دفاع عضو هیات رئیسه کمیسیون امنیت ملی مجلس از انتخاب خوشرو

یک عضو هیات رئیسه کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس با تاکید بر این که انتخاب خوشرو به عنوان نماینده ایران در سازمان ملل در جهت حفظ منافع و مصالح کشور انجام شده است گفت: قطعا نداشتن نماینده ایران در سازمان ملل به نفع کشور نبود.

باقر حسینی در گفت وگو با خبرنگار پارمانی ایسنا، با اشاره به انتخاب خوشرو به عنوان نماینده ی ایران در سازمان ملل گفت: خالی ماندن کرسی ایران در سازمان ملل درست نیست قطعا باید هر چه سریعتر فردی معرفی می شد، نهایتا نیز آقای خوشرو با هدف حفظ منابع و مصالح کشور به عنوان نماینده ی ایران در سازمان ملل معرفی شد.

وی افزود: در طول یک سال گذشته جمهوری اسلامی بر موضعش در مورد معرفی آقای ابوطالبی پایداری و مقاومت کرد و نماینده ای در سازمان ملل معرفی نکرد ولی نتیجه ای حاصل نشد و تنها ایران در سازمان ملل بدون کرسی ماند.

این عضو هیات رئیسه کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس ادامه داد: تا زمانی که سازمان ملل در اختیار آمریکا باشد و آنها انحصار را در دست گیرند این اتفاقات می افتد، بر این اساس انتخاب فرد دیگری برای نمایندگی ایران در سازمان ملل اشکالی ندارد چون بیش از این خالی ماندن کرسی ما برای کشور مناسب نبود.

حسینی با تاکید بر این که باید جامعه جهانی را با خود همراه کنیم گفت: باید عزم بین المللی وجود داشته باشد تا تکلیف زیاده خواهی ها و زورگویی های آمریکا در سازمان ملل روشن شود. باید معلوم شود آیا واقعا سازمان ملل نهاد بین المللی است و یا سازمانی آمریکایی است.

وی با بیان اینکه نفوذ و سلطه آمریکا در سازمان ملل کاملا محرز است گفت: نمونه نفوذ آمریکا در سازمان ملل کارشکنی برای صدور روادید برای آقای ابوطالبی است. این موضوع محرز شد که آمریکایی ها تصمیم گیرنده نهایی در سازمان ملل هستند و سازمان ملل از استقلال و توانمندی لازم برای تصمیم گیری برخوردار نیست.

این عضو هیات رئیسه کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس در ادامه با تاکید بر لزوم پیگیری اعتراض ایران در خصوص عدم صدور روادید ابوطالبی گفت: این حق محفوظی است و باید مشخص شود به چه دلیل برای آقای ابوطالبی روادید صادر نشده است، اگر قرار باشد آمریکایی ها تصمیم گیرنده ی نهایی باشند بهتراست به عنوان سازمان ملل تغییر کند.

حسینی در عین حال گفت: شاید این اتفاق سایر ملت ها را از خواب بیدار کند و عزم و اراده ی جدی در بین ملت ها شکل گیرد تا نهایتا تکلیف سازمان ملل مشخص شود، این موضوع می تواند مقدمه ای برای شروع این کار باشد.