چهار نکته درباره کنفرانس صلح سوریه

فرارو- کنفرانس ژنو2 با هدف گردهم آوردن طرف های درگیر در سوریه و همچنین تشکیل دولت انتقالی برگزار می شود. مردم هیچ امیدی ندارند که این کنفرانس با هدف پایان دادن به درگیری های سوریه برگزار شده باشد.
 
به گزارش سرویس بین الملل فرارو به نقل از گاردین، براساس ابلاغیه ژنو1 که سی ام ژوئن سال 2012 نهایی شد، یک دولت انتقالی با قدرت اجرایی کامل متشکل از اعضای دولت و اپوزیسیون ایجاد خواهد شد. اما در اینباره چهار نکته وجود دارد که باید در نظر گرفت: 

1. موفقیت، یک فرایند خواهد بود نه یک توافق
انتظارات از این نشست بسیار اندک است. حتی خوشبین ترین دیپلمات ها هم انتظار حل و فصل درگیری های سوریه را در نشست ژنو ندارند. جان کری، وزیر امور خارجه آمریکا اهداف محدود این نشست را اینطور عنوان کرد: «کنفرانس صلح ژنو یک آغاز است نه پایان؛ آغاز فرآیندی که بهترین فرصت اپوزیسیون برای دستیابی به اهداف مردم سوریه محسوب می شود.» شاید یکی از نکات مثبت این نشست همکاری بیشتر روسیه و آمریکا باشد.

2. هیچ نماینده مشروعی از مردم سوریه در این نشست حضور ندارد
ژنو2 بیشتر به اینکه چه کسانی حضور داشته باشند پرداخته تا اینکه چه اتفاقی در این نشست خواهد افتاد. اکثریت مردم سوریه شاید به هیچ وجه نماینده ای در این نشست نداشته باشند. اکثر سوری ها خواستار پایان جنگی هستند که کشورشان را نابود کرده اما چه کسی در ژنو این هدف را دنبال می کند؟ بسیاری از اعضای دولت و اپوزیسیون سوریه تنها به گزینه نظامی اعتقاد دارند.

3.شاید کسانی که در ژنو حضور ندارند بیش از حاضرین اهمیت داشته باشند
رژیم سوریه دیپلمات هایی را به این نشست فرستاده است. اما هیچیک از شخصیت های نظامی یا امنیتی که به طور موثر در اداره این رژیم دخیل هستند،غایب هستند. تمام تصمیمات بزرگ در دمشق گرفته می شود بنابراین هیات نمایندگی این رژیم هیچ توانایی برای ایجاد اجماع نخواهد داشت.

 بازوهای اصلی گروه های مخالف از شرکت در این کنفرانس امتناع کرده اند. برخی از آنها شرکت کنندگان در نشست ژنو را خائن می دانند. و این در حالی است که رضایت آنها برای هرگونه آتش بسی ضروری است.  نشست ژنو در حالی آغاز شد که حلب هنوز تحت بمباران نیروهای هوایی دولت است.

اما مهمترین صندلی خالی مربوط به ایران می شود. روز دوشنبه این کشور به نشست ژنو دعوت شد و بعد این دعوت پس گرفته شد. بسیاری معتقدند نقش ایران به عنوان حامی منطقه ای اصلی اسد، برای گذار مسالمت آمیز حیاتی است.

 4.پایان جنگ سرد ایران- عربستان برای پایان دادن به درگیری های سوریه حیاتی است
از زمان آغاز ناآرامی ها در سوریه، یک جنگ نیابتی درگیری ها را تشدید کرده است. طرف های مهم در این درگیری ها ایران و عربستان هستند که هر دو در کشمکش قدرت منطقه ای حضور دارند. پیامد خونین این جنگ در سوریه نمایان می شود اما خرابی هایی را در عراق به بار آورده و لبنان را تهدید می کند.

ایران رژیم سوریه را تجهیز و تامین می کند و در سوی دیگر عربستان و متحدانش گروه های مختلف مخالف را مسلح کرده اند. تا زمانی که این کشورها با حمایت خود به آتش درگیری ها دامن می زنند، طرف هایی که به گزینه نظامی برای پایان دادن به بحران اعتقاد دارند به جنگ خود ادامه خواهند داد. بنابراین آتش بس در سوریه نیازمند آتش بس میان این دو قدرت است.