نفوذ چینی‌ها به بازار گردشگری کشور

«مشکل گردشگری ایران با چین، اقامت در خانه های غیرمجاز نیست، بلکه دانشجویان چینی زبان رشته های ادبیات فارسی و الهیات هستند که بازار کار را از دست ایرانی ها خارج کرده اند.»
 
به گزارش ایسنا، «بیتا اشرفی» ۱۷ سال است به عنوان راهنمای گردشگران چینی در ایران کار می کند. او جزو نخستین راهنمایان چینی زبانی است که کارت رسمی خود را از سازمان میراث فرهنگی و گردشگری گرفت و در این مدت گردشگران و تاجران زیادی را از ایران و چین به سفر برده است. «اشرفی» بر حسب تجربه اش، در شرایطی که گفته می شود چینی های مقیم، بازار گردشگری را از دست ایرانی ها بیرون کشیده اند، می تواند شرح واضح تری از اوضاع حال حاضر داشته باشد.
 
به تعریف اشرفی، چینی ها در دسته گردشگرانی با اخلاقی عجیب و خاص قرار دارند، آنها معمولا پر سر و صدا غذا می خورند و حرف می زنند. حسابی اهل چانه زدن هستند و عکس گرفتن در خون شان است. چینی ها از نظر بهداشتی به نسبت ایرانی ها ضعیف اند، اما روی هم رفته گردشگران سختی به شمار نمی آیند و تذکرها و نکته ها را می پذیرند.
 
جذاب ترین ویژگی گردشگران چینی، ولخرج بودن شان است، برای همین کشورهای زیادی برای جذب آنها که هر سال جمعیت شان هم رو به افزایش است، علاقه نشان می دهند و هر کاری که از دست شان برمی آید انجام می دهند تا چینی ها راحت تر سفر کنند.
 
چینی ها جزو ولخرج ترین گردشگرانی هستند که دنیا روی آنها زوم کرده است. در تمام فروشگاه های برند پاریس، جز چینی ها کمتر تبعه خارجی دیگری دیده می شود، آنها برای خرید اجناس چند میلیونی صف می کشند.
او از ولخرجی چینی ها خاطره ای هم تعریف کرد و گفت: زمانی به عنوان راهنمای گردشگری گروهی از ایرانی ها را در پاریس همراهی می کردم، در تمام فروشگاه های برند در این شهر جز چینی ها تبعه خارجی دیگری دیده نمی شد، آنها برای خریدن اجناس چند میلیونی صف کشیده بودند، برای همین در فرودگاه شارل دوگل فرانسه، کارمندان زیادی از بین چینی ها انتخاب شده اند تا خدمات بهتری به این گردشگران بدهند و تبلیغی از فرانسه برای چینی های دیگر باشند.
 
«اشرفی» به نظریه تورگردانان آمریکایی، فرانسوی و ژاپنی که سخت دنبال گردشگران چینی هستند، اعتقاد دارد و اظهار کرد: با توجه به افزایش شمار گردشگران این کشور، چین بازار هدف خوبی به حساب می آید، برای همین دنیا روی آنها زوم کرده است.
 
اما همین گردشگران جذاب که دنیا دنبال آنها است، مدتی می شود به چالشی پرحاشیه برای ایرانی ها تبدیل شده اند. استفاده از اقامتگاه هایی که از هیچ مرجع رسمی مجوز ندارند، همسفر شدن با دانشجویان چینی رشته های ادبیات فارسی و الهیات و متعاقب آن کنار زدن راهنماهای ایرانی، سفرهای گروهی بدون استفاده از خدمات آژانس های مسافرتی ایرانی که بیش از یک دهه تلاش کردند تا موفق شوند ایران جزو مقاصد امن و مجاز چینی ها شود و جریان اقتصادی دوسویه ای بین دو کشور شکل بگیرد، از مهم ترین عواملی است که بازار را در داخل کشورمان از ایرانی ها گرفته و به دست چینی ها انداخته است.
 
هرچند معاون گردشگری در گفت وگویی با ایسنا، به استناد بررسی هایی که می گوید انجام داده، منکر وقوع این اتفاقات از جانب گردشگران چینی شده؛ چرا که معتقد است؛آنهایی که چنین می کنند گردشگر نیستند، مسافرانی عادی هستند که به قصد تجارت و یا سفر شخصی با ویزای ورود ( (On Arrivalبه ایران می آیند.
 
اشرفی، راهنمای چینی زبان در این باره به ایسنا گفت: سال گذشته یک سری اقدامات انجام شد تا فعالیت این خانه ها که به عنوان اقامتگاه رسمی مجوز نداشتند آشکار شود، اما مستنداتی وجود ندارد مبنی بر اینکه مصرف کنندگان این خانه ها، لزوما گردشگر هستند یا تاجر و یا مسافرانی شخصی. نمی توان این ها را از یکدیگر تفکیک کرد، چون شیوه ورود چینی ها به ایران طوری است که این امکان را نمی دهد.
 
