مجله هفته/ نگاه خریدارانه به مطبوعات

تخم سیاست تغییر در ایران نابارور است

روزنامه رسالت در سرمقاله 27 فروردین خود با عنوان "سیاست تغییر" نوشته محمد کاظم انبارلویی آورده است: غرب پس از درک اینکه تخم سیاست تغییر در ایران نابارور است و این تخم در سرزمین‌های مستعد جهان اسلام به ویژه خاورمیانه و جهان عرب قابل کشت و باروری است، اکنون از خواب غفلت بیدار شده است و خود را در برابر موج بیداری اسلامی و سیاست تغییر در کشورهای خاورمیانه توسط ملت‌ها و رهبران اسلامی می‌بیند.

انبارلویی معتقد است: آن آرزویی که در ایران تحقق نیافت چون ویروسی به جان حکومت‌های مستبد منطقه و استعمار غرب افتاده است و آنها نمی‌دانند چگونه از آن رهایی یابند. اکنون ایدئولوژی غرب در جوامع اسلامی جاذبه‌های خود را از دست داده است. لیبرالیسم اکنون یک آرمان در جوامع اسلامی نیست. غرب برخلاف قرن 19 و 20 که خاستگاه تئوری پردازی در قلمرو سیاست بود اکنون دوران نازایی فکری و ایدئولوژیک را پشت سر می‌گذارد. اسلام به عنوان یک مکتب رهایی‌بخش در پیش روی ملت‌هاست. امام خمینی (ره) با بازتولید تفکر اسلام در قرن ما چون خورشیدی در دل ملت‌های مسلمان می‌درخشد و هر روز فروغی تازه را در برابر دیدگان مشتاق قرار می‌دهد.

به نوشته این روزنامه، الگوی موفق جمهوری اسلامی و موفقیت پایداری آن در برابر هجوم غرب، همه ملت‌های مسلمان را به سوی خود فرا می‌خواند. اکنون ملت‌های مصر، تونس، اردن، یمن، لیبی،‌ بحرین و ... به همان چیزی می‌اندیشند که ملت ما در سال‌های 56 و 57 می‌اندیشید.

جنگ نرم با سی دی "ظهور بسیار نزدیک است"

روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله روز شنبه خود "جنگ نرم این است" می نویسد: به روش مرسوم در این سال‌ها، وقتی سی دی "ظهور بسیار نزدیک است" در سطح گسترده توزیع شد و سروصدا به راه انداخت، مخالفت‌ها و انتقادها شروع شد و اظهارنظرها هم بالا گرفت. یکی گفت از مصادیق کذب است، دیگری گفت مستندات آن ضعیف است، سومی گفت با هدف جلب آراء در انتخابات ساخته شده، چهارمی گفت دستگاه قضائی باید با تهیه کنندگان آن برخورد کند و... در این میان، هیچکس نگفت در جامعه انقلابی ایران که 32 سال است از وجود نظام حکومتی جمهوری اسلامی که از تعالیم مترقی اسلام ناب محمدی برخوردار است و در میان مردمی که از سرچشمه زلال مکتب اهل بیت علیهم السلام سیراب می‌شوند، چرا در چنین جامعه‌ای افرادی به خود اجازه می‌دهند مرتکب چنین اقدام خلافی شوند و چرا بخش عمده‌ای از مردم نیز پذیرای این قبیل مطالب سطحی و سخیف می‌شوند؟

جمهوری اسلامی می افزاید: عده‌ای معتقدند پشت این ماجرا دست‌های سیاسی مرموزی وجود دارند که با سرگرم کردن مردم درصدد تحقق اهداف خود و تأمین منافع باندی و گروهی خود هستند. عده‌ای نیز به همین دلیل یا دلایل دیگر، تأکید می‌کنند اصولاً باید به چنین پدیده‌هائی بی‌اعتنائی کرد و از باب "الباطل یموت بترک ذکره" بهترین راه برای مقابله با این قبیل اباطیل به فراموشی سپردن آنهاست...

