آماده باش آلمانی‌ها برای بازگشت به ایران

روابط اقتصادی ایران و آلمان به صورت همکاری های اقتصادی و صنعتی با محوریت تجارت و صدور تجهیزات صنعتی دارای سابقه دیرین است. حجم روابط طی سال های 2000 الی 2006 روند صعودی داشته است.

به گزارش قانون، صادرات ایران به آلمان در سال 2007 به رقم 578 میلیون یورو و واردات از این کشور به رقم 604/3  میلیارد یورو رسید. نفت خام صادراتی به آلمان طی این مدت 174 میلیون یورو گزارش شده که نسبت به سال گذشته 62 درصد  رشد نشان می دهد و باعث افزایش حجم صادرات ایران به آلمان در سال گذشته شده است. ارزش نفت خام صادراتی ایران به آلمان در سال 2006  64 میلیون یورو بوده است.

در سال 2008، حجم مبادلات تجاری ایران و آلمان بار دیگر افزایش یافت و به رقم چهار و نیم میلیارد یورو رسید. در این سال، صادرات آلمان به ایران، 3 میلیارد و 920 میلیون یورو بوده است (رتبه 42 شرکای صادرات آلمان). واردات آلمان از ایران نیز معادل 578 میلیون یورو بوده که 260 میلیون یورو از این مبلغ به خرید نفت اختصاص داشته است.

بر اساس این گزارش، جمهوری اسلامی ایران در سال های 2005 و 2006 پس از روسیه و چین، بهترین مشتری و بزرگ ترین دریافت کننده تسهیلات و خدمات بیمه هرمس شناخته شد. آلمان در بخش های پتروشیمی، ساخت نیروگاه ها، آب و فاضلاب، صادرات انواع ماشین آلات صنعتی، مخابرات، کشتی سازی، پزشکی، راه و ساختمان و خصوصی سازی همکاری بسیار خوبی با ایران داشته است.  طی سال های 2004 و 2005، قراردادهای خوبی در بخش پتروشیمی در پروژه پارس جنوبی و عسلویه، ساخت کشتی کانتینربر، ساخت  نیروگاه سیکل ترکیبی و ... بین دو کشور امضا شد.

حال حدود هشت سال است که روابط ایران و آلمان در خصوص تجارت نفت و مشتقات آن کمرنگ شده است. بدیهی است یکی از مهم ترین عوامل این کاهش را می توان تحریم های اقتصادی علیه ایران دانست. از سوی دیگر با نزدیک شدن  به حل مناقشه اتمی غرب با ایران صنعت نفت کشور شاهد تکاپوی دوباره برای همکاری های نفتی با بسیاری از کشورهای اروپایی و آلمان است. چنانکه  سفیر آلمان در ایران نیز در خصوص تعامل و همکاری های دوباره نفتی با ایران ابراز خشنودی می کند.
 
میکائیل بارون فون اونگرن اشترنبرگ  در گفت وگو با «قانون» می گوید: به طور کلی در بخش انرژی ایران زمینه مناسبی برای افزایش سطح همکاری ها وجود دارد، به ویژه صنعت نفت ایران با توجه به زیرساخت های موجودآن ، قابلیت های بسیاری برای افزایش سرمایه گذاری و همکاری ها در زمینه فاینانس و خدمات فنی و مهندسی دارد. ایران علاوه بر فناوری و سرمایه گذاری غرب و شرکت های بین المللی در حوزه نفت و گاز به مشتری های غربی برای خرید نفت و گاز نیز نیازمند است.

اشترنبرگ در ادامه با تاکید بر اینکه هم اکنون به نفع اقتصاد هر دو کشور است که همکاری ها در زمینه نفت، گاز و پتروشیمی ادامه یابد توضیح می دهد:  اما همه چیز منوط به حل و فصل مذاکرات 1+5 است و در آینده نه چندان دور و بعد از نهایی شدن توافق هسته ای، بی شک صنعت نفت، گاز و پتروشیمی می تواند برای شرکت های بین المللی پتانسیل و جذابیت بیشتری داشته باشد.

به گفته سفیر آلمان در ایران، ایران به عنوان دارنده بزرگ ترین منابع نفت و گاز جهان یکی از اصلی ترین بازارهای هدف ما به شمار می آید و  یکی از بزرگ ترین مزایای صنعت پتروشیمی ایران دسترسی آسان و ارزان به خوراک است.

در سال های گذشته و بعد از شروع تحریم های نفتی صادرات نفت ایران و به دنبال آن درآمدهای نفتی کشور کاهش یافت که البته بخشی از آن با روی کار آمدن دولت یازدهم و تلاش های گسترده برای یافتن مشتری های جدید جبران شده  است اما همچنان ایران نتوانسته است میزان صادرات خود را به سال های اوج بازگرداند.

به گفته وی، ایران چهارمین ذخیره بزرگ نفتی جهان و دومین ذخیره بزرگ گاز جهان را در اختیار دارد و این موضوع کاملا روشن می کند که شرکت های جهان و از جمله شرکت های آلمانی برای سرمایه گذار در ایران اشتیاق بسیاری دارند.

او همچنین تصریح می کند: البته نمی توان کتمان کرد که پس از تحولات ماه های اخیر و توافق ایران و 1+5 در ژنو نتوانسته اند اشتیاق خود برای بازگشت به ایران را پنهان کنند و حتی شنیده ایم که برخی مدیران شرکت های خارجی نیز مخفیانه به ایران سفر و مذاکراتی را نیز انجام داده اند تا به محض لغو تحریم ها، جایگاه خود در صنعت نفت ایران را تثبیت کنند و این به معنی دوره جدید رقابت گونه اروپائیان در ایران است. بنابراین به نظر می رسد دولت ایران درفرصت باقی مانده باید زیرساخت های لازم برای حضور سرمایه گذاران و توسعه اقتصاد صنعت نفت را فراهم کند و در اینجا لازم است تاکید کنم که دولت باید هرچه سریع تر موارد ابهام آمیز در بحث سرمایه گذاری را حل و فصل نماید.