وی به تجربه های شخصی اش استناد کرد و افزود: ما مسافران مان را از آژانس های گردشگری می گیریم و روی ارتباط هایی که با آنها داریم استنباط می کنیم که صد درصد مصرف کنندگان آن خانه ها، گردشگر نیستند، به هر حال افرادی هم هستند که سفر اقتصادی و یا تفریحی به ایران دارند و می خواهند اقامت مقرون به صرفه ای داشته باشند، پس این خانه ها را انتخاب می کنند، جایی که می توانند به سبک چینی پذیرایی شوند و غذاهای مخصوص خود را مصرف کنند، اما یقین دارم که آژانس های مسافرتی، گردشگران چینی را به سمت این اقامتگاه ها هدایت نمی کنند.
 
این راهنمای چینی زبان ادامه داد: چین معمولا به ایرانی ها سخت ویزا می دهد، اغلب گروهی و با اعتبار زمانی محدود. به ندرت هم درخواست های شخصی را جواب می دهد. به تجربه تا حالا ندیده ام که یک ایرانی شخصا اقدام کند و موفق شود ویزای چین را بگیرد، معمولا از کانال های تعیین شده ای باید عبور کرد.
 
وی اضافه کرد: سفر به چین خیلی سازماندهی شده و روی مقررات است. الزاما هنگام سفر به این کشور باید از راهنماهای چینی و هتل استفاده کرد، اما در مقابل، سفر به ایران برای چینی ها خیلی سهل است. یکی چینی بدون دعوتنامه با ویزای فرودگاهی On Arriva می تواند به ایران سفر کند و معمولا به مشکل برنمی خورد. این شیوه ورود باعث شده خیلی به اطلاعاتی درباره ساکنان آن خانه ها که آیا گردشگر هستند یا نه، راهنمای ایرانی گرفته اند و یا در هتل اقامت کرده اند، دسترسی نداشته باشیم.
 
اشرفی، خانه های بدون مجوز که اقامتگاه مسافرانی از چین در تهران شده و سال گذشته سر و صدای زیادی هم به پا کرد، مشکل اصلی ندانست و گفت: بعضی از آژانس های ایرانی برای هدایت گردشگران چینی در داخل کشورمان از اتباع چینی ساکن در ایران استفاده می کنند و معمولا سراغ راهنمای ایرانی که سال ها زحمت کشیده و این زبان را فرا گرفته واز سازمان میراث فرهنگی و گردشگری کارت رسمی دریافت کرده اند، نمی روند. این مورد در آژانس های جدید بیشتر دیده می شود و این مشکل اصلی گردشگری ما است، نه آن خانه ها که ساکنان آن اغلب چینی هایی هستند که می خواهند طولانی تر و مقرون به صرفه تر در ایران اقامت داشته باشند.
 
خانه های بدون مجوز که اقامتگاه مسافرانی از چین شده اند، مشکل اصلی نیست، دانشجویان چینی فارسی زبان که با دستمزد پایین، کار را از راهنماهای ایرانی گرفته اند، چالش اصلی اند
 
به گفته او، بهره گیری از چینی های مقیم ایران در تورهای گردشگری آنقدر زیاد شده که کار تقریبا از دست راهنمایان ایرانی که شاید تعدادشان به اندازه انگشتان دو دست هم نباشد، گرفته شده است.
 
اشرفی گفت: تفاوت دستمزد راهنماهای چینی زبان ایرانی با چینی هایی که فارسی می دانند، شاید در حدود ۳۰ درصد باشد. همین انگیزه خوبی برای آژانس های ایرانی است که سراغ دانشجویان چینی بروند که می خواهند هزینه های خود را در ایران به نحوی تامین کنند. از طرفی چینی ها تحت تاثیر فرهنگی که دارند، افرادی سخت کوش و تلاشگر به شمار می آیند که با دستمزدی پایین برای کار ی زمان بر توانسته اند بازار گردشگری را از راهنماهای ایرانی بگیرند.
 
این راهنماهای چینی زبان درباره اقدامات رسمی که برای ساماندهی این شرایط مثل کشور چین صورت گرفته است، اظهار کرد: شرایط ایران مثل چین نیست. وقتی آن ها اینقدر راحت وارد کشور ما می شوند نمی توانیم چنین سامان دهی داشته باشیم. ضمن این که وقتی چینی ها جواز ورود به ایران را می گیرند، یعنی مشکلی ندارند و ما نمی توانیم آن ها را در چارچوب قرار بدهیم. اگر در چین، شرایط متفاوتی وجود دارد به این خاطر است که از همان ابتدای سفر، یعنی در مرحله ویزا، محدودیت هایی حاکم شده و گردشگر باید از طریق آژانس، سفر و از خدمات آن کشور استفاده کند.