رئیس جمهوری که شنا دوست ندارد

هوجین تائو را برخلاف روسای جمهور پیشین چین کسی در حال شنا کردن ندیده است
در اکتبر 2003 ژیانگ زمین رئیس جمهور وقت چین برای سفری هشت روزه راهی ایالات متحده شد. سفری که از جنبه های بسیار قابل توجه بود از جمله سخنان وی در دانشگاه هاروارد و اعترافش به وقوع برخی اشتباهات در جریان کشته شدن دانشجویان در میدان تیانانمن در سال 1989 بود. وی حتی مقدمات را برای الحاق چین به سازمان تجارت جهانی در سال 2001 میلادی مهیا کرد. اما اصلی ترین حرکت آقای رئیس جمهور در جریان این سفر در سواحل هاوایی رخ داد: رهبر 71 ساله چین مقابل دوربین خبرنگاران تن به آب زده و شنا کرد. ژیانگ در حالی شنا کرد که عکس های منتشر شده از وی در چهار ماه قبل از این سفر حاکی از ضعف جسمانی وی بود و بسیاری از رسانه ها ادعا کرده بودند که آقای رئیس جمهور پس از یک سکته قدرت را در دست گرفته است. بنابراین ژیانگ همان کاری را کرد که هر رهبر چینی در آن فضاسازی رسانه ای علیه خود انجام می داد: شنا کردن برای اثبات سلامتی تن. در آن زمان نیویورک تایمز با چاپ مطلبی به نقل از رئیس جمهور وقت چین نوشت: بیش از یک کیلومتر شنا کردم.

فارین پالیسی در گزارشی با این محوریت می نویسد: آگوست امسال رئیس جمهوری چین هوجین تائو به منطقه ای ساحلی و بسیار خوش آب و هوا در کشورش سفر کرد تا در خصوص آینده حزب کمونیست چین با همقطاران و هم حزبی هایش دیدار و گفتگو داشته باشد. اهمیت این سفر اما در دستاوردهای سیاسی و توافق های استراتژیک نبود بلکه در سنت شکنی آقای هوجین تائو نهفته بود. پیش از او تمامی روسای جمهور از مائو تا ژیانگ زمین برای اثبات قدرت خود در مکان های عمومی و مقابل خبرنگاران دست به شنا زده بودند. با اینهمه به نظر می رسد که آقای هوجین تائو نه در سواحل دریاهای چین و نه در هیچ کشور دیگری شنا نکرده است. فارین پالیسی این حرکت آقای رئیس جمهور را نشانه ای دال بر نوع حکومتی که وی بر چین تحمیل کرده می داند و البته نوعی رفتارشناسی سیاسی رهبران امروز چین:
رهبران چین همواره برای به رخ کشیدن قدرت و سلامت خود شنا کرده اند. مائو در این خودنمایی استاد بود. او از مهارت های خود در شنا برای ترساندن رقبایش استفاده می کرد. او به گونه ای دست و پا و تن خود را تکان می داد گویی پری بر روی آب در حال حرکت است. شنای معروف او در 1966 پس از انزوایی که خود خواسته بود در مطبوعات وقت بازتاب گسترده ای داشت و همگان این حرکات او را به عزم ش برای نشان دادن توانایی هاش فردی اش تعبیر کردند.
پس از مائو نوبت به دنگ رسید. رئیس جمهوری که پس از کشتار دانش آموزان و دانشجویان در میدان تیانانمن در سال 1989 خود را به سواحل Beidaihe رسانده و به ادعای خودش نیم ساعت در حالی که 85 سالگی را پشت سر گذاشته بود، شنا کرد. این عکس ها در ابتدای دهه نود و زمانی که شایعه مرگ او بر سر زبان ها افتاه بود، مدرکی بود دال بر سلامت آقای رئیس جمهور

هوجین تائو 70 ساله از مائو و دنگ جوان تر بود که پست ریاست جمهوری را در دست گرفت اما همواره از شنا سرباز زده است. برخی ادعا می کنند که او در سالهای جوانی در گروه رقص و حرکات موزون دبیرستانش نقش فعالی داشته اما به نظر می رسد که رهبر نه چندان کاریزماتیک چینی ها از توانایی فیزیکی آنچنانی برخوردار نیست. رفتار منظم و رباط مانند هو جین تائو در داخل و در سطح بین المللی درست مخالف انتقادهایی است که بر ژیانگ وارد بود. بسیاری ژیانگ را به دلیل رفتارهای تمسخرآمیز و تبدیل کردن چین به کشوری که همگان در سطح بین المللی به آن می خندند مورد انتقاد شدید قرار دادند. با اینهمه هو جین تائو آنچنان در رفتارهایش خشک و مستبدانه رفتار کرد که یک مقام اروپایی پس از دیدار با او وی را کسل کننده ترین رهبری خواند که تاکنون دیده است.
با اینهمه عدم تمایل هوجین تائو به شنا کردن تنها زایده ویژه گی شخصی او نیست بلکه در تغییر رویه رفتاری رهبران چین هم ریشه دارد. هوجین تائو چندان علاقه ای به دولتمداری با شیوه های پیشین ندارد و البته دلیلی هم برای رفتارهای سمبلیک در چنته اش نیست. یک تحلیل گر مسائل چین در این خصوص می گوید: هو جین تائو می داند که اگر بخواهد به میل دیگران و برای کسب رضایت آنها شنا کند باید دست به کارهای دیگری هم بزند.
هیچ کس نمی داند که جانشین هو جین تائو چگونه مردی خواهد بود؟ آیا اعتمادبه نفس مائو را دارد یا ترجیح می دهد مانند هو جین تائو خشک و مستبدانه عمل کند. وی در گفتگویی با واشنگتن پست در ماه فوریه اعلام کرد که ورزش و بخصوص شنا کردن را دوست دارد.