هند هم وارد صنعت نفت ایران می شود

 

بعد از ارائه گزارش شانزده گروه جاسوسی آمریکا در مورد توقف برنامه تسلیحاتی هسته ای ایران در سال 2003 میلادی، سهم زیادی از فشارهای جهانی بر روی اقتصاد ایران کاهش یافت.

 

بعد از ارائه این گزارش اولین قرارداد بزرگ نفتی ایران و شرکت ساینوپک چین امضا شد که ارزشی برابر با 2 میلیارد دلار داشت.

 

انعقاد این قرارداد در شرایطی که بسیاری از شرکتهای اروپایی به دلیل فشارهای دولتهای متبوعشان ایران را ترک کرده بودند برای صنعت نفت ایران بسیار خوشایند بود. اما این آغاز راهی تازه برای حضور شرکایی جدید در عرصه صنعت نفت و گاز ایران بود.

 

بعد از انعقاد این قرارداد با کشور چین که اعتراضهای مکرر و زیاد آمریکا و همراهان اروپایی اش را در پی داشت، خبر از قراردادی تازه با یک کشور دوست و مسلمان منتشر شد که سران صنعت نفت ایران این قرار داد را نه تنها یک قرار داد بزرگ نفتی بلکه بزرگترین قرار داد صنعت نفت ایران خواندند.

 

این قرارداد با یکی از شرکتهای زیر مجموعه گروه صنعتی البخاری کشور مالزی یعنی شرکت SKS امضا شد و تحولی بزرگ درقراردادهای صنعت نفت ایران ایجاد کرد.

 

این قرارداد 16میلیاردی بین ایران و مالزی نیز تلنگری دیگر بود به شرکتهای اروپایی که تنها به دلیل همراهی با آمریکا بازار دومین کشور نفت خیز جهان و چهارمین کشور صادر کننده نفت و گاز را از دست داده بودند.

 

بعد از این دو قرارداد، کشور هند نیز تمایل خود را برای حضور در صنعت نفت و گاز ایران اعلام کرد. این بار برآورد اولیه پروژه ای که ایران و هند در حال مذاکره درباره آن هستند به 20میلیارد دلار می رسد که رکوردی دیگر در تاریخ صنعت نفت ایران خواهد بود.

 

مذاکره برای انعقاد قرارداد با کشور هند ادامه دارد و دومین دور از این مذاکرات روز جمعه چهارم ژانویه سال 2008 میلادی انجام شد.

 

در این روز نمایندگان شرکتهای نفتی پتروپارس ایران و شرکت تجارت بین المللی نفت ایران (NICO) که هر دو از توابع شرکت ملی نفت ایران هستند با نمایندگان شرکت ONGC Videsh- شاخه برون مرزی شرکت نفت و گاز طبیعی کشور هند – و مرکز ارائه دهنده خدمات پروژه های نفتی گروه صنعتی هندوجاHinduja دیدار کردند تا مذاکرات خود را در مورد این پروژه عظیم ادامه دهند.

 

هند تمایل دارد در توسعه فاز 12حوزه گازی پارس جنوبی و حوزه نفتی آزادگان با ایران همکاری داشته باشد.

 

آزادگان که بزرگترین حوزه نفتی کشف شده در ایران طی 40 سال اخیر است تاکنون بسیاری از شرکتهای نفتی خارجی را به خود جلب کرده است و هم اکنون نیز این سه سرمایه گذاری بزرگ را برای ایران به ارمغان آورد.

 

قرار بر این است که شرکتهای هندی حاضر در این پروژه در مجموع 60 درصد ازسهم توسعه فاز 12 پارس جنوبی و بیش از 50 درصد ازسهم توسعه حوزه نفتی آزادگان را داشته باشند.

 

این شرکتهای بزرگ نفتی کشور هند در مقابل سهمی مشابه از پالایشگاه 15میلیون تنی، پایانه گاز طبیعی مایع 5/7میلیون تنی و کارخانه پتروشیمی 1میلیون تنی واقع در بخش جنوبی کشور هند و با سرمایه گذاری 10 میلیارد دلاری را به شرکتهای ایرانی پیشنهاد داده اند.

 

سوبیر راها مدیر اجرایی گروه صنعتی هندوجا در مورد هزینه این پروژه می گوید:" مجموع هزینه پروژه های بالا دستی و پایین دستی این بخش معادل 20میلیارد دلار آمریکا برآورد شده است. البته این یک برآورد اولیه هزینه است و انتظار می رود اجرای این طرح عظیم بیش از این هزینه داشته باشد."

 

نماینده شرکت ملی نفت و گاز کشور هند که در این مذاکرات حضور داشت نیز اعلام کرد هنوز هیچ توافق نامه ای بین طرفین امضا نشده است ولی ما در مورد بخشی از مسائل با یکدیگر اتفاق نظر داریم.

 

وی ادامه داد:" هنوز در مورد مسائل تجاری و اقتصادی با یکدیگر به توافق نرسیده ایم برای مثال باید مذاکرات برای نهایی کردن قیمت گاز، هزینه پروژه و تعهد عرضه از طرف ایران ادامه یابد."

 

گروه هندوجا در نظر دارد تعهد عرضه کل نفت تولیدی از حوزه نفتی آزادگان و 5/7 میلیون تن از گاز طبیعی مایع تولیدی فاز دوازده پارس جنوبی را از طرف ایرانی بگیرد.

 

شایان ذکر است در مرحله اول تولید حوزه نفتی آزادگان 150هزار بشکه نفت در روز تولید می کند و فاز دوازده پارس جنوبی با صرف هزینه ای بالغ بر 2میلیارد دلار برای تکمیل تجهیزات صنعتی آن 12 میلیون تن گاز طبیعی مایع را تولید خواهد کرد.

 

در همین زمان سران صنعت نفت و گاز کشور پاکستان نیز نسبت به همکاری در این صنایع ایران ابراز تمایل کردند و در مقابل از ایرانیان خواستند تا وارد بسترهای نفتی و گازی کشور پاکستان شوند.

 

به نظر می رسد با خروج اروپایی ها از بسترهای صنعتی و اقتصادی ایران جا برای دوستان تازه ایران و کشورهای بزرگ آسیایی باز شده است و این کشورها که در سالهای قبل توان رقابت با کشورهای اروپایی را نداشتند هم اکنون با خالی شدن فضا از رقبای اروپایی وارد صنعت نفت ایران شده اند.

 

از طرف دیگر غرب نیز جهت گیری خود را در تعامل با ایران تغییر داده است. برای مثال آمریکا که در ماههای گذشته همواره سخن از تشدید فشار اقتصادی روی ایران و یا تعرض به خاک این کشور می رانده است هم اکنون از راههای دیپلماتیک برای حل شدن بحران هسته ای ایران سخن می گوید.

 

بوش که می توان او را خشن ترین چهره در مقابل ایران به خصوص در برابر برنامه هسته ای این کشور نامید در سخنرانی اخیر خود ضمن تاکید دوباره روی این مطلب که تمام گزینه ها برای حل مساله هسته ای ایران در دستور کار قرار دارد گفت:" بهترین راه برای حل مساله هسته ای ایران کاهش فشارهای بین المللی و برخورد دیپلماتیک است "