افشای دوستی عمیق پاپ سابق و یک زن

انتشار نامه ای به یک فیلسوف زن آمریکایی-لهستانی، جنبه کمتر دیده شده ای از پاپ ژان پل دوم را افشا کرد.

 

به گزارش ایسنا، به نقل از بی بی سی، گفته می شود دوستی پاپ سابق ژان پل دوم با آنا ترزا تیمنیکا، فیلسوف آمریکایی - لهستانی به سال 1973 و زمانی بر می گردد که ژان پل هنوز کاردینال "کارل جوزف ویتولا" بود. این دوستی با تماس تیمنیکا با ویتولا درباره یکی از کتب فلسفی کاردینال آغاز شده است. مدت کوتاهی پس از آغاز این ارتباط نامه نگاری بین دو طرف آغاز می شود؛ نامه هایی که لحن کاردینال در ابتدا بسیار رسمی است و رفته رفته با عمیق تر شدن دوستی صمیمانه تر می شود.

 

این نامه ها را تیمنیکا در سال 2008، شش سال پیش از مرگش به کتابخانه ملی لهستان فروخته است. از برخی از این نامه ها می توان برداشت کرد که فیلسوف آمریکایی ما احساساتی عمیق را نسبت به ژان پل تجربه می کرده است.

 

در یکی از این نامه ها به تاریخ سپتامبر 1976 پاپ در پاسخ به یکی از نگاره های تیمنیکا نوشته است: ترزای عزیز من، من هر سه نامه تو را دریافت کردم. تو درباره این نوشته ای که در حال فروپاشی هستی اما من جوابی برای این کلمات نمی یابم.

 

ویتولا در ادامه نامه اش وی را "هدیه ای از طرف خداوند" می نامد. طی این نامه ها همچنین افشا شده است که پاپ یکی از ارزشمندترین دارایی هایش را که یک مجسمه بوده به تیمنیکا هدیه کرده است.

 

ویتولا پس از رسیدن به مقام پاپ طی نامه ای برای دوست آمریکایی اش می نویسد: من پس از مراسم برایت نامه می نویسم که دوستی و همکاری ما باید ادامه داشته باشد. قول می دهم در این مرحله از سفر زندگی ام همه چیز را به خاطر بسپارم.

 

کاردینال ویتولا که پس از پاپی نام ژان پل دوم را برای خود برگزید، چندین دوست زن دیگر نیز داشته است؛ یکی از آنها واندا پولتاوسکای روانشناس است که دهه ها با پاپ نامه نگاری می کرد. اما نامه های وی به تیمنیکا به مراتب احساسی تر و گاهی در بردارنده درگیری با معنای رابطه آنها بوده است.

 

ژان پل دوم در سال 2005 و پس از 27 سال عنوان داری مقام پاپی درگذشت و پس از 9 سال در سال 2014 عنوان "مقدس" نیز به نام وی اضافه شد. واتیکان برای انتساب این عنوان مهم معمولا تمامی نامه های عمومی و علنی فرد را بررسی می کند اما هنوز مشخص نیست که آیا این نامه های ژان پل نیز در این فرآیند بررسی شده اند یا خیر. با این حال بسیاری از جمله کتابخانه ملی لهستان تاکید می کنند که این نامه ها تنها بیانگر یک "دوستی عمیق و منحصر به فرد" و نه چیز بیشتری هستند.