بازندگان توافق هسته‌ای چه کسانی هستند؟
جمهوری اسلامی در سرمقاله امروز نوشت:
روزنامه صهیونیستی «جروزالم پست» نوشت: «بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل» و «ایزاک هرزوگ» رئیس اتحادیه جهانی صهیونیسم پس از توافق هسته ای ایران و کشورهای 1+5 هم قسم شدند که در برابر توافقنامه امضاء شده میان ایران و قدرت های جهانی با یکدیگر متحد شوند.»
به نوشته این روزنامه، این دو مقام صهیونیست در جریان دیداری که به منظور بررسی تبعات امنیتی توافقنامه هسته ای ایران بر صهیونیسم بین المللی برگزار کردند بار دیگر از این توافقنامه به عنوان توافقنامه «بد» یاد کرده و گفتند با توجه به تحولات اخیر و تاثیراتی که این تحولات بر مسائل بین المللی به ویژه معادلات منطقه ای خواهد داشت، هر کاری را که برای تضمین امنیت اسرائیل لازم باشد، انجام خواهند داد.
جروزالم پست، که از «هرزوگ» به عنوان رهبر اپوزیسیون سیاسی مخالف دولت نتانیاهو نام برده، تصریح می کند که نتانیاهو ضمن استقبال از اظهارات ضد ایرانی هرزوگ گفت: همسویی دولت ائتلافی او و اپوزیسیون، در ارتباط با منافع صهیونیست ها، مساله ای حائز اهمیت بوده و برای نشان دادن جبهه ای متحد از مخالفین این توافقنامه به دنیا، لازم و حیاتی است.
این روزها از یک نفر بیش از همه عنوان بزرگترین بازنده توافق هسته ای بین ایران و گروه 1+5 که از آن نام «توافق بزرگ قرن» یاد شده، نام برده می شود و آن شخص کسی جز «نتانیاهو»، نخست وزیر جنایتکار و جنگ افروز رژیم صهیونیستی نیست، زیرا وی در دو سال گذشته و سال های پیش از آن، همه تلاش خود را مصروف آنچه آن را «تهدیدات ناشی از برنامه هسته ای ایران» می خواند، کرده بود تا جایی که در این راه از همه موجودیت خود مایه گذشته و در اقدامی خارج از عرف دیپلماتیک و درحالی که برخلاف گذشته فرش قرمزی زیر پای او پهن نشده و دولتمردان آمریکا از سفر او به واشنگتن انتقاد می کردند، به دعوت رئیس جمهوریخواه مجلس نمایندگان آمریکا برای سخنرانی علیه توافق هسته ای راهی کنگره شد. او در این سال ها بارها اعلام کرده بود اسرائیل نخواهد گذاشت این توافقنامه شکل بگیرد و با همه وجود و توان خود، با آن مقابله خواهد کرد.
درباره علت نگرانی این بازنده بزرگ توافق هسته ای و دلیل مخالفت وی با توافق بزرگ و تاریخی قرن، باید گفت که نگرانی او اساساً به دلیل مسائل هسته ای نیست بلکه در موضوعات دیگری نهفته است که توجه به آن می تواند دستاورد بزرگ ایران را در زمینه توافق وین، به خوبی تبیین کند.
نتانیاهو در سال های اخیر، «ایران هراسی» را پایه اصلی سیاست خارجی خود قرار داده بود که با توسل به آن توانسته بود به همراه حامیان غربی خود 6 قطعنامه ظالمانه تحریم را علیه جمهوری اسلامی ایران به تصویب برساند. نخست وزیر رژیم صهیونیستی توانسته بود این موضوع را سال های متمادی دستاویز خود برای ایجاد جار و جنجال تبلیغاتی و سیاسی علیه کشورمان قرار دهد آنگونه که پس از توافقنامه وین، روزنامه اسرائیلی «هاآرتض» در مقاله ای علیه نتانیاهو نوشت: «توافق وین، سرانجام عروسک خیمه شب بازی ایران هراسی نتانیاهو را از دست او گرفت.»