این روزنامه گریزی به گذشته می زند و با یادآوری برخی اتفاقات مشابه می گوید: وقتی در سال 1384 کتابی با نام "دهه 80 دهه ظهور" در 3000 نسخه به چاپ رسید و همین مضامین انطباقی سی. دی "ظهور نزدیک است" را منتشر کرد، چرا علمای ما سکوت کردند؟ چرا وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ما جلوی توزیع آنرا نگرفت و حتی به آن مجوز چاپ داد؟ در این کتاب، علاوه بر انطباق سید حسنی و سید خراسانی و یمانی و سفیانی بر افراد و مسئولین زمان ما، ادعا شده بود که قطعاً در دهه 80 یعنی تا پایان سال 1389 امام زمان علیه السلام ظهور خواهند کرد و این ادعا به یکی از مراجع محترم تقلید - که دو سال قبل رحلت کردند - با تصریح اسم ایشان نسبت داده شده بود و نه ایشان و نه هیچ کس دیگر این ادعای کذب را تکذیب نکرد!

فقدان آمارهای رسمی و جولان خارجی‌ها

محمد عدلی در روزنامه تهران امروز مورخ 27 فروردین با اشاره به مطالعات یکی از برندگان نوبل اقتصاد می نویسد: اطلاع‌رسانی به‌موقع و شفاف در مورد طرح مورد اجرا در فضای اقتصادی در اجرای درست آن نقش مهمی دارد. در واقع اطلاع‌رسانی بیشتر نتایج بهتری را برای اقتصاد به همراه دارد تا اجرای یک سیاست در محیط قرنطینه خبری و بدون اطلاع‌رسانی. با این تحلیل می‌توان نتیجه گرفت، در روزهایی که طرح تحول اقتصادی در کشور وارد فازهای اجرایی می‌شود، اطلاع‌رسانی شفاف و ارائه آمارهای مهم اقتصادی می‌تواند به اجرای کامل و صحیح طرح‌های اقتصادی کمک کند. رویکردی که به نظر می‌رسد در میان بلندپایگان دولت وجود داشته باشد چه آنها ترجیح می‌دهند برخی آمارها و اطلاعات را بسته به آن‌چه از آن به عنوان «مصلحت» یاد می‌شود، اعلام نکنند.در دورانی که جریان آزاد اطلاعات و شفافیت عملکردها نقش اصلی را در مدیریت کشورها ایفا می‌کند، چندان پذیرفتنی نیست که بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران، آمار مربوط به شاخص‌های اصلی اقتصاد را در اختیار فعالان اقتصادی، کارشناسان، نمایندگان مجلس و مردم نگذارد. نرخ رشد اقتصادی که در زیرمجموعه آن نرخ رشد صنعت و کشاورزی قرار دارد، سه سالی می‌شود که از سوی نهادهای رسمی کشور اعلام نشده است و این موضوع خلأ بزرگی را در تحلیل‌های اقتصادی و بررسی وضعیت اقتصادی کشور به‌وجود آورده است.

تناقض گویی در ارائه آمارها

روزنامه جمهوری اسلامی در سرمقاله 28 فروردین اش به "ریشه یابی آمارهای متفاوت" و تناقض گویی های دولت در ارائه آمارهای مختلف پرداخته و نوشته است: معاون اول رئیس‌جمهور در آخرین روزهای سال 89 در جمع بندی عملکرد دولت در قلمرو اشتغال زائی اعلام داشت که دولت در سال گذشته 1.4 میلیون شغل جدید ایجاد کرده است. به فاصله 2 روز بعد، رئیس‌جمهور در سخنانی تعداد مشاغل ایجاد شده توسط دولت در سال 89 را 1.6 میلیون نفر اعلام کرد. اکنون در روزهای پایانی فروردین ماه، معاون اول رئیس‌جمهور آمار تازه‌ای از اشتغال‌زائی دولت ارائه کرده و خاطرنشان ساخته است که دولت در سال 89 موفق شده یک میلیون و هفتصد و پنجاه هزار شغل جدید ایجاد نماید.

