قمار خطرناک اردوغان

 

به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از اکونومیست، متحدان ترکیه در غرب احساس خوبی نسبت به رجب طیب اردوغان، رئیس جمهور خودسر ترکیه ندارند. او در کشورش به یک دیکتاتور تبدیل شده و می خواهد قانون اساسی را در جهت افزایش قدرت خود تغییر دهد. در خارج هم آنقدر نسبت به شبه نظامیان بخشنده بود که اجازه عبور آنها از ترکیه به سوریه را داد. طی سال هایی که داعش در بخش هایی از سوریه و عراق اعلام خلافت کرد و آمریکا ائتلافی را برای «تعدیل و در نهایت نابودی» آنها به راه انداخت، اردوغان اجازه نداد که متحدان ناتو از پایگاه های ترکیه استفاده کنند.

 

شاید او می ترسید که این تروریست ها ترکیه را هدف قرار دهند. یا شاید فکر می کرد آنها ابزار مفیدی در ژئوپولیتیک خشونت بار خاورمیانه هستند. چنین توهماتی احتمالا در بیستم جولای، زمانیکه حمله انتحاری منجر به مرگ 32 نفر در شهر سوروچ شد، از بین رفتند. طی چند روز ترکیه اعلام کرد که به آمریکا اجازه می دهد از پایگاهش در اینجرلیک استفاده کند و با جت های خودش مواضع داعش را بمباران کردند. 

 

بسیاری امیدوارند که اردوغان دست کم در مورد تهدیدات داعش شفاف باشد. تا به امروز که او تنها باعث افزایش تنش در جنگ های منطقه شده است. نیروی هوایی اردوغان اکثرا به مواضع کردهایی حمله کرده اند که از بسیاری جهات ثابت کرده اند که قاطع ترین نیروهای مبارز علیه داعش هستند. او با تشدید عمدی احساسات ملی گرایانه و کردی، باعث تضعیف جنگ علیه داعش می شود.

 

چرا این خلافت دوام آورده است

با حملات آمریکا و فهرست متحدانش، داعش باید تا به امروز به طور کامل عقب نشینی می کرد. شکاف هایی در این خلافت خودخوانده وجود دارد اما تا به امروز دوام آورده و حتی در برخی مقاطع قلمروی جدید را اشغال کرده است. 

 

این خلافت خودخوانده نجات می یابد چراکه شکست آن اولویت هیچ کسی نیست. هدف آمریکا کاهش تعهدات نظامی خود در خاورمیانه است. تهدید بزرگ برای عربستان و پادشاهی های حوزه خلیج فارس، ایران است. ماموریت اصلی ایران حفظ بشار اسد، رئیس جمهوری سوریه در قدرت است. نگرانی اصلی اسد دور نگه داشتن دیگر نیروهای مخالف است. فکر دایمی مخالفان، خلاص شدن از دست اسد است.

 

سرسختانه ترین مقابله با داعش طی یک سال گذشته در عراق، توسط نیروهای شیعه و پیشمرگه های کرد؛ و در سوریه، توسط نیروهای کرد پ ک ک بوده است.  شجاعت نیروهای کرد سوریه در دفاع از کوبانی در قاب بزرگ دوربین های تلویزیون، آن هم تنها آن طرف مرز ترکیه، تحسین بسیاری را به دنبال داشت و باعث حمایت مستقیم نیروی هوایی آمریکا شد. با وجود آنکه ترکیه به غیرنظامیان فراری کوبانی پناه داد، نگاهی بی تفاوت نسبت به نیروهای کردی که علیه داعش می جنگیدند، داشت.

 

ترکیه با برخورداری از قدرتمندترین ارتش در منطقه، می توانست شرایط را علیه داعش تغییر دهد. اما این کشور نیز اولویت های دیگری داشت. در ابتدا اردوغان رهایی از دست اسد را به ماموریت شخصی خود تبدیل کرد؛ بعد از آن، نگران افزایش دستاوردهای کردها بود.

 

بسیاری اردوغان را متهم می کنند که از این بحران برای کسب بهره مندی سیاسی در داخل استفاده می کند. زمانیکه حزب عدالت و توسعه در سال 2002 به قدرت رسید، اردوغان یک اصلاح طلب بود که توافق با کردها را دنبال می کرد. اما در انتخابات ماه ژوئن، حزب دموکراتیک مردم (طرفدار کردها) عملکرد قابل توجهی داشت.

بنابراین اردوغان حالا از کارت ضدکردی خود استفاده می کند. او نقشه راه صلحی که با پ ک ک در موردش مذاکره شده بود را رد کرده و می گوید مذاکرات صلح ممکن نیست. اردوغان با حمله به مواضع پ ک ک در عراق، شاید در تلاش برای کاهش حمایت از حزب دموکرات مردم، پیش از برگزاری انتخابات جدید طی پائیز سال جاری سات تا رای لازم برای تغییر قانون اساسی را کسب کند. 

 

در این صورت، اردوغان خطر قرار دادن ترکیه در میانه آشوب خاورمیانه را افزایش خواهد داد. اگر اسلحه ترک ها و کردها به جای همدیگر، داعش را نشانه می رفت، برای ترکیه، خاورمیانه و جهان هم بهتر بود.