آنچه ایران می خواهد

روز صحبت از مذاکره و روز بعد صحبت از پرتاب موشک در ایران، باعث گمراهى بسيارى از کارشناسان شده است. کریم سجاد پور، کارشناس ایرانی بنیاد صلح بین الملل کارنگی، در مصاحبه ای با نشریه فارن پالسی، در این باره سخن می گوید:

 

هفته گذشته، با اعلام یک " گرایش جدید " در مذاکرات با غرب در زمینه مساله هسته ای که توسط منوچهر متکی، وزیر خارجه ایران، صورت گرفت، ایران مسائل مسالمت آمیزی را مطرح کرد. اما این هفته، مقامات ایرانی متعهد شدند تا در مقابل هر گونه حمله امریکا و مقاومت کنند، و مانورهای موشکی خود را، که ادعا می کنند برای ضربه زدن به تل اویو، انجام دادند.

 

رویدادهايی که در دو هفته گذشته رخ داده‌اند، بیانگر دیدگاههای جهانی رهبر معظم انقلاب، آیة الله خامنه ای و شیوه عملکرد وی در زمینه سیاست مواجهه ديپلماتيک با غرب است. هفته گذشته، ما شاهد نشانه های مسالمت آمیز از سوی تهران بودیم، مثل این عبارت که :" ما برای دیپلماتیک بودن توانمند هستیم." و این هفته، ایران نشانه هایی برای اسرائیلی ها و امریکایی ها فرستاد با این مضمون که:" اگر شما قصد پیش روی دارید، ما ابزارهایی برای مقابله به مثل داریم." آیه الله خامنه ای قصد داشت تا یک نشانه واضح و شفاف ارسال کند:"گمان نکنید که فشار، رفتار ما را تعدیل می کند." چرا که وی همواره معتقد بوده است که اگر شما تحت فشار قرار گیرید، در این حالت تنها مقدار بیشتری از آن را درخواست می‌کنید.

 

او همیشه گمان می کند که احتمال حمله بسیار اندک است، و قرائت وی از سیاست داخلی امریکا این گونه است که دموکرات‌ها برنده انتخابات خواهند بود چرا که ملت امریکا هیچ میلی برای شروع بحران های جدید در خاورمیانه ندارند. بنابراین، او معتقد است که دست سیاستمدران امریکایی بسته است.

 

گفته می شود حمله نظامی امریکا برای احمدی نژاد بیشتر سیاست هویج است تا چماق. دو چیز است که ریاست جمهوری وی را قدرت می بخشد: اول حمله امریکا به ایران و دوم آغاز و پیش درآمد بزرگ دیپلماتیک امریکا نسبت به ایران. من گمان می‌کنم که ایالات متحد این موارد را به وی تقدیم نمی کند.

 

من فکر می کنم مسائل عجیب و غیر منتظره بسیار کم هستند. زمانی که اسرائیل در سال 1981 اوسیراک - نیروگاه اتمی عراق - را بمباران کرد و زمانی که سوریه را به تازگی بمباران کرد، یک "پیام سکوت" قبل و بعد از آن عملیات وجود داشت. گمان نمی کنم آنها قصد چنین کاری را داشته باشند و در پی ترساندن و مرعوب کردن ایران برای مصالحه هستند.

 

بنابراین، تحلیلگران این گونه بحث می‌کنند که تحت شرایطى مشخص، یک حمله ممکن است موجب شود تا ایرانیان احمدی نژاد را به دلیل پیش بینی های غلط سرزنش کنند.

 

من با اين تحليل موافق نیستم. پس از سقوط طالبان، در ایران، حالت احساساتی نیرومندی نسبت به دورنمای عملیات تغییر رژیم، که توسط امریکا و طی 24ساعت رخ دهد، وجود داشت. در نظر داشته باشید بیش از 80 درصد از ایرانی ها اخبار خود را مستقیما از تلویزیون دولتی دریافت می کنند.

 

در حال حاضر، وضعیت عراق به نفع رهبران ایرانی است چرا که آنها دوستان خود را دارند، شیعیان هم‌مذهب آنها در موضع قدرت هستند و دشمن اصلی خود، امریکا را دارند، که برای آنها خون می دهند.

 

اما در طول زمان، منافع مشترک زیادی بین امریکا و ایران در رابطه با عراق وجود دارد. هر دوی آنها خواستار حفظ تمامیت ارضی آن هستند. ایران بیش از هر همسایه دیگر از فرایند دموکراسی در عراق حمایت می کند.

 

مقامات ایرانی اعلام کرده اند که به دنبال اثبات تحریک فرقه ها توسط آمريکا برای ایجاد نا آرامی در ایران هستند. هرگونه سیاست امریکا در این زمینه به وضوح فاجعه بار خواهد بود.

 

باید در نظر داشته باشید که ایران یک کشور پس از فروپاشی عثمانی نیست که توسط چرچیل به دور انداخته شده باشد.بیش از 2000سال از وجود دولت-ملت گذشته است. ایرانی ها چه فارس،چه آذری یا کرد یا بلوچ، یک حس قوی وابستگی به خاک ایران دارند. بنابراین اگر هدف واشنگتن دموکراتیک تر کردن ايران باشد، شما در حال گمراه کردن ملی گرایان ایرانی هستید.

 

علاوه بر این که اوباما از گفت و گو با ایران دفاع می کند، یک افریقایی - امریکایی است و نام میانی وی حسین می باشد، شخصیتی والا در تاریخ و فرهنگ شیعه. اگر اوباما پیروز شود برای ایران دشوارتر خواهد بود که به طور مداوم از امریکا به عنوان ستمگر بزرگ ذکر کند. جالب است بدانید که چند روز پس از حادثه گروگان گیری در سفار ت امریکا در تهران، ایرانی ها تمامی زنان و سیاه پوستان را آزاد کردند چراکه می گفتند این گروهها به طور تاریخی تحت ستم امریکا قرار گرفته اند.

 

پیروزی اوباما در نوامبر ، محرک های روابط ایران و امریکا را تغییر خواهد داد. من شرط می بندم که اکثریت گسترده نخبگان سیاسی ایران که در پی مصالحه اند از اوباما حمایت می کنند. اما اقلیت کوچک ولی قدرتمند، که در انزوا زندگی می کند مثل فیدل کاسترو در کوبا، فکر می کنند که ترفیع ایران تهدیدی برای منافع آنان است و من مطمئن هستم که آنها بیشتر ترجیح می دهند مک کین رئیس جمهور شود.