این روزنامه تصریح می کند: اگر این آمارها درست و دقیق باشند، طبعاً باید به خاطر شتاب حرکت در بخش اشتغال زایی در چنین سطح وسیعی به دولت تبریک گفت. اما آیا این ارقام و آمارها درخصوص میزان اشتغال زایی در کشور، قابل اطمینان هستند؟ در این زمینه با مروری بر حجم عظیم متقاضیان کار و انبوه بیکاران در تهران و شهرستانها تردیدهای جدی وجود دارد و به نظر می‌رسد اطلاع رسانی ضعیف و ارائه آمارهای متناقض به اعتماد عمومی لطمه می‌زند. از مسئولین دولتی به ویژه مسئولین وزارت کار انتظار می‌رود با اطلاع رسانی شفاف و دقیق مشخص نمایند کدامیک از آمارهای ارائه شده صحت دارد؟ آیا دولت در سال گذشته 1.4 میلیون شغل جدید ایجاد کرده؟ یا 1.6 میلیون؟ یا یک میلیون و هفتصد و پنجاه هزار؟

تاخیر عامدانه غرب در بحران لیبی

روزنامه کیهان در یادداشت روز 29 فروردین با عنوان "لیبی آینده از نگاه مردم، قذافی و ناتو" نوشته سعدالله زارعی به واکاوی سیاست تاخیر و تعلل غرب در لیبی پرداخته و می نویسد: از مجموعه خبرها بر می آید که سیاست غرب- و بخصوص آمریکا- در لیبی نفی هر دو طرف ماجرا- قذافی و نیروهای انقلاب- می باشد. در واقع غرب طی یک ماه اخیر، سیاست تداوم درگیری بدون آنکه یکی از دو طرف غالب و یا مغلوب شود، را تعقیب کرده است. تداوم این درگیری باید دو طرف ماجرا را خسته کند و مردم را مأیوس نماید تا پذیرش طرح غرب از سوی مردم و مخالفان قذافی فراهم گردد بر این اساس می توان گفت غرب در لیبی دنبال یکی از دو مدل حضور نظامی دراز مدت و تبدیل این کشور به یک فرماندار کل تحت امر یک ژنرال ناتو- مدل حکومت GGARNER جی گارنر در عراق در سال 2003- یا پیدا کردن یک «جریان مطلوب» در لیبی است. هر دو مدل نیاز به یک دوره زمانی چند ماهه دارد و براین اساس می توان گفت اگر روند تحولات لیبی را از منظر تحلیل اقدامات و تصمیمات غرب بررسی کنیم به این نتیجه می رسیم که طی چند ماه آینده وضع کنونی- حملات قذافی و مخالفان به یکدیگر و حملات محدود ناتو به دو طرف - ادامه پیدا می کند و صدالبته که - اگر طرح غرب پیش برود- نتیجه آن قربانی شدن مردم و استقلال کشور اسلامی لیبی است. براین اساس ما شاهد شکست پی درپی هر طرح بین المللی و منطقه ای درباره لیبی هستیم و در این میان بعضی از تحلیلگران از کندی روند اقدامات غرب و وجود اختلاف میان رؤسای کشورهای عضو ناتو سخن گفته اند که اگر تحلیل مندرج در این بند را بپذیریم، باید بگوییم این تأخیرها عمدی و اختلافات مورد اشاره، سطحی و غیر مؤثر می باشند.

پشت پرده دیپلماسی ترکیه در بحران لیبی

تهران امروز روز دوشنبه ترجمه ای از اکونومیست منتشر کرد با عنوان: "پشت پرده دیپلماسی ترکیه در بحران لیبی". این مقاله با ترجمه ایرج جودت با اشاره به قراردادهای میلیاردی ترکیه با طرابلس می نویسد: ترکیه اکنون مخالف گسترش نقش ناتو در لیبی یا محدود شدن آن به‌منظور حفاظت از جان شهروندان است. انفعال ترکیه بیشتر از آنکه ناشی از ادعای ضد یت با غرب اردوغان باشد به‌خاطر سیاست عمل‌گرایانه و برداشتن لقمه‌های بزرگ‌تر در آینده است... دولت آنکارا تردید‌های جدی در باره احتمالات آینده دارد و نیز با توجه به انتخابات عمومی 12 ژوئن در ترکیه اردوغان خیال ندارد از طریق ائتلاف با غرب مسئولیت کشتار در لیبی را بر عهده بگیرد اما این مقدس مآبی‌ها انتخاباتی معمولا دو گانه و متناقض است اسناد منتشر شده از تلگراف‌های دیپلماتیک امریکا در ویکی لیکس نشان دهنده حمایت ترکیه از عملیات غرب در عراق و افغانستان است و اینکه چگونه زیرچشم آقای اردوغان از پایگاه هوایی اینجرلیک ترکیه برای انتقال مسلمانان بازداشتی استفاده شده است اما در این میان بحران های دیگری نیز در حال شکل گیری است. اردوغان بارها به بشار اسد در باره تحولات سوریه هشدار داده است چرا که با ملحق شدن کردهای ترکیه به ناآرامی‌ها در سوریه مردان اسد مستقیما هدف تیراندازی‌ها خواهند بود. احتمال عبور هزاران کرد عضو حزب پ ک ک از مرز و ملحق شدن به کردهای سوریه می‌تواند مشکل اساسی تری رویاروی سیاست خارجی ترکیه باشد.