واقعیت این است که نتانیاهو برای عدم توافق هسته ای ایران و گروه 1+5 آنقدر هزینه کرده بود که طبعاً هرگونه توافق نهایی هسته ای به ویژه توافق «برد – برد» به منزله ضربه ای جدی و حیثیتی به او محسوب شود. از همین روست که یکی از رهبران احزاب مخالف وی در کنست به او پیشنهاد کرد در پی انجام توافق نهایی هسته ای جهان با ایران، نتانیاهو باید از سمت خود استعفا دهد.
نگرانی دیگر نتانیاهو از توافق هسته ای و لغو تحریم ها، آزاد شدن پول های بلوکه شده ایران و بازسازی اقتصاد ایران است که قدرت و قابلیت های ایران را در منطقه و جهان به شدت افزایش داده و باعث می شود ایران با پشتوانه اقتصادی و توان بیشتری از محور مقاومت حمایت کند. از نظر نخست وزیر رژیم صهیونیستی، مادام که سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران برمبنای ادامه خط مقاومت و مقابله با رژیم اشغالگر قدس باشد، هرگونه گشایش اقتصاد داخلی و بهبود روابط خارجی ایران به ضرر تل آویو تمام خواهد شد. بدین ترتیب، توافق هسته ای یک موقعیت بزرگ برای جمهوری اسلامی ایران و یک شکست بزرگ برای نتانیاهو محسوب می شود.
از سوی دیگر ائتلاف و همسویی ایجاد شده در سال های اخیر میان رژیم تل آویو و برخی رژیم های مرتجع عرب باعث شده که صف بازماندگان توافق هسته ای از دید ناظران غربی بسیار وسیع تر قلمداد شود. بر همین اساس، روزنامه انگلیسی گاردین در تحلیلی پیرامون توافق هسته ای ایران و 1+5 نوشت: «بازنده بعدی این توافق، ملک سلمان پادشاه عربستان است که همواره با ایجاد این توافق و برداشته شدن فشار بین المللی و لغو تحریم های سیاسی و اقتصادی ایران مخالفت کرده و در ماه های اخیر با حملات گسترده به محور مقاومت در سوریه، عراق، لبنان و یمن، به شدت به تل آویو نزدیک شده است.»
همچنین «عبدالباری عطوان» روزنامه نگار و تحلیل گر برجسته جهان عرب در مقاله ای، آغاز دوران جدید بر سر برنامه هسته ای ایران را به معنای شکست بزرگ اسرائیل و عربستان خوانده و از ریاض و تل آویو به عنوان بازندگان بزرگ این توافق یاد کرد. به اعتقاد وی علاوه بر اسرائیل، کشورهای عربی که با محوریت عربستان تحت نام ائتلاف عربی جنگ علیه یمن را براه انداختند و به حمایت از تروریست ها در سوریه و عراق ادامه دادند تا به گمان خود ضربه ای کاری به ایران و محور مقاومت بزنند، اکنون در مقابل توافقی قرار گرفته اند که هم توان هسته ای ایران را حفظ کرده و هم باعث تقویت قدرت اقتصادی و دیپلماتیک تهران شده است.
این اظهارنظرها به همین جا ختم نشده بلکه روزنامه اماراتی الخلیج نیز با اشاره به دستیابی ایران و گروه 1+5 به توافق، تاکید کرد که این توافق به ایجاد تغییرات جدی در اوضاع جغرافیای سیاسی در منطقه به نفع ایران منجر خواهد شد. همچنین توماس فریدمن، نویسنده مشهور آمریکایی در مقاله ای که در روزنامه نیویورک تایمز منتشر شد تصریح کرد دستیابی به توافق هسته ای به مثابه زلزله سیاسی در خاورمیانه خواهد بود و تاثیر آن از وقوع انقلاب اسلامی ایران نیز فراتر می رود بلکه اوضاع منطقه را به شکل دیگری ترسیم خواهد کرد.
در یک ارزیابی جامع می توان گفت: کسانی که با جدیت، مانع ادامه مسیر گفت وگوها و رسیدن به توافق هسته ای قرار داشتند و در راس آنها نخست وزیر رژیم صهیونیستی و شاه عربستان بزرگترین بازندگان این توافق محسوب می شوند.
