ایران، چین جدید می‌شود؟
علاوه بر نگرانی هایی که درمورد برنامه هسته ای ایران وجود دارد، یک نگرانی عمده درباره ایران به وجود آمده است که هیچ ربطی به برنامه هسته ای ندارد، و آن پتانسیل قدرت اقتصادی این کشور است.
به گزارش روزنامه آمریکایی پکونو رکورد، اگر توافق هسته ای صورت گیرد، ایران می تواند بر منابع سرشار خود دسترسی پیدا کند و با به دست آوردن قدرت اقتصادی فراوان به قدرت مسلط منطقه تبدیل شود. ایران هم اکنون نیز قدرت چشمگیری دارد و از این پتانسیل برخوردار است که جایگاه خود را تقویت و کشورهای رقیب را دچار چالش کند.
پس باید آماده شویم، چون ایران می تواند به چین دیگری تبدیل شود. شباهت های زیادی بین چین و ایران وجود دارد. زمانی که نیکسون، رئیس جمهوری سابق آمریکا، هنری کیسینجر، مشاور امنیت ملی خود را در سفری محرمانه به چین فرستاد و زمینه برای دیدار تاریخی نیکسون و رهبران چین در سال 1972 فراهم شد، چین درهای خود را به روی جهان گشود. چهل سال بعد از آن، قدرت چین همچنان در حال افزایش است و ایالات متحده را از نظر اقتصادی به چالش می کشد. چین زمانی که تعامل با جهان را آغاز کرد فاقد طبقه متوسط بود. حزب کمونیست چین راه را برای سرمایه داری باز و امکان صعود اقتصادی این کشور را فراهم کرد. اکنون چین دارای یک طبقه متوسط رو به رشد است، اما دولت و مردم این کشور برای رسیدن به جایگاهی که اکنون دارند، از هیچ شروع کردند.
اما ایران هم اکنون همه عناصر موفقیت اقتصادی را در اختیار دارد. مردم این کشور نسبت به مردم چین آن زمان، از آموزش بهتری برخوردارند و ایران دارای یک طبقه متوسط ناب است. از سوی دیگر، جمعیت ایران جوان است. بیش از 60 درصد از جمعیت 73 میلیونی ایران زیر 30 سال سن دارند. نسل بعداز انقلاب ایران خواهان تعامل با جهان است و دولت می تواند از ثمرات تجارت آزاد و تعامل جهانی بیشتر، بهره مند شود.
مدل رشد اقتصادی چین ترکیبی از دولت کمونیست و روح سرمایه داری است، فرمولی که در عرصه جهانی مورد پذیرش قرار گرفته است. ریشه معجزه اقتصادی چین در شانگهای، شهر همیشه بیدار و هنگ کنگ قرار دارد. در هنگ کنگ سرمایه داری دور از چشم پکن رونق گرفت.
این نوع سرمایه داری افسارگسیخته احتمالا مورد پذیرش رهبران ایران نیست، اما آنها می توانند بر این مساله تمرکز کنند که همچون چین از هیچ شروع نخواهند کرد. ایران تاریخی غنی دارد و بهتر می تواند از آزادی های اقتصادی سود ببرد. ذخایر نفتی نیز به ایران موقعیتی رشک آور داده است.
ایران در تاریخ خود هرگز به دیگر کشورها حمله نکرده است. جنگ ایران و عراق هم در سال 1980 توسط عراق آغاز شد و هشت سال طول کشید. آنچه اوباما به آن اشاره می کند این است که تعامل ایران و جهان و وابستگی متقابل آنها به یکدیگر به عنوان یک بازدارنده در برابر بروز جنگ عمل خواهد کرد. یک قانون کلی وجود دارد و آن اینکه افراد به مشتریان خود حمله نمی کنند، این واقعیت در مورد کشورها هم صادق است.
به گزارش روزنامه آمریکایی پکونو رکورد، اگر توافق هسته ای صورت گیرد، ایران می تواند بر منابع سرشار خود دسترسی پیدا کند و با به دست آوردن قدرت اقتصادی فراوان به قدرت مسلط منطقه تبدیل شود. ایران هم اکنون نیز قدرت چشمگیری دارد و از این پتانسیل برخوردار است که جایگاه خود را تقویت و کشورهای رقیب را دچار چالش کند.
پس باید آماده شویم، چون ایران می تواند به چین دیگری تبدیل شود. شباهت های زیادی بین چین و ایران وجود دارد. زمانی که نیکسون، رئیس جمهوری سابق آمریکا، هنری کیسینجر، مشاور امنیت ملی خود را در سفری محرمانه به چین فرستاد و زمینه برای دیدار تاریخی نیکسون و رهبران چین در سال 1972 فراهم شد، چین درهای خود را به روی جهان گشود. چهل سال بعد از آن، قدرت چین همچنان در حال افزایش است و ایالات متحده را از نظر اقتصادی به چالش می کشد. چین زمانی که تعامل با جهان را آغاز کرد فاقد طبقه متوسط بود. حزب کمونیست چین راه را برای سرمایه داری باز و امکان صعود اقتصادی این کشور را فراهم کرد. اکنون چین دارای یک طبقه متوسط رو به رشد است، اما دولت و مردم این کشور برای رسیدن به جایگاهی که اکنون دارند، از هیچ شروع کردند.
اما ایران هم اکنون همه عناصر موفقیت اقتصادی را در اختیار دارد. مردم این کشور نسبت به مردم چین آن زمان، از آموزش بهتری برخوردارند و ایران دارای یک طبقه متوسط ناب است. از سوی دیگر، جمعیت ایران جوان است. بیش از 60 درصد از جمعیت 73 میلیونی ایران زیر 30 سال سن دارند. نسل بعداز انقلاب ایران خواهان تعامل با جهان است و دولت می تواند از ثمرات تجارت آزاد و تعامل جهانی بیشتر، بهره مند شود.
مدل رشد اقتصادی چین ترکیبی از دولت کمونیست و روح سرمایه داری است، فرمولی که در عرصه جهانی مورد پذیرش قرار گرفته است. ریشه معجزه اقتصادی چین در شانگهای، شهر همیشه بیدار و هنگ کنگ قرار دارد. در هنگ کنگ سرمایه داری دور از چشم پکن رونق گرفت.
این نوع سرمایه داری افسارگسیخته احتمالا مورد پذیرش رهبران ایران نیست، اما آنها می توانند بر این مساله تمرکز کنند که همچون چین از هیچ شروع نخواهند کرد. ایران تاریخی غنی دارد و بهتر می تواند از آزادی های اقتصادی سود ببرد. ذخایر نفتی نیز به ایران موقعیتی رشک آور داده است.
ایران در تاریخ خود هرگز به دیگر کشورها حمله نکرده است. جنگ ایران و عراق هم در سال 1980 توسط عراق آغاز شد و هشت سال طول کشید. آنچه اوباما به آن اشاره می کند این است که تعامل ایران و جهان و وابستگی متقابل آنها به یکدیگر به عنوان یک بازدارنده در برابر بروز جنگ عمل خواهد کرد. یک قانون کلی وجود دارد و آن اینکه افراد به مشتریان خود حمله نمی کنند، این واقعیت در مورد کشورها هم صادق است.
منبع: دنیای اقتصاد
نظر شما :