آمریکا در عراق به دنبال چیست؟

مصطفی ملکوتیان در سرمقاله کیهان نوشت:

آمریکا در عراق به دنبال چیست؟ به نظر نگارنده پاسخ این سوال در یک جمله عبارت است از تلاش برای ایفای نقش در شکل دهی ترتیبات امنیتی منطقه بعد از شکست در سوریه.

از مدتی پیش و به ویژه پس از شکست تروریست های وابسته به استکبار جهانی در نبرد سرنوشت ساز القصیر در مرز لبنان (که شکست توطئه خارجی در سوریه- توطئه ای که به سرکردگی آمریکا آغاز شد و تداوم یافت و غربیان سعی نمودند با آوردن تروریست از بیش از 85 کشور جهان شعله جنگ را روشن نگه دارند- را به دنبال داشت) مشخص بود که دشمنان جبهه مقاومت، همه امکانات بالقوه و بالفعل خود را به میدان خواهند آورد تا اکنون که در سوریه شکست خورده اند، تا جایی که امکان دارد جای پای خود را در منطقه از دست ندهند. زیرا نتیجه طبیعی شکست یک توطئه بزرگ، مجازات توطئه گران است و حداقل این است که این شکست در منطقه دوستان آمریکا را بسیار ضعیف و مستعد ایجاد تغییرات سیاسی ناخواسته نموده و در نهایت جغرافیای سیاسی منطقه را به ضرر بازیگران غربی و وابستگان آنها تغییر خواهد داد.

گروه تروریستی داعش در عراق، دقیقا در چارچوب این راهبرد آمریکا عمل می کند و هرگونه تحلیل دیگری در این رابطه غیرواقعی است. آمریکایی ها اقدامات داعش را مدیریت می کنند و با سلطه بر رهبرانشان، از آنها برای حمله به هرکسی که مطابق راهبردشان لازم است، بهره می گیرند. برای تحلیل درست قضایا باید به این موارد توجه کنیم:

1- آمریکا در سوریه مستقیما به داعش و گروه های مشابه کمک های بزرگ مالی، تسلیحاتی و اطلاعاتی می کند و آنها از این کمک ها در حمله به عراق استفاده می کنند.
2- گزارش ها حاکی از آن است که آمریکا از حمله قریب الوقوع داعش به استان های شمالی عراق خبر داشته و دولت عراق را از آن مطلع نکرده است.
3- گزارش های زیادی وجود دارد حاکی از اینکه آمریکایی ها در اردن مستقیما داعش را آموزش نظامی می دهند.
4- اساسا آمریکا و رژیم صهیونیستی اینگونه استدلال می کنند که شکست دادن ایران، حزب الله، حماس، سوریه و نیروهای طرفدار ایران غیرممکن است و راه بهتر به راه انداختن جنگ های مذهبی در منطقه است تا توان نیروهای طرفدار ایران تحلیل رود. حال در صورتی که این نیروها به فرض محال برای غرب خطرناک شوند، غرب با توجه به اینکه کنترل گروه هایی مانند داعش را خود در اختیار دارد، آنها را کنار زده یا مانند برخوردی که با صدام کرد آنها را حذف خواهد کرد.
5- رسانه های غربی و به ویژه آمریکایی بعد از حمله داعش به عراق کاملا در اختیار پخش اخبار این گروهک بود و آنها مدام می گفتند که داعش به سوی بغداد در حرکت است.
6- آمریکا با کشورهایی مانند عربستان (و امارات، قطر و ترکیه) که از حامیان اصلی گروه های تکفیری هستند، روابط راهبردی ویژه دارد و هیچ فرد عاقلی نمی پذیرد که این گروه های وابسته برخلاف منافع غرب و رژیم صهیونیستی عمل کنند. به ویژه که جمع کردن این گروه ها برای آمریکا نیاز به حمله زمینی و حمله از طریق نیروی هوایی یا پهپادها ندارد و کافی است کمک ها قطع و رژیم های وابسته به آمریکا راه های ورود آنها به عراق و سوریه را ببندند.
7- گروه های تکفیری تاکنون اقدامی علیه رژیم صهیونیستی انجام نداده و فقط بر اساس دستورات دیکته شده و دست های پشت پرده که شامل هماهنگی میان آمریکا، رژیم صهیونیستی، ارتجاع عرب و ترکیه است اقدام می کنند.

این واقعیت ها و بسیاری وقایع دیگر نشان می دهد که آنچه اکنون در عراق می گذرد یک توطئه برنامه ریزی شده بزرگ برای شکل دهی ترتیبات امنیتی منطقه بعد از شکست طرح های غربی ها در سوریه است. شکست در سوریه برای غرب بسیار رسوا و تلخ بوده و آنها با پذیرش این شکست اکنون می خواهند از طریق:

1- توطئه چینی برای عراق، حضور مستقیم در منطقه از طریق حضور مجدد در عراق و القای این توطئه که بدون آمریکا عراق نمی تواند باقی بماند.
2- تقویت مجدد گروه های تکفیری مانند داعش برای بازگشت به سوریه و...
3- بدنام کردن ایران با دروغ پراکنی مبنی بر همکاری ایران با آمریکا در مسئله عراق.