روزنامه صهیونیستی «جروزالم پست» نوشت: «بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل» و «ایزاک هرزوگ» رئیس اتحادیه جهانی صهیونیسم پس از توافق هسته ای ایران و کشورهای 1+5 هم قسم شدند که در برابر توافقنامه امضاء شده میان ایران و قدرت های جهانی با یکدیگر متحد شوند.»
به نوشته این روزنامه، این دو مقام صهیونیست در جریان دیداری که به منظور بررسی تبعات امنیتی توافقنامه هسته ای ایران بر صهیونیسم بین المللی برگزار کردند بار دیگر از این توافقنامه به عنوان توافقنامه «بد» یاد کرده و گفتند با توجه به تحولات اخیر و تاثیراتی که این تحولات بر مسائل بین المللی به ویژه معادلات منطقه ای خواهد داشت، هر کاری را که برای تضمین امنیت اسرائیل لازم باشد، انجام خواهند داد.
جروزالم پست، که از «هرزوگ» به عنوان رهبر اپوزیسیون سیاسی مخالف دولت نتانیاهو نام برده، تصریح می کند که نتانیاهو ضمن استقبال از اظهارات ضد ایرانی هرزوگ گفت: همسویی دولت ائتلافی او و اپوزیسیون، در ارتباط با منافع صهیونیست ها، مساله ای حائز اهمیت بوده و برای نشان دادن جبهه ای متحد از مخالفین این توافقنامه به دنیا، لازم و حیاتی است.
این روزها از یک نفر بیش از همه عنوان بزرگترین بازنده توافق هسته ای بین ایران و گروه 1+5 که از آن نام «توافق بزرگ قرن» یاد شده، نام برده می شود و آن شخص کسی جز «نتانیاهو»، نخست وزیر جنایتکار و جنگ افروز رژیم صهیونیستی نیست، زیرا وی در دو سال گذشته و سال های پیش از آن، همه تلاش خود را مصروف آنچه آن را «تهدیدات ناشی از برنامه هسته ای ایران» می خواند، کرده بود تا جایی که در این راه از همه موجودیت خود مایه گذشته و در اقدامی خارج از عرف دیپلماتیک و درحالی که برخلاف گذشته فرش قرمزی زیر پای او پهن نشده و دولتمردان آمریکا از سفر او به واشنگتن انتقاد می کردند، به دعوت رئیس جمهوریخواه مجلس نمایندگان آمریکا برای سخنرانی علیه توافق هسته ای راهی کنگره شد. او در این سال ها بارها اعلام کرده بود اسرائیل نخواهد گذاشت این توافقنامه شکل بگیرد و با همه وجود و توان خود، با آن مقابله خواهد کرد.
درباره علت نگرانی این بازنده بزرگ توافق هسته ای و دلیل مخالفت وی با توافق بزرگ و تاریخی قرن، باید گفت که نگرانی او اساساً به دلیل مسائل هسته ای نیست بلکه در موضوعات دیگری نهفته است که توجه به آن می تواند دستاورد بزرگ ایران را در زمینه توافق وین، به خوبی تبیین کند.
نتانیاهو در سال های اخیر، «ایران هراسی» را پایه اصلی سیاست خارجی خود قرار داده بود که با توسل به آن توانسته بود به همراه حامیان غربی خود 6 قطعنامه ظالمانه تحریم را علیه جمهوری اسلامی ایران به تصویب برساند. نخست وزیر رژیم صهیونیستی توانسته بود این موضوع را سال های متمادی دستاویز خود برای ایجاد جار و جنجال تبلیغاتی و سیاسی علیه کشورمان قرار دهد آنگونه که پس از توافقنامه وین، روزنامه اسرائیلی «هاآرتض» در مقاله ای علیه نتانیاهو نوشت: «توافق وین، سرانجام عروسک خیمه شب بازی ایران هراسی نتانیاهو را از دست او گرفت.»
