وال استریت ژورنال: رهبر چین، نفت ایران را کنار بگذارد، اگر می‌خواهد پکن تحریم نشود
شورای سردبیری وال استریت ژورنال نوشت: یک کارزار تحریمی را با اهدافش قضاوت کنید. دولت بایدن که به ایران اجازه داد صادرات نفت خود را از ۳۰۰،۰۰۰ بشکه در روز در سال ۲۰۲۰ به ۱.۷ میلیون بشکه در روز در سال ۲۰۲۴ افزایش دهد، فقط برای نمایش عمومی، شرکت‌های صوری را تحریم کرد، بدون اینکه ضربه‌ای واقعی وارد کند.
به گزارش سرویس بین‌الملل انتخاب، در ادامه این مطلب آمده: در مقابل، روز پنجشنبه، دولت ترامپ یک پالایشگاه چینی را که حدود ۵۰۰ میلیون دلار نفت ایران خریداری کرده بود، تحریم کرد. این اقدام، اولین مدرک واقعی است که نشان میدهد تحریم‌های فشار حداکثری در حال بازگشت هستند.
زیرا مشکل صادرات نفت ایران در واقع مشکل واردات چین است. حدود ۹۰٪ از صادرات غیرقانونی نفت ایران به چین می‌رود که در ازای آن تخفیف قابل‌توجهی دریافت می‌کند. برای قطع این فروش‌ها، که تأمین مالی تروریسم ایران در خارج از کشور را ممکن می‌سازد، وظیفه اصلی این است که محاسبات ریسک چین را تغییر دهیم.
پالایشگاه‌های کوچک، معروف به "تی‌پات"، بخش کلیدی استراتژی چین برای دور زدن تحریمها هستند. بر خلاف شرکت‌های بزرگ‌تر که به اقتصاد جهانی وابسته‌اند، این پالایشگاه‌های کوچک آسیب‌پذیری کمتری در برابر تحریمها دارند. اما در عین حال، در اقتصاد داخلی چین روابط گسترده‌ای دارند، و همین نکته است که این اقدام را هشداری به چین تبدیل می‌کند.
هر نهادی که با یک پالایشگاه تحریم‌شده ارتباط داشته باشد، از جمله شرکت‌های دولتی تحت حمایت چین، اکنون یک هدف بالقوه برای تحریم‌های آمریکا محسوب می‌شود. چه کسی سرمایه این پالایشگاه را تأمین می‌کند؟ چه کسی نفت خام را به تأسیسات آن حمل می‌کند؟ چه کسی نفت خامی را که این پالایشگاه تصفیه می‌کند، می‌خرد؟ چه کسی این معاملات را پردازش و بیمه می‌کند؟ هر یک از این اپراتور‌های بندری، شرکت‌های کشتیرانی، شرکت‌های انرژی، بانک‌ها و شرکت‌های بیمه چینی اکنون در معرض خطر قرار دارند.
این وضعیت، اهرم فشار رئیس‌جمهور ترامپ بر چین را تقویت می‌کند. آیا شی جین‌پینگ واقعاً می‌خواهد که شرکت‌های انرژی و بانک‌های چینی تحریم شوند؟ متوقف کردن تجارت با ایران ممکن است هزینه کمتری داشته باشد. چین تاکنون حاضر بوده است برای دستیابی به نفت ارزان ایران، خطر تحریم‌های درجه دوم و سوم را بپذیرد، اما تحریم مستقیم شرکت‌های دولتی خود از سوی ایالات متحده را به‌سختی تحمل می‌کند.
تحریم‌های دوره دوم ریاست‌جمهوری ترامپ پیش از این ناوگان مخفی نفتکش‌های ایران، پهپادها، قاچاق و حوثی‌های یمن را هدف قرار داده است، اما این اقدام نشان میدهد که ایالات متحده می‌تواند نردبان تحریمها را تا پکن بالا ببرد.
اگر این مشکلی است که شی جین‌پینگ می‌خواهد از آن اجتناب کند، او می‌تواند تصمیم تجاری و سیاسی بگیرد و ایران را به‌عنوان تأمین‌کننده نفت کنار بگذارد. وقتی صادرات نفت ایران سقوط کند، خواهید فهمید که تهران تحت فشار است.
نظر شما :