پایان زندگی «آریل شارون»

«آریل شارون» نخست وزیر اسبق رژیم صهیونیستی که به «قصاب صبرا و شتیلا» معروف بود، بعد از کمایی 8 ساله، در سن ۸۵ سالگی مُرد.

به گزارش خبرگزاری فارس، «آریل شارون» نخست وزیر اسبق رژیم صهیونیستی بعد از آنکه در چند روز گذشته با افت شدید علایم حیاتی روبرو شد، دقایقی قبل در مرکز درمانی «شبا» در سن 85 سالگی جان داد.

شارون از سال 2006 و در حالی که نخست وزیری رژیم صهیونیستی و رهبری حزب تازه تأسیس «کادیما» را بر عهده داشت، بعد از دو سکته مغزی به کما رفت و از آن زمان با صرف هزینه های فراوان زندگی نباتی داشت.

اواسط این هفته وضعیت شارون رو به وخامت گذاشت و پنج شنبه پزشکان اعلام کردند وضعیت وی «بسیار وخیم» است و در ساعات پایانی عمر خود به سر می برد.

شارون که از نوجوانی با عضویت در «هاگانا» فعالیت علیه فلسطینی ها را آغاز کرده بود، یکی از بدنام ترین حاکمان اسرائیلی به شمار می آید. کشتار «صبرا و شتیلا» که در سال 1982 و در زمان تصدی وزارت جنگ توسط وی در جنوب لبنان رخ داد، از جمله سیاه ترین نقاط کارنامه سیاسی و نظامی او به شمار می آید. در این کشتار که تحت حمایت نیروهای اسرائیلی انجام شد، صدها غیرنظامی فلسطینی به دست «فالانژ» ها کشته شدند. همین حادثه بود که لقب «قصاب صبرا و شتیلا» را برای او به ارمغان آورد.

شارون پیش از آن هم در پاییز سال 1953 به همراه نیروهای نظامی تحت امرش موسوم به «یگان 101» کشتار روستای «القبیه» در شمال قدس و در اراضی تحت اختیار اردن را مرتکب شده بود. این حمله به نابودی کامل روستا و مرگ ده ها تن از اهالی آن منجر شد. این کشتار به حدی بی رحمانه بود که شورای امنیت سازمان ملل هم به آن واکنش نشان داد و اقدام صهیونیست ها را محکوم کرد.

شارون در 26 فوریه سال 1928 در کفار ملال در فلسطین اشغالی به دنیا آمد و اسم خانوادگی اصلی وی شانرمان بوده است. خانواده وی از یهودیان اشکنازی است که از شرق اروپا مهاجرت کرده بودند.

شارون در سال 2001 نخست وزیر رژیم صهیونیستی شد و سیاست ترور بارزترین رهبران فلسطینی را در پیش گرفت و دیوار حائل را بین سرزمین های اشغالی و کرانه باختری و غزه بنا کرد.

وی در سال 2005 طرح عقب نشینی کامل از غزه را اجرا کرد. همین اقدام با اعتراض راستگرایان اسرائیلی منجر شد و او را به خروج حزب «لیکود» و تأسیس حزب «کادیما» در 21 نوامر 2005 وادار کرد. او در سال 2006 در حالی که سال پایانی نخست وزیری اش را می گذراند، بعد از سکته مغزی به کما رفت.