آیا فخری زاده همان اوپنهایمر است؟

دیپلماسی ایرانی: حسن روحانی، رئیس جمهور ایران در جریان سفر به نیویورک به صدها پرسش پاسخ داد و حتی یک مکالمه تلفنی نیز با باراک اوباما داشت. اما برای دیپلمات های آمریکایی و مقامات سرویس های جاسوسی که در روند مذاکرات با ایران شرکت خواهند داشت، همچنان یک پرسش بی پاسخ مانده و این در حالی است که روحانی برای دست و پنجه نرم کردن با سیاست های دشوار و کنار آمدن با سپاه و محافظه کاران به کشور بازگشته است.اکنون این پرسش مطرح است که آیا مقامات عالی تهران آمادگی دارند از بخش قابل توجهی از پروژه چند میلیارد دلاری هسته ای صرفنظر کنند تا کشور را از شر تحریم ها نجات دهند؟

به گزارش نیویورک تایمز، هم در تهران و هم در واشینگتن، سیاست های داخلی به اندازه مذاکراتی که دو هفته دیگر در ژنو آغاز می شود، دشوار است. شرکت های وابسته به سپاه، هزاران دانشمند و مهندس و کارگر در صنعت هسته ای اکنون با هزینه ای مواجه هستند که باید برای تعدیل تحریم ها پرداخت شود.این روزنامه آمریکایی در ادامه می نویسد، یکی از موارد مورد درخواست غرب برای لغو تحریم ها، تعطیلی پروژه چند میلیارد دلاری راکتور آب سنگین و مهر و موم تاسیسات زیرزمینی فوردو است.

این در حالی است که کنگره که تا کنون تحریم های سنگینی را علیه ایران به تصویب رسانده، اکنون طرح جدیدی برای تحریم  ایران در دست بررسی دارد. در این بین، زمان از اهمیت زیادی برخوردار است. در صورتی که تحریم ها علیه ایران لغو نشود، پیشرفت در مذاکرات هسته ای با ایران بعید به نظر می رسد و عکس این قضیه نیز صادق است.برای مقامات تهران نیز اکنون این پرسش مطرح است که در صورت همکاری ایران، آیا اوباما از قدرت لازم برای لغو تحریم ها برخوردار است؟

شاید تماس تلفنی روز جمعه اوباما و روحانی اندکی از میزان بدبینی ها کاسته باشد. اکنون دست کم شعار مرگ بر آمریکا را در دانشگاه های تهران در جریان اقامه نماز جمعه متوقف شده و احتمالا باقی نگاهداشتن ایران درفهرست محور شرارتی که جورج بوش آن را ترسیم کرده بود، دیگر کار عاقلانه ای برای اوباما نیست.

در این بین روحانی همواره بر شفافیت تاکید دارد و می گوید آماده تعامل بهتر با جامعه بین المللی و از بین بردن نگرانی ها در خصوص برنامه های هسته ای کشورش است. یک دهه قبل، زمانی که روحانی هدایت مذاکرات هسته ای ایران را برعهده داشت، تعداد سانتریفوژها در ایران 164 دستگاه برآورد می شد. اما اکنون  تعداد این سانتریفوژها به 18 هزار دستگاه می رسد. از سوی دیگر نخستین راکتور آب سنگین ایران در آستانه افتتاح قرار دارد و اسرائیلی ها می گویند مقامات آمریکایی نباید اجازه دهند این راکتور به بهره برداری برسد.

رابرت آینهورن، مشاور سابق کاخ سفید در امور ایران، می گوید: برخی بر این باورند که شفافیت به تنهایی کافی نیست. به گفته وی، در صورتی که فعالیت های هسته ای ایران پیشرفت زیادی داشته باشد، نظارت گسترده آژانس بین المللی انرژی اتمی کافی نیست ، چرا که احتمال توقف ناگهانی نظارت ها وجود دارد.

این در حالی است که دولت اوباما تجربه خروج بازرسان از یک کشور را دارد و می داند در این صورت چه اتفاق می افتد. کره شمالی، کشوری است که بازرسان را اخراج کرد و نخستین آزمایش هسته ای خود را انجام داد. بنابراین مساله این نیست که تنها بخشی از فعالیت های هسته ای ایران متوقف شود، بلکه موضوع این است که امکان احیای بخش تعطیل شده برنامه های هسته ای ایران در آینده وجود نداشته باشد.

درحال حال حاضر، سانتریفوژهای پیشرفته ای در ایران نصب شده اند که ظرفیت تهران برای تولید مواد مورد نیاز در برنامه های هسته ای تسلیحاتی را افزایش می دهد. از سوی دیگر راکتور اراک که در آستانه راه اندازی قرار دارد، به فوریت هر گونه مذاکره هسته ای با ایران، می افزاید.اسرائیل در گذشته دو راکتور مشابه را در عراق و سوریه منهدم کرده و این در شرایطی بود که هنوز این راکتورها سوخت گیری نکرده بودند. کارشناسان می گویند حمله نظامی به راکتوری که سوهت گیری برای آن انجام شده، پیامدهای فاجعه بار زیست محیطی به همراه دارد.

یک پرسش دیگر در مورد توافق هسته ای با ایران این است که آیا تهران به موجب این توافق به بازرسان بین المللی اجازه می دهد با محسن فخری زاده، صحبت کنند. وی از نظر غربی ها رابرت اوپنهایمر، ایران است. همان پدر بمب اتمی آمریکا که رئیس پروژه منهتن بود و برنامه های هسته ای تسلیحاتی آمریکا را در سال های 1940 توسعه داد. فخری زاده چهره مخفی فعالیت های هسته ای ایران است که گفته می شود با توجه به نگرانی ها در مورد انجام ترور از سوی عناصر صهیونیستی، در محافل عمومی حاضر نمی شود.جاسوس های اسرائیلی و اروپایی ادعا می کنند که پروژه منهتن ایران در لابراتوارهایی در حال پیشرفت است که تحت کنترل فخری زاده قرار دارند.

تحریریه دیپلماسی ایرانی / 10

*توضیح: انتشار این مطلب به معنای تایید مفاد آن نیست و صرفا جهت آشنایی خوانندگان با دیدگاه های موجود در رسانه های متفاوت منتشر شده است

انتشار اولیه: دوشنبه 8 مهر 1392/ باز انتشار: پنجشنبه 11 مهر 1392