از واقعیات تلخی که می تواند ناشی از شکست در سوریه باشد- یعنی تغییرات سیاسی بزرگ در نظام های سیاسی ارتجاع عرب که حامیان تروریست ها در سوریه بوده اند و تضعیف خردکننده رژیم صهیونیستی- جلوگیری و در شکل دهی ترتیبات امنیتی جدید منطقه ایفای نقش نمایند.

توصیه ها:
ملت و دولت عراق برای موفقیت پایدار در برابر توطئه های بیگانه و وابستگان داخلی آنها حداقل باید موارد زیر را اجرایی کنند:
1- در عراق شیعیان از نظر ترکیب جمعیتی اکثریت قاطع دارند و آمارها جمعیت شیعه عراق را از بیش از 60 تا بیش از 80 درصد گفته اند. وحدت مردم، مرجعیت و حمایت و همراهی اقلیت های عراقی با آنها وضعیتی شکست ناپذیر ایجاد می کند که می تواند هر مشکلی- از توطئه های آمریکا گرفته تا نقشه های معارضان ظالم داخلی- را از میان بردارد. راهبردی که امروزه مردم و دولت عراق در مقابل گروه های تکفیری در پیش گرفته اند، بدون شک در صورت ادامه می تواند عراق را به ساحل نجات هدایت، و دشمنان این کشور را ناکام گذارده به متجاوزان بیگانه درسی فراموش نشدنی داده، آنها را تضعیف و شرایط منطقه ای را برای ایجاد یک منطقه آرمانی آماده کند. بدین ترتیب، مردم عراق نباید فقط به دفع متجاوزان داعش اکتفا نمایند، آنها باید برای ایمن کردن کل منطقه، با برنامه ریزی های دقیق با همه آنهایی که در حمله به عراق نقش داشته اند برخوردی شایسته کنند. عراق به دلیل موقعیت جغرافیایی و داشتن برخی مزایای ژئوپلتیک به گونه ای است که می تواند دشمنان خود را که در نزدیکی او قرار داشته و نقاط ضعف فراوانی دارند، بر سر جای خود بنشاند.
2- عراقی ها در مبارزه با گروه های تکفیری نباید با قدرت های سلطه گر جهانی مانند آمریکا (که خود عامل اصلی تشکیل این گروه ها هستند و این گروه ها در راستای برنامه ریزی آنها وارد عراق شده اند)، متحد شوند. زیرا این قدرت ها در میانه راه آنها را تنها گذارده یا بعد از پایان ماجرا در عراق باقی می مانند و از این طریق در این کشور و در سطح منطقه، به دستکاری سیاسی می پردازند.
این قدرت ها فقط بر اساس منافع راهبردی خود وارد ماجرا می شوند. در جریان حمله داعش به عراق، آمریکایی ها یک خیمه شب بازی به راه انداختند. آنها با تناقض های گفتاری بسیار مدام می گفتند، حمله می کنیم، حمله نمی کنیم، با نیروی هوایی و پهپادها حمله می کنیم، حمله زمینی نمی کنیم و... آنها که امیدوار پیشروی داعش به سوی بغداد بودند، منتظر حوادث باقی می مانند تا در نهایت وقتی ملت عراق توانست تروریست ها را شکست دهد، مزورانه این پیروزی را به نام خود ثبت کنند.
تزویر آمریکایی ها وقتی آشکارتر می شود که به این درخواست اخیر آنها که گفته اند اگر نوری مالکی (که در انتخابات اخیر پارلمانی حزبش اکثریت را بدست آورده است) از قدرت کنار برود به تروریست ها حمله می کنیم دقت کنیم.
3- همزمان با مبارزه با تروریست ها، عراقی ها نباید از حامیان اصلی منطقه ای تروریست ها غافل شوند. آنها مستعد تغییرات سیاسی و بسیار ضربه پذیر و نسبت به آینده ناامید هستند.
4- یکی از بهترین راهکارهایی که دولت و ملت عراق را در مقابل توطئه ها بیمه خواهد کرد تشکیل نیروهای نظامی مردمی- بسیج- در سراسر عراق و بهره گیری از آنها در مبارزه با مهاجمان و امر دفاع می باشد. این نیروها بسیار مطمئن بوده و بدون هیچ گونه چشمداشتی در مقابل توطئه ها در صحنه حضور می یابند.
5- تحکیم اتحاد اکثریت (شیعیان) با اقلیت های قومی مذهبی عراقی به ویژه کردها و اهل تسنن بدون واسطه گری خارجی؛ در این رابطه عراقی ها نباید فقط با شخصیت ها و ساختارهای رسمی اقلیت ها تماس داشته باشند. زیرا اینان به خوبی توسط آمریکا، رژیم صهیونیستی و... شناسایی شده و حتی ممکن است نفوذهایی در برخی از افراد آنها به دست آورده باشند.
6- کمک به دولت سوریه برای زدن ضربه های خردکننده نهایی به تروریست ها و محاصره آنها از جبهه های مختلف شمالی، جنوبی، غربی و شرقی.
7- بی توجهی به میانجی گری های عناصر وابسته به غرب برای آتش بس تا رسیدن به اهداف نهایی راهبردی.