... از بهارش پیداست

روزنامه ابتکار درسرمقاله 31 فروردین خود با عنوان "... از بهارش پیداست!" به جنجال های رسانه ای و سیاسی پس از ماجرای استعفای وزیر اطلاعات پرداخته و با توجه به در پیش بودن انتخابات مجلس در اواخر امسال می نویسد: در طول دو روز گذشته دو طیف تندروی اصولگرا یعنی حامیان دوآتشه و منتقدان سرسخت دولت، به بهانه‌ ماجرای اخیر شمشیر را برای هم و برای کلیت جریان اصولگرایی از رو بستند. سایت‌ها و رسانه‌های منتسب به دو طیف به خط مقدم آتش‌بازی لفظی دو گروه علیه هم مبدل گردید. حامیان منتقدان را «جریان زیاده‌خواه» و «دروغ‌پرداز» و «اقتدارگرا» نامید و درمقابل، منتقدان برخی از حامیان را «عناصر مسئله‌دار»، «باند نفوذی»، «سناریونویسان اختلاف‌افکن» و «مصداق بارز بین الغی» نام نهادند. در این ‌بین و به سیاق همیشه و همچون همه‌ی دعواهای تندروهای دو سر جریان اصولگرایی، اعتدالیون سنتی میانه‌ کار را به‌دست گرفتند و تا شفاف‌تر شدن اوضاع، درصورت لزوم یکی به نعل و یکی به میخ زده‌اند.

به نوشته ابتکار، با کنار هم گذاشتن همه آنچه در پانزده روز اول کاری سال و دهه 90 گذشت، بیراه نیست اگر بگوییم که سیاست ایرانی سال سختی را در پیش گرفته است و اوضاع و احوال سال نود، از همین حالا قابل پیش‌بینی است؛ چرا که «سالی که نکوست، از بهارش پیداست»

طرح عدم شفاف سازی درآمدهای نفتی

روزنامه رسالت در سرمقاله روز چهارشنبه اش با عنوان "طرح عدم شفاف سازی درآمدهای نفتی!" به قلم محمد کاظم انبارلویی نگاهی انتقادی به یکی از طرح های مجلس آورده و نوشته است: طرح یک فوریتی قانون نفت و گاز که... در دستور کار مجلس قرار گرفت به نظر نگارنده طرحی است که نه تنها کمکی به شفاف سازی درآمدهای نفتی نمی‌کند، بلکه اراده‌ای برای تداوم نقض اصول44، 45، 52 و 53 قانون اساسی در بودجه نویسی است. کلیات این طرح دیروز در مجلس به تصویب رسید دو سوم طرح اختصاص به تعاریف حقوقی اصطلاحات این قانون دارد که در قانون نفت مصوب 9/7/66 مجلس شورای اسلامی به شکل کاملتری وجود دارد.

وی در ادامه می افزاید: در ماده سه قانونی مطرح هیئتی را برای نظارت بر اعمال حق حاکمیت و مالکیت عمومی بر منابع نفتی به عنوان "هیئت عالی نظارت بر منافع نفتی" تشکیل می‌شود. در این هیئت وزیر نفت، مدیر عامل شرکت ملی نفت ایران و یکی از معاونین وزارت نفت به انتخاب وزیر نفت عضو هستند. حضور "منظور " - نه ناظر- در هیئت "نظارت " چه وجه عقلانی دارد؟ کار وزیر نفت و مدیر عامل شرکت ملی نفت در این هیئت باید نظارت شود. مفهوم حضور آنها در هیئت نظارت این است که کسی بر کار خود نظارت می‌کند. وظیفه نهادهای نظارتی قانونی مثل سازمان حسابرسی، دیوان محاسبات و سازمان بازرسی کل کشور چه می‌شود؟