واقعیت این است که نتانیاهو برای عدم توافق هسته ای ایران و گروه 1+5 آنقدر هزینه کرده بود که طبعاً هرگونه توافق نهایی هسته ای به ویژه توافق «برد – برد» به منزله ضربه ای جدی و حیثیتی به او محسوب شود. از همین روست که یکی از رهبران احزاب مخالف وی در کنست به او پیشنهاد کرد در پی انجام توافق نهایی هسته ای جهان با ایران، نتانیاهو باید از سمت خود استعفا دهد.
نگرانی دیگر نتانیاهو از توافق هسته ای و لغو تحریم ها، آزاد شدن پول های بلوکه شده ایران و بازسازی اقتصاد ایران است که قدرت و قابلیت های ایران را در منطقه و جهان به شدت افزایش داده و باعث می شود ایران با پشتوانه اقتصادی و توان بیشتری از محور مقاومت حمایت کند. از نظر نخست وزیر رژیم صهیونیستی، مادام که سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران برمبنای ادامه خط مقاومت و مقابله با رژیم اشغالگر قدس باشد، هرگونه گشایش اقتصاد داخلی و بهبود روابط خارجی ایران به ضرر تل آویو تمام خواهد شد. بدین ترتیب، توافق هسته ای یک موقعیت بزرگ برای جمهوری اسلامی ایران و یک شکست بزرگ برای نتانیاهو محسوب می شود.
از سوی دیگر ائتلاف و همسویی ایجاد شده در سال های اخیر میان رژیم تل آویو و برخی رژیم های مرتجع عرب باعث شده که صف بازماندگان توافق هسته ای از دید ناظران غربی بسیار وسیع تر قلمداد شود. بر همین اساس، روزنامه انگلیسی گاردین در تحلیلی پیرامون توافق هسته ای ایران و 1+5 نوشت: «بازنده بعدی این توافق، ملک سلمان پادشاه عربستان است که همواره با ایجاد این توافق و برداشته شدن فشار بین المللی و لغو تحریم های سیاسی و اقتصادی ایران مخالفت کرده و در ماه های اخیر با حملات گسترده به محور مقاومت در سوریه، عراق، لبنان و یمن، به شدت به تل آویو نزدیک شده است.»
همچنین «عبدالباری عطوان» روزنامه نگار و تحلیل گر برجسته جهان عرب در مقاله ای، آغاز دوران جدید بر سر برنامه هسته ای ایران را به معنای شکست بزرگ اسرائیل و عربستان خوانده و از ریاض و تل آویو به عنوان بازندگان بزرگ این توافق یاد کرد. به اعتقاد وی علاوه بر اسرائیل، کشورهای عربی که با محوریت عربستان تحت نام ائتلاف عربی جنگ علیه یمن را براه انداختند و به حمایت از تروریست ها در سوریه و عراق ادامه دادند تا به گمان خود ضربه ای کاری به ایران و محور مقاومت بزنند، اکنون در مقابل توافقی قرار گرفته اند که هم توان هسته ای ایران را حفظ کرده و هم باعث تقویت قدرت اقتصادی و دیپلماتیک تهران شده است.
این اظهارنظرها به همین جا ختم نشده بلکه روزنامه اماراتی الخلیج نیز با اشاره به دستیابی ایران و گروه 1+5 به توافق، تاکید کرد که این توافق به ایجاد تغییرات جدی در اوضاع جغرافیای سیاسی در منطقه به نفع ایران منجر خواهد شد. همچنین توماس فریدمن، نویسنده مشهور آمریکایی در مقاله ای که در روزنامه نیویورک تایمز منتشر شد تصریح کرد دستیابی به توافق هسته ای به مثابه زلزله سیاسی در خاورمیانه خواهد بود و تاثیر آن از وقوع انقلاب اسلامی ایران نیز فراتر می رود بلکه اوضاع منطقه را به شکل دیگری ترسیم خواهد کرد.
در یک ارزیابی جامع می توان گفت: کسانی که با جدیت، مانع ادامه مسیر گفت وگوها و رسیدن به توافق هسته ای قرار داشتند و در راس آنها نخست وزیر رژیم صهیونیستی و شاه عربستان بزرگترین بازندگان این توافق محسوب می شوند.
نظر شما :