند. این روش جنون آمیز بر پایه تفکر نظامی بسیار جالب و تثبیت شده ای است که سابقه آن به چین باستان بازمی گردد. برای درک بهتر آن چه روس ها انجام می دهند و چگونگی درک آنها از جنگ، تنها نیاز است تا یک نسخه از کتاب «هنر جنگ» اثر سان تزو را مطالعه کنید.

استفاده کرملین از اطلاعات غلط در رسانه ها یک مثال آشکار از فریب است. اما جابجایی مردان و تجهیزات به همان اندازه مهم است به ویژه برای کشورهایی که مرز مشترک با روسیه دارند. مسکو می خواهد غرب از این مساله مطمئن شود که نیروهای روسی و تجهیزاتشان این قابلیت را دارند که به سرعت حتی در دور افتاده ترین نقاط کشور مستقر شوند. روسیه این تئاتر را به دفعات در پیرامون کشور و حتی فراتر از آن اجرا کرده است. از جمله با تهدید کشورهای کوچک بالتیک با تزریق خطر ظهور مجدد جنگ در قره باغ کوهستانی یا ادامه مانورهای نظامی مشترک با چین در دریای چین جنوبی. همه این سناریوها اثباتی کسل کننده برای سیاست گذاران در واشنگتن است. نیروهایی به سرعت گسترش پذیر با توانایی درگیری در طول هزارن مایل باعث می شود افشای اقدامات کرملین مصیبتی خسته کننده باشد.

خلبانان ناتو بارها اضافه کاری را تحمل کرده اند تا با تهاجم مکرر روسیه به حریم هوایی خود کنار بیایند. آخرین حادثه دو هفته پیش رخ داد تا جت های نروژ، انگلستان، فرانسه و اسپانیا بمب افکن TU-160 روسیه را که در نزدیکی قلمرو آنها پرواز می کرد، دنبال کنند. این اقدامات به ظاهر اشتباه برای این انجام می شود تا روسیه نیروهای متفقین را برآورد کند. زمان واکنش آنها و نحوه مقابله را به قضاوت بنشیند. روس ها بسیار به این روش علاقمند هستند. آنها معمولا با یک تحریک کوچک، حوادثی ایجاد می کنند تا کنترل اوضاع را به دست بگیرند و به اصطلاح انعکاس واقعیت را ببینند و مشخص کنند. این مفهموم در ساختن حوادث بین المللی و وادار کردن دیگران به واکنش نشان دادن به آن، خود را نشان می دهد. وقایعی که تنها نتیجه قابل قبول در آن معمولا به نفع کرملین است. آخرین و مورد توجه ترین منطق روسیه در ایجاد این دست درگیری ها، جنگ داخلی سوریه است. اگرچه مسکو برای چنین ماجراجویی هایی، متحدانی دارد اما همواره خودش بازیگر نقش اول بوده است. پاسخ کند آمریکا به جنگ در سوریه، این اجازه را به روسیه داد تا به طور کامل وارد نزاع شده و واقعیت ها را بر روی زمین بازی تغییر دهد. با انجام این کار تمام ائتلاف های متضاد نیز به نفع روسیه چرخیدند تا رهبری جنگ به دست قدرت امن یعنی کرمیلین بیفتد. چه غرب دوست داشته باشد یا چه نداشته باشد، حالا روسیه بخشی جدانشدنی از پروسه صلح است. حتی خوانده شدن اعمال روسیه در جنگ سوریه توسط فرانسه و ایالات متحده به عنوان جنایات جنگی هم تغییری در این واقعیت ایجاد نمی کند. نتیجه نهایی این است که ائتلاف به رهبری روسیه سرعت جنگ را تنظیم می کند در حالی که واشنگتن و غرب تلاش دارند خود را با آن هماهنگ کنند.

این ها همه فرازهایی از کتاب هنر جنگ است که کمک می کند روش های کرملین را بهتر بشناسیم. روسیه از این شیوه استفاده می کند تا اثربخشی نیروهای مسلح خود را در مواجهه با مخالفانش از جمله ائتلاف ناتو به حداکثر برساند. اگرچه در باطن، مبتنی بودن یک ارتش به تاکتیک های فریب نشانه هایی از ضعف هستند اما استفاده از چنین تاکتیک هایی خطر آن ها را کم نمی کنند. می توان باور کرد که مسکو از این شیوه ها استفاده می کند تا نظم جهانی به رهبری آمریکا را تضعیف کند. ناتو باید به طور مستمر در حال آماده باش باشد که قطعا به تخلیه منابع منجر می شود و فشار داخلی در کشورهای ناتو از طریق این پرسش که هدف از چنین اتحادی چیست، افزایش می یابد. درحالی که پوتین ممکن است یک استراتژیست بزرگ نباشد ـ چراکه روسیه را در موقعیت سخت مواجه شدن با عواقب اقداماتش قرار می دهد ـ اما او مشق شبش را برای جنگ، به خوبی انجام می دهد. در عوض، به منظور اجتناب از درگیری مستقیم با مسکو و درک بهتر روش های آنها، سیاست گذاران باید آن قدر دانا باشند تا این رویکردها و تاکتیک ها را درک کرده و راه مقابله با آنها را به کار ببندند.

منبع: نشنال اینترست/ مترجم: روزبه آرش