در سوریه هر اتفاقی بیفتد به ضرر تلاویو است

در ادامه این یادداشت آمده است: در گذشته اسرائیل در درگیری های داخلی برخی کشورهای عربی به صورت نظامی دخالت کرده بود. مثلا در سال 1970 و در جریان درگیری مسلحانه نظام ملک حسین با مخالفانش موسوم به م.ت.ف که مورد حمایت سوریه بودند اسرائیل وارد عمل شد و از طریق اشغال اردن سوریه را عقب راند، مساله ای که باعث نجات ملک حسین از سقوط شد و توانست بلافاصله پس از آن به سرکوب گسترده مخالفانش بپردازد. در سال 1982 در حالی که لبنان غرق جنگ داخلی اش بود، اسرائیل وارد لبنان شد و این کشور را اشغال کرد و به حمایت از جریان های مسیحی در این کشور کرد.

نویسنده این یادداشت سپس می نویسد: در حال حاضر چنین همکاری ای میان تلاویو با مخالفان نظام اسد وجود ندارد و به رغم همه رجزخوانی هایی که تلاویو برای سرنگونی نظام اسد سر می دهد، اسرائیل رغبتی برای دخالت نظامی در سوریه، این دشمن سنتی خود ندارد و هر چه می گوید صرفا برای فشارهای بیشتر به اسد است. حتی اگر مخالفان اسد به این نتیجه برسند که باید برای سقوط وی با تلاویو به تفاهم برسند، پیش بینی می شود که اسرائیل پیشاپیش هر گونه دخالت نظامی از مرزهای خود با سوریه را چه هوایی چه زمینی رد کند چرا که خوب می داند چنین حرکتی چه سختی هایی را متحملش خواهد کرد. به خصوص که خوب می داند هر گونه دخالتی می تواند چه تنش شدیدی را میان این رژیم با دمشق ایجاد کند. این در حالی است که اسرائیل همواره دست یاری به سوی غرب دراز کرده است که بیش از این در تنگنا قرار نگیرد و بحرانی که در کشورهای همسایه رخ داده دامنگیرش نشود. از سویی اسرائیل به خوبی از نزدیکی تهران و مسکو به دمشق آگاه است و نمی خواهد با چنین دخالت هایی خود را با ایران و روسیه نیز درگیر کند.

در پایان این یادداشت آمده است: ولی با این حال ممکن است روزی تلاویو به این نتیجه برسد که راه گریزی جز دخالت در امور داخلی سوریه نیست و بخواهد مستقیم وارد این کشور شود یا این که غیر مستقیم با ارسال اسلحه به مخالفان آن راسا وارد پرونده سوریه شود در آن صورت باید تاوان چنین خطری نیز بپردازد و بداند که با چنین کاری همه امنیتی که همواره برای آن می ترسیده و نگران بوده به خطر خواهد افتاد. در آن صورت به هیچ وجه مشخص نیست که چه سرنوشتی در انتظار تلاویو خواهد بود.

تهیه کننده: دیپلماسی